Otyłość brzuszna

Otyłość brzuszna inna nazwa otyłość centralna, otyłość trzewna, otyłość androidalna, otyłość typu jabłka, otyłość typu męskiego, otyłość wisceralna to nadmiar tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej. 

Istnieją dwa jego warianty otyłości brzusznej - podskórny i śródbrzuszny. Drugi jest uważany przez ekspertów za bardziej niebezpieczny, gdyż często stanowi tło dla rozwoju wielu chorób przewlekłych. Tłuszcz może odkładać się w sieci, brzuchu i wokół narządów wewnętrznych. Przyczyny otyłości to niedożywienie i genetyka. U kobiet zaburzenie może wynikać z ciąży i porodu.

Otyłość brzuszna - klasyfikacja:

• pierwszy rodzaj- obwód talii u kobiet przekracza 80 cm, u mężczyzn - ponad 95;

• drugi rodzaj – obwód talii dla kobiet wynosi ponad 85, dla mężczyzn - od 95 do 103 cm;

• trzeci rodzaj – obwód talii dla kobiet – 89 i więcej, dla mężczyzn – 105 i więcej.

Otyłość brzuszna jest uważana za najbardziej niekorzystny rokowniczo dla rozwoju zespołu metabolicznego ( otyłość , cukrzyca typu 2 i nadciśnienie tętnicze), czynnik ryzyka rozwoju niedokrwienia mięśnia sercowego i udaru mózgu. Komórki tłuszczowe – adipocyty mogą gromadzić się nie tylko w tłuszczu podskórnym w jamie brzusznej, ale także wokół narządów wewnętrznych.

Ten trzewny tłuszcz jest najbardziej niebezpieczny, ponieważ wykazuje aktywność hormonalną, powoduje zaburzenia metaboliczne w postaci insulinooporności, przyczynia się do powstawania patologicznie zwiększonego apetytu. Ponadto na tle postępującej otyłości funkcje gonad są zaburzone , cierpi układ sercowo-naczyniowy, szybko postępuje osteoporoza itp.

Nagromadzenie tłuszczu w jamie brzusznej powoduje szybkie przedostawanie się wolnych kwasów tłuszczowych do krwiobiegu (przez układ żyły wrotnej) w sytuacjach stresowych. Które po wejściu do wątroby są przekształcane albo w glukozę (która przyczynia się do wzrostu jej poziomu we krwi), albo w trójglicerydy i aterogenne lipoproteiny. Prowadzi to niezmiennie do progresji zmian miażdżycowych narządów wewnętrznych i cukrzycy insulinoniezależnej.

Ponadto substancje syntetyzowane przez komórki tłuszczowe o działaniu hormonalnym prowadzą do stałego pobudzenia współczulnego układu nerwowego, co pośrednio objawia się wzmożoną syntezą substancji przyczyniających się do wzrostu i utrzymania wysokich wartości ciśnienia krwi.

Otyłość brzuszna prowadzi również do zwiększonej syntezy estrogenów, co negatywnie wpływa na funkcje rozrodcze z powodu zaburzeń układu podwzgórzowo-przysadkowego. Kobiety mają nieregularne miesiączki i niepłodność. U mężczyzn następuje spadek popędu płciowego, różne zaburzenia erekcji.

Jak wynika z powyższego, otyłość brzuszna to nie tylko problem kosmetyczny , to poważna choroba wymagająca kompleksowego leczenia. Oprócz terapii dietetycznej należy przeprowadzić korektę lekową nadciśnienia tętniczego, insulinooporności i innych zaburzeń.

Otyłość brzuszna u mężczyzn

Naruszenie jest nie tylko zewnętrznie nieatrakcyjne, ale także stanowi poważne zagrożenie dla organizmu. Na tle otyłości brzusznej u mężczyzn mogą wystąpić zaburzenia metaboliczne, patologia sercowo-naczyniowa i cukrzyca. Otyłość brzuszna to rodzaj androida, wynikający z nadmiaru tłuszczu w jamie brzusznej.

Przyczyny otyłości brzusznej:

• złe odżywianie i przejadanie się;

• Siedzący tryb życia;

• dysfunkcja podwzgórza;

• chroniczne przepracowanie, stres;

• obniżony testosteron. Lekarze twierdzą, że im szersza talia mężczyzny, tym mniej męskich hormonów ma w swoim ciele.

Czynnikami predysponującymi są: upośledzona synteza serotoniny, nieprawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego, genetyka.

Otyłość brzuszna u kobiet

To zaburzenie u kobiet jest związane przede wszystkim z ciężkimi wahaniami hormonalnymi w czasie ciąży i menopauzy. Konsekwencją takich zmian mogą być nie tylko dodatkowe centymetry w talii, ale także zaburzenia pracy układu sercowo-naczyniowego, choroby układu rozrodczego, cukrzyca.

Szczególną grupą ryzyka są kobiety z chorobami tarczycy i zespołem policystycznych jajników. Kobiety, które znacznie przybrały na wadze w czasie ciąży, wymagają szczególnej uwagi specjalistów. Otyłość brzuszna u kobiet z nadwagą przed ciążą rozpoznawana jest w 50% przypadków.

Co prowadzi do rozwoju otyłości brzusznej?

Pod względem etiologicznym otyłość ma charakter pokarmowo-genetyczny i objawowy. Pierwsza opcja jest znacznie bardziej powszechna ze względu na dziedziczność i styl życia danej osoby. Zgodnie z doświadczeniem klinicznym lekarzy przyrost masy ciała na podstawie patologii endokrynologicznych i innych jest mniej powszechny. Lista przyczyn otyłości brzusznej obejmuje następujące punkty:

• Cechy dziedziczne. Predyspozycje genetyczne są jedną z przyczyn choroby w 25-70% przypadków. Charakterystyki procesów metabolicznych, czynniki rozwoju zespołu metabolicznego i cukrzycy są dziedziczone.

• Rodzaj jedzenia. Otyłości sprzyja nadmierna kaloryczność pożywienia, spożywanie jej dużych ilości wieczorem i nocą, przejście od tradycyjnej żywności narodowej do przemysłowej. W diecie pacjentów dominują tłuszcze, lekkie węglowodany i alkohol.

• Zaburzenia odżywiania. Nawyki żywieniowe są determinowane przez rodzinne i narodowe stereotypy żywieniowe oraz stan zdrowia psychicznego. W przypadku zaburzeń emocjonalnych zaburzona zostaje wymiana endorfin i serotoniny, używanie słodyczy i alkoholu staje się „dopingiem” i powstaje uzależnienie.

• Brak aktywności fizycznej . Wzrost ilości tłuszczu jest często spowodowany brakiem aktywności w życiu codziennym – niewystarczającym wydatkowaniem energii z pożywienia. Tłuszcze i węglowodany, które nie są marnowane przez organizm na aktywność fizyczną, są przetwarzane i przechowywane w „magazynie”.

• Zaburzenia endokrynologiczne. Otyłość jest spowodowana hiperkortyzolizmem , insulinoma , hipogonadyzmem i niedoczynnością tarczycy . Choroba jest wywoływana przez zmianę wydzielania hormonów, w wyniku czego zwiększa się apetyt, powstaje nawyk przejadania się, spowalnia lipoliza.

Leczenie otyłości brzusznej

W medycynie zwyczajowo zaczyna się od delikatnych metod, stopniowo przechodząc do bardziej radykalnych. Otyłość brzuszna nie jest wyjątkiem. W zależności od etapu (jest ich 4) można zastosować:

• opracowanie indywidualnej diety;

• fizjoterapia;

• leczenie hormonalne;

• farmakoterapia;

• operacja.

Klasyfikacja ICD-10: E66 - Otyłość 

E66.0 - Otyłość spowodowana nadmierną podażą energii
E66.1 - Otyłość polekowa
Użyj dodatkowego zewnętrznego kodu (Rozdział XX) jeśli wskazanie jest określenie zastosowanego leku
E66.2 - Ciężka otyłość z hipowentylacją pęcherzykową
Zespół Pickwicka
E66.8 - Inne postacie otyłości
Otyłość patologiczna
E66.9 - Otyłość, nie określona
Otyłość prosta BNO