Liszajec zakaźny przyczyny objawy leczenie

Liszajec to infekcja bakteryjna powierzchownych warstw skóry wywołana przez gronkowce, paciorkowce lub ich kombinację.

Liszajec na skórze tworzą się powierzchowne wysypki pęcherzykowo-krostkowe. Liszajec zaczyna się od pojawienia się bolesnych czerwonych plam, które następnie zamieniają się w pęcherze. Po pęknięciu pęcherzy pojawiają się powierzchowne owrzodzenia, później pokrywają się skórkami w kolorze miodu. Najczęściej wysypki zlokalizowane są wokół ust i nosa, w miejscach uszkodzenia skóry.

Jak wygląda liszajec zakaźny zdjęcie:

Liszajec występuje częściej u dzieci u dorosłych. Mężczyźni zwykle zarażają się podczas golenia, często występuje jako powikłanie innych chorób (świąd itp.).

Liszajec bez pęcherzy, suchy na twarzy:

Zliszajowacenie to z kolei zmiana wtórna do uszkodzenia naskórka, po którym występuje bakteryjne nadkażenie prowadzące do wykwitów przypominających te charakterystyczne dla liszajca.

Zliszajowacenie - liszajec:

Liszajec zakaźny (łac. impetigo contagiosa), który występuje w dwóch kluczowych odmianach.

• Liszajec pęcherzowy ujawnia się w większości przypadków u najmłodszych, w szczególności u noworodków, głównie w okolicy pach, szyi, czy pośladków. Rozwija się dynamicznie i objawia drobnymi pęcherzykami, które w szybkim tempie przeistaczają się w spore pęcherze wypełnione płynem. Ów płyn, początkowo przejrzysty, zmienia się w mętny i ciemnożółty. 

• Liszajec bez pęcherzy, znany również jako liszajec suchy lub pęcherzykowaty  dotyczy przeważnie dzieci w wieku przedszkolnym, dlatego z łatwością przyjmuje formę epidemiczną. Przeważnie zaczyna się od niewielkich krostek, grudek lub pęcherzyków o delikatnej i szybko pękającej pokrywie. W miejscu zakażenia powstają żółtawe strupy o średnicy do ok. 2 cm. Może wystąpić także zaczerwienienie, uczucie swędzenia, czy powiększenie węzłów chłonnych.

Galeria zdjęcia  = >>>   Liszajec

Czynnik sprzyjające pojawieniu się liszajca

• obecność choroby liszaja w rodzinie lub bliskim otoczeniu;

• brak higieny;

• ciepłe, wilgotne warunki – w szczególności klimat tropikalny lub subtropikalny;

• niedożywienie skutkujące anemią;

• często może wystąpić latem lub w porze deszczowej;

• uszkodzenie skóry lub ukąszenia owadów;

• kontaktowe zapalenie skóry;

• złe warunki higieniczne, epidemie;

• może być powikłaniem egzemy, ospy wietrznej, świerzbu lub wszy głowowych.

Niektóre czynniki mogą wywołać występowanie liszajca, wśród nich są:

• ukąszenia różnych owadów;

• opryszczka;

• oparzenia;

• świerzb;

• ospa wietrzna;

• różyca;

• pemfigoid pęcherzowy;

• wypryskowe zapalenie skóry;

• zespół Stevensa-Johnsona;

• dermatofitoza.

Budowa skóry

• Warstwa zewnętrzna - naskórek - chroni skórę przed negatywnym działaniem czynników zewnętrznych. Naskórek zawiera melanocyty odpowiedzialne za koloryt skóry.

• Warstwa środkowa - skóra właściwa - odpowiada za elastyczność skóry. Oto mieszki włosowe, zaczątki gruczołów łojowych i potowych, mikronaczynia zasilające zewnętrzną warstwę

• Warstwa dolna - podskórna - to podskórna tkanka tłuszczowa zaangażowana w wymianę ciepła i gromadzenie pożywki dla skóry właściwej.

Mechanizm rozwoju liszajca i wielu innych schorzeń skóry i przydatków jest bardzo podobny.

W miejscu, w którym znajduje się korzeń włosa, znajduje się niewielki otwór, przez który infekcja w niewielkiej ilości może przeniknąć przez skórę. Infekcja może również dostać się do skóry poprzez skaleczenia, zadrapania i otarcia. Jeśli układ odpornościowy nie jest osłabiony, infekcja nie będzie mogła się rozprzestrzeniać. Wyjątkiem są wysoce patogenne infekcje, a także sytuacje, w których duża ilość patogennej mikroflory jednocześnie wpływa na skórę.

Jeśli układ odpornościowy jest osłabiony, infekcja po przeniknięciu przez skórę zaczyna się aktywnie namnażać, wykorzystując pożywkę skóry właściwej. W miarę ich mnożenia zaczynają pojawiać się różne choroby skóry.

Wszędzie tam, gdzie naruszona zostanie integralność skóry lub zostanie ona zraniona, istnieje ryzyko chorób skóry, w tym liszajca.