Zwichnięcie barku
Aktualizacja: niedziela, Maj 14, 2023 - 20:35
Zwichnięcie barku jest jednym z najczęstszych urazów, stanowiących około 50% wszystkich przypadków zwichnięć. Wysoka częstość tego rodzaju kontuzji wynika z anatomicznej budowy stawu, który charakteryzuje się dużym zakresem ruchu, co sprawia, że jest stosunkowo niestabilny. Zazwyczaj zwichnięcie barku występuje w wyniku silnego traumatycznego uderzenia, w wyniku którego głowa kości ramiennej przesuwa się względem panewki łopatki. Często wraz z deformacją stawu towarzyszą inne urazy, takie jak uszkodzenia mięśni, ścięgien lub złamania w okolicy stawu barkowego.
Staw barkowy, znany również jako staw ramienny, jest jednym z najbardziej ruchomych stawów w ludzkim ciele. Dzięki niemu możemy unosić ręce i układać je za głową.
Jeśli staw barkowy ulegnie uszkodzeniu, osoba traci zdolność poruszania kończyną. Niewłaściwe leczenie urazu może prowadzić do nawracających zwichnięć. Uszkodzenie może wystąpić nawet przy niewielkim, nieostrożnym ruchu, na przykład podczas umieszczania ręki za głową podczas snu. W tym artykule przedstawimy wskazówki dotyczące rozpoznawania zwichnięcia stawu barkowego oraz leczenia tego urazu.
Anatomia stawu barkowego
Staw barkowy składa się z dwóch kości: kości ramiennej i łopatki. Głowa kości ramiennej, która znajduje się na górze, łączy się z panewką na łopatce. Głowę utrzymuje w stawie struktura zwana więzadłem torebkowym.
Staw jest otoczony torebką zbudowaną z tkanki łącznej i więzadeł. Torebka stabilizuje górną część kości ramiennej w odpowiednim położeniu względem panewki łopatki. Mięśnie i ścięgna również otaczają staw barkowy.
Staw barkowy wykonuje wiele ruchów i jest poddawany stałemu obciążeniu. Silne uderzenie zewnętrzne, takie jak upadek, może spowodować przemieszczenie górnej części kości ramiennej w stosunku do panewki.
Rodzaje zwichnięć stawu barkowego
W zależności od kierunku przemieszczenia głowy kości ramiennej, wyróżnia się kilka rodzajów zwichnięć.
-
Zwichnięcie przednie występuje, gdy głowa kości ramiennej przesuwa się do przodu. Często towarzyszy temu uszkodzenie więzadła torebkowego i rozwarstwienie struktur stawu. Tego rodzaju uraz nazywany jest urazem Bankarta. Może również dojść do pęknięcia torebki stawowej. Zwichnięcia przednie często występują podczas uprawiania sportu, powtarzających się ruchów amplitudowych barku, rzutów lub upadków na wyprostowaną rękę, wyrzuconą do tyłu lub na bark.
-
Zwichnięcie tylne występuje, gdy głowa kości ramiennej przesuwa się do tyłu. Jest to rzadszy rodzaj zwichnięcia. Może wystąpić w wyniku uderzenia w ramię, co może prowadzić do wypadnięcia więzadła torebkowego.
-
Zwichnięcie dolne występuje, gdy głowa kości ramiennej przesuwa się w dół. Tego rodzaju kontuzja może wystąpić podczas wykonywania określonych ćwiczeń lub wskutek upadku na wyciągniętą rękę.
-
Zwichnięcie poziome, czyli boczne, jest najrzadszym rodzajem urazu barku. Polega ono na przemieszczeniu głowy kości ramiennej na bok. Diagnozowanie zwichnięcia poziomego jest stosunkowo proste - osoba nie jest w stanie unieść ramienia.
-
Jeśli zwichnięcie stawu barkowego występuje po raz pierwszy, nazywane jest zwichnięciem pierwotnym. Zwykle wynika to z urazu.
-
Nawykowe zwichnięcie występuje, gdy głowa kości ramiennej często przemieszcza się w stawie barkowym. Stan ten staje się przewlekły. Większość pacjentów z nawykowym zwichnięciem stawu barkowego wcześniej doznała uszkodzenia tego stawu. Często towarzyszy temu oderwanie więzadła torebkowego, czyli struktury chrzęstnej, która utrzymuje głowę kości ramiennej na miejscu.
Zwichnięcie barku przyczyny mogą być różnorodne. Najczęstszą przyczyną jest gwałtowne uderzenie w ramię, najczęściej podczas upadku na zgiętą lub uniesioną rękę. Kontuzja może również być wynikiem silnego uderzenia w okolicę barku lub pleców. Często zwichnięcie barku występuje w wyniku osłabienia więzadeł, co może być spowodowane czynnikami genetycznymi lub przewlekłym zapaleniem stawu.
Zwichnięcie barku objawy
Objawy zwichnięcia barku obejmują ostry, intensywny ból. Można również zauważyć inne symptomy, takie jak deformacja stawu, która jest łatwo widoczna gołym okiem - staje się on bardziej kanciasty i wklęsły. Na miejscu urazu może pojawić się obrzęk, a staw traci swoją ruchomość. Wykonanie jakiegokolwiek ruchu staje się trudne z powodu bólu i uczucia oporu spowodowanego napiętymi mięśniami. Ręka często przyjmuje wymuszoną pozycję, najczęściej zgiętą lub odłożoną na bok. Może również wystąpić uczucie zdrętwienia skóry oraz paraliż mięśni, zwłaszcza w przypadku zwichnięcia dolnego, gdy głowa kości ramiennej przemieszcza się i uciska naczynia znajdujące się pod pachą.
Zwichnięcie barku diagnoza
Najpierw lekarz przeprowadza badanie pacjenta i ustala okoliczności, które doprowadziły do urazu. Następnie wykonywane są zdjęcia rentgenowskie w różnych projekcjach. Pozwala to sprawdzić, czy głowa kości ramiennej jest prawidłowo ustawiona.
Wyniki rentgenowskie pozwalają również ocenić stan kości. Zwichnięciu barku może towarzyszyć złamanie. W takim przypadku nie mówimy tylko o zwichnięciu, ale o zwichnięciu z złamaniem.
Jeśli badanie rentgenowskie nie dostarcza wystarczających informacji o uszkodzeniach, może być zalecone wykonanie tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Te badania pomagają uzyskać informacje na temat stanu tkanek, więzadeł, kości i mięśni.
Zwichnięcie barku leczenie
Po dokładnej ocenie zdjęcia rentgenowskiego i potwierdzeniu diagnozy, lekarz przystępuje do repozycji stawu barkowego w znieczuleniu, co nazywane jest również nastawianiem barku. Następnie nakłada się odpowiednie unieruchomienie, najczęściej w postaci gipsu lub opatrunku typu Desaulta. Opatrunek Desaulta jest metodą pozwalającą unieruchomić kontuzjowane ramię oraz obręcz barkową. Opatrunek tego typu można wykonać z bandaża elastycznego, opasek gipsowych albo kupić gotowy w sklepie medycznym – ortezę lub kamizelkę Desaulta. Unieruchomienie sprawdza się w leczeniu zachowawczym, przy udzielaniu pierwszej pomocy, a także jako unieruchomienie po zabiegu operacyjnym. Chirurgiczny zabieg jest rzadko stosowany w przypadku zwichnięcia stawu ramiennego, zwykle wykonuje się go w sposób małoinwazyjny za pomocą artroskopii.
Proces leczenia obejmuje również przyjmowanie zaleconych przez specjalistę leków przeciwbólowych, zwłaszcza w początkowym okresie rekonwalescencji, kiedy zwichnięty bark najbardziej daje o sobie znać.
Rehabilitacja po zwichnięciu barku powinna być przeprowadzana pod nadzorem fizjoterapeuty. Staw zwykle jest unieruchamiany przez kilka tygodni, a następnie stopniowo powraca się do wcześniejszych aktywności i przywraca ruchomość kontuzjowanego barku. Jednak w przypadku silnego bólu i niestabilności, pomimo kompleksowego programu rehabilitacyjnego, może okazać się konieczna operacja. W takiej sytuacji prawdopodobnie doszło do uszkodzenia tkanek okołostawowych, które nie są w stanie samodzielnie się zregenerować. Jeśli brak jest tych objawów, kontynuuje się terapię usprawniającą. Można zastosować ćwiczenia zwiększające siłę i zakres ruchomości według koncepcji PNF.
Wspomagającymi metodami w rehabilitacji są masaż barku, aplikacje odciążające i przeciwbólowe z wykorzystaniem taśm, takich jak kinesiotaping. Często wykorzystuje się również różne techniki fizykoterapii. Mają one zaletę, że mogą być stosowane we wczesnym stadium rehabilitacji oraz w przypadku ostrych dolegliwości związanych z zwichniętym barkiem. Metody te obejmują miejscową krioterapię, magnetoterapię, laseroterapię oraz wykorzystanie światła spolaryzowanego.
Zwichnięcie barku zapobieganie rokowanie
W przypadku terminowego redukcji zwichnięcia i przestrzegania zaleceń lekarza, rokowanie zwykle jest korzystne. Jednak przedwczesne, nieautoryzowane usunięcie unieruchomienia może prowadzić do nawykowego zwichnięcia barku w dłuższej perspektywie czasowej. Aby zapobiegać temu, istnieje profilaktyka pierwotna, która polega na zapobieganiu urazom, oraz profilaktyka wtórna, która polega na ścisłym przestrzeganiu zaleceń lekarskich i zapewnieniu unieruchomienia stawu przez odpowiedni czas, niezbędny do pełnego wygojenia uszkodzonych struktur.
Katalog chorób: Choroby układu kostno-stawowego
Dziękujemy za przeczytanie artykułu lub obejrzenie zdjęć. Jesteśmy grupą entuzjastów medycyny, która pisze artykuły, by dzielić się wiedzą i najnowszymi odkryciami w dziedzinie opieki zdrowotnej. Naszym celem jest edukowanie i informowanie zarówno specjalistów jak i szeroką grupę czytelników.
Choroby informacje opisy zdjęcia =>> www.twojachoroba.pl