Aldosteronizm jest łagodnym guzem kory nadnerczy, hormonalnie czynnym wydzielający aldosteron. W zdecydowanej większości przypadków jest łagodny. Aldosteronizm wiąże się z 50-100-krotnym wzrostem produkcji aldosteronu i rozwojem pierwotnego hiperaldosteronizmu, zwanego także zespołem Conna. Aldosteronizm leczą endokrynolodzy i onkochirurgowie.
Głównym zadaniem aldosteronu jest regulacja poziomu sodu i potasu we krwi. Jeśli poziom tego hormonu stanie się zbyt wysoki, organizm zaczyna tracić potas i zatrzymywać zbyt dużo wody, co zwiększa objętość krwi i ciśnienie krwi.
Hiperaldosteronizm pierwotny może być spowodowany nadczynnością jednego lub obu nadnerczy, tj. może być jednostronny lub obustronny. Choroba jednostronna jest zwykle spowodowana gruczolakiem wytwarzającym aldosteron (guz łagodny ), przerostem (przerostem komórek) lub rzadziej rakiem jednego nadnercza. Czynniki genetyczne wpływają na rozwój tych przyczyn. Choroba obustronna zwykle powoduje obustronną hiperplazję, czyli zwiększony wzrost komórek obu gruczołów . Rzadkie zespoły genetyczne, takie jak rodzinny hiperaldosteronizm typu 1 i typu 2 mogą być przyczyną tej nadczynności nadnerczy .
Najczęściej zespół Conna występuje u osób w wieku 30-50 lat, głównie wśród kobiet w 60-70% przypadków. Początkowo uważano ją za niezwykle rzadką chorobę. Obecnie ustalono, że jest to jedna z najczęstszych przyczyn objawowego nadciśnienia tętniczego. Ostatnie badania pokazują, że choroba ta występuje u 5-15% pacjentów z nadciśnieniem. Ale ponieważ pacjenci z nadciśnieniem rzadko są kierowani na ocenę przez endokrynologa, zespół Conna wydaje się często nierozpoznany.