Ziarnica weneryczna pachwin (lymphogranuloma venereum ) inne spotykane nazwy choroby: ziarniniak pachwinowy, czwarta choroba weneryczna, choroba Duranda-Nicolasa-Favre'a, limfogranulomatoza weneryczna, limfopatia weneryczna, zapalenie węzłów pachwinowych, ropne zapalenie węzłów pachwinowych, przewlekłe zapalenie węzłów chłonnych pachwin, przewlekła choroba zakaźna pęcherzyków tropikalnych. Ziarnica weneryczna pachwin jest przewlekłą chorobą zakaźną, zwykle przenoszoną drogą płciową. Choroba jest powszechna w krajach o klimacie tropikalnym i subtropikalnym - w Ameryce Południowej, Afryce, Azji Południowo-Wschodniej.
Donowanoza nazywana jest jako ''mięsożerna'' choroba przenoszona drogą płciową, ponieważ infekcja bakteryjna powoduje ciężkie, głębokie owrzodzenia w okolicach narządów płciowych.
Choroba jest przenoszona drogą płciową, ale infekcję odnotowano również poprzez bliskie kontakty domowe i artykuły gospodarstwa domowego. W celu przeniknięcia patogenu do organizmu człowieka konieczne jest posiadanie mikrourazów naskórka lub nabłonka błony śluzowej. Okres inkubacji wynosi od kilku dni do 2-4 miesięcy, średnio 1,5-2 tygodnie.
Choroba została po raz pierwszy opisana w 1913 roku przez J. Duranda, J. Nicolasa i M. Favre`a. Czynnikiem sprawczym choroby jest Chlamydia trachomatis, serologiczny typ L1-L3.
Z miejsca wprowadzenia patogen przedostaje się do układu limfatycznego, powodując zjawisko zakrzepowego zapalenia naczyń chłonnych, zapalenia naczyń chłonnych i zapalenia węzłów chłonnych.
Chociaż proces patologiczny donowanozy jest zlokalizowany bezpośrednio w węzłach chłonnych, patogen może nadal rozprzestrzeniać się w sposób rozsiewany przez różne układy i narządy, w tym ośrodkowy układ nerwowy. Mechanizmy immunologiczne nie zawsze zapewniają niezbędną odpowiedź, dlatego choroba często jest wykrywana po długim czasie z późnymi objawami.