Mutyzm wybiórczy
Aktualizacja: sobota, Wrzesień 10, 2022 - 17:42
Mutyzm wybiórczy to całkowity lub częściowy brak komunikacji werbalnej z innymi osobami, przy zachowaniu zdolności mówienia i rozumienia mowy. Jest uważany za przejaw pewnego rodzaju nerwicy, albo pod wpływem urazu psychicznego, albo, jako cechę osobistej reakcji u dzieci o określonym typie charakteru. Mutyzm wybiórczy rozwija się zwykle we wczesnym dzieciństwie – między 2 a 5 rokiem życia, choć może również dotyczyć dorosłych.
Przyczyny mutyzmu wybiórczego u dzieci
Mutyzm wybiórczy rozwija się w połączeniu z konstytucjonalnymi cechami psychologicznymi i wpływami środowiska. Pierwsze to podstawa, drugie - wyzwalacz powstawania zaburzenia. Czynniki etiologiczne obejmują:
-
Cechy emocjonalne i osobiste. Rozwojowi psychogennej głupoty sprzyja lęk, nieśmiałość, wrażliwość, nieśmiałość, wrażliwość, milczenie, obojętność, tłumiona agresja i skłonność do samotności.
-
Odchylenia rozwoju umysłowego. Mutyzm wybiórczy często występuje z upośledzeniem umysłowym, wadami w rozwoju mowy. Trudności w artykulacji, brak wiary w zdolności umysłowe powodują, że dziecko jest wycofane, prowokuje otępienie.
-
Cechy neurologiczne, zaburzenia. Głupotę sytuacyjną wykrywa się u dzieci z labilnym typem układu nerwowego, organicznym uszkodzeniem mózgu (uraz czaszkowo-mózgowy, neuroinfekcje, krwiaki, guzy).
-
Rodzaj wychowania. Mutyzm z wyboru pojawia się u dziecka w wyniku dysharmonijnych relacji z nieśmiałymi, niepewnymi rodzicami (rodzicami), którzy mają wysoki poziom lęku społecznego lub zaburzeń depresyjnych, którzy mają skłonność do otwartego wyrażania agresji wobec członków rodziny. Edukacja opiera się na hiperopieku, całkowitej kontroli nad życiem dziecka.
-
Stres. Zaburzenie debiutuje po sytuacjach stresowych – wypadku, śmierci bliskiej osoby, rozwodzie rodziców, przemocy, rodzinnej imigracji.
Mutyzm wybiórczy objawy
Najważniejszym objawem jest selektywny sposób komunikacji. W niektórych sytuacjach może nie być mowy. Mutyzm wybiórczy u dzieci przejawia się w szkołach, przedszkolu. Dziecko nie może mówić w pokoju lub klasie. Dzieciak nie komunikuje się z nieznajomymi ani z nauczycielami. W rzadkich przypadkach dzieci mogą nie mówić w domu, ale w przedszkolu lub szkole chętnie rozmawiają.
Pacjenci nie mogą używać kontaktu werbalnego, ale używać mimiki, pantomimy. Jeśli zaburzenie jest w zaawansowanej postaci, dziecko może zamarznąć, schować głowę i zacisnąć nogi. Może istnieć chorobowe przywiązanie do matki. Można dodać następujące objawy mutyzmu wybiórczego: opóźnienie mowy, fobie, depresja, moczenie.
Mutyzm wybiórczy u dorosłych
Najczęściej mutyzm wybiórczy u dorosłych występuje u kobiet. Przedstawiciele słabszej płci są bardziej emocjonalni i wrażliwi. W związku z tym mają skłonność do nadmiernej impulsywności. Specjaliści diagnozują i mężczyźni.
Mutyzm wybiórczy rozwija się w następujących przypadkach:
-
Wysoka wrażliwość. Jeśli problemowi towarzyszy przerośnięta podejrzliwość, to po emocjonalnej reakcji pacjent nabędzie chorobę.
-
Wypadek, uderzenie. Jeśli dana osoba cierpi na problemy dopływu krwi, wpływa to na obszar odpowiedzialny za mowę w mózgu.
-
Problemy z strunami głosowymi. Mogą być spowodowane uszkodzeniem lub całkowitym paraliżem tych fałdów mięśniowych.
Jeśli mutyzm jest spowodowany histerią, choroba jest tymczasowa.
Mutyzm wybiórczy rozpoznanie
Aby zidentyfikować mutyzm wybiórczy, trzeba odwiedzić neurologa, logopedę, psychologa. Lekarze pomogą nie tylko zdiagnozować, ale także wyleczyć chorobę.
W celu wykrycia choroby można przepisać następujące procedury:
-
Ogólne zbieranie informacji. Przede wszystkim lekarz powinien wiedzieć, jak przebiegła ciąża matki i jakie choroby przeszła podczas noszenia dziecka. Następnie ustali reakcję dziecka na szczepionkę i będzie śledzić jego rozwój. Psycholog powinien przyjrzeć się diagnozie lekarza i porozmawiać z dzieckiem, aby mogło mówić o fobiach. Następnie przepisano kompleksowe leczenie mutyzmu wybiórczego.
-
Wizyta u neurologa. Lekarz prowadzi różne badania, które obejmują, jakość mowy, rytm oddychania. Dziecko może mierzyć ciśnienie krwi, a także analizować choroby neurologiczne.
-
Rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa.
-
Elektrokardiogram.
-
Rentgen klatki piersiowej.
-
Elektroencefalografia. Bez tej procedury, która pomaga poznać poziom procesów elektrofizjologicznych, niemożliwe jest wykrycie choroby.
-
Analiza krwi i moczu. Lekarz powinien sprawdzić poziom hormonów.
Mutyzm wybiórczy leczenie
Podstawą leczenia jest psychoterapia mająca na celu wyeliminowanie fobii społecznych, komponentu lękowo-depresyjnego oraz rozwijanie umiejętności komunikacyjnych. Stosowane są następujące metody:
-
Poznawczo-behawioralne. Prace prowadzone są indywidualnie. Bajki, rysunek, modelowanie wykorzystywane są przez psychoterapeutę do nawiązania kontaktu, pomocy w wyrażaniu i przetrwaniu negatywnych emocji. Stosując elementy terapii sugestywnej, specjalista koryguje stosunek dziecka do innych. Techniki gry pozwalają bez oporów wyćwiczyć podstawowe umiejętności komunikacji głosowej.
-
Behawioralny. Treningi grupowe nastawione są na kształtowanie umiejętności akceptacji interpersonalnej, komunikacji, współpracy, interakcji werbalnej. Kontaktując się z ludźmi w różnym wieku, dziecko pokonuje nieśmiałość, zakłopotanie. Udane działania są wzmacniane pochwałami, uwagą.
-
Doradztwo rodzinne. Psychoterapeuta opowiada rodzicom, nauczycielom o mechanizmach mutyzmu elektywnego, udziela wskazówek, jak komunikować się z dzieckiem. Podkreśla się wagę aprobaty, pochwały, przedstawia techniki dyskretnego pobudzania szczegółowych wypowiedzi.
Psychoterapię uzupełniają sesje logopedyczne mające na celu skorygowanie dyzartrii i zaburzeń artykulacji. Prawidłowo ustawiona wymowa zmniejsza niepewność dziecka, przyczynia się do szybkiego przywrócenia komunikacji werbalnej. Psychofarmakoterapia jest wskazana w przypadku fobii społecznych, lęków, objawów depresyjnych. Przepisywane są leki przeciwdepresyjne, uspokajające, nootropowe.
Mutyzm wybiórczy zapobieganie rokowanie
Aby uniknąć rozwoju mutyzmu wybiórczego u Twojego dziecka, nie możesz umieścić go w sztywnych ramach, całkowicie go kontrolować. Trzeba mu asystować w rozwiązywaniu problemów, wspierać, uczyć samodzielności. Relacje w rodzinie powinny być budowane nie na podporządkowaniu, ale na współpracy.
Oto kilka wskazówek dla rodziców:
-
Spełniać obietnice. Ważne jest, aby dzieci wiedziały, że dorośli dotrzymują słowa;
-
Karać zdroworozsądkowo. Dziecko z delikatną psychiką nie może wytrzymać okrucieństwa, dlatego zamiast kary fizycznej bardziej celowe jest użycie zrozumiałych wyjaśnień;
-
Nie spełniać żadnych zachcianek - dzięki czemu szybko nauczy się manipulować;
-
Zmienić środowisko. Jeśli zaburzenie powstało na podstawie psychotraumy, której dziecko doznało w placówce edukacyjnej lub edukacyjnej, lepiej przenieść je do innej;
-
Stale odwiedzaj psychologa i neurologa, bardzo poważnie traktuj zalecenia specjalistów.
Dziecko powinno mieć prawo wyboru, wyrażania opinii, nie powinno mu się zabraniać wyrażania swoich emocji.
Mutyzm wybiórczy rokowanie leczenie jest dobre.
ICD 10 Mutyzm wybiórczy ICD-10 F94 Zaburzenia funkcjonowania społecznego rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie lub w wieku młodzieńczym F94.0 Mutyzm wybiórczy
Katalog chorób: Choroby wieku dziecięcego
Dziękujemy za przeczytanie artykułu lub obejrzenie zdjęć. Jesteśmy grupą entuzjastów medycyny, która pisze artykuły, by dzielić się wiedzą i najnowszymi odkryciami w dziedzinie opieki zdrowotnej. Naszym celem jest edukowanie i informowanie zarówno specjalistów jak i szeroką grupę czytelników.
Choroby informacje opisy zdjęcia =>> www.twojachoroba.pl