Marskość sromu, dystrofia sromu

Aktualizacja:
Marskość sromu, dystrofia sromu

 

Marskość sromu (łac. kraurosis vulvae) jest przewlekłą zmianą zapalną skóry zewnętrznych narządów płciowych, która powoduje u kobiety/dziewczyny silny dyskomfort psychiczny i fizyczny.

Marskość sromu nazywana jest też dystrofia sromu lub liszajem twardzinowym. Jest przewlekłą chorobą okolicy odbytowo-płciowej, prowadzącą do zmian dystroficznych.

Liszaj twardzinowy sromu zdjęcie:

Liszaj twardzinowy sromu
Liszaj twardzinowy sromu

Marskość sromu zdjęcie:

Marskość sromu
Marskość sromu

Dystrofia sromu zdjęcie:

dystrofia sromu
Dystrofia sromu

 

Marskość sromu może rozwinąć się w każdym wieku kobiety. Jednak do grupy ryzyka najczęściej wpadają:

  • Dziewczęta z niezidentyfikowaną czynnością menstruacyjną (przed okresem dojrzewania);

  • Kobiety po uporczywym ustaniu miesiączki na tle zaniku jajników (postmenopauza).

Dystrofia sromu, która rozwinęła się przed okresem dojrzewania, może ustąpić samoistnie wraz z początkiem miesiączki.

Początkowe etapy procesu dystrofii sromu przebiegają bezobjawowo. Jednak postępująca progresja zmiany dystroficznej okolicy odbytowo-płciowej prowadzi do pogorszenia stanu i silnego dyskomfortu. Ponadto marskość sromu zwiększa ryzyko zachorowania na raka. Przewlekły proces zapalny w połączeniu z dystrofią zwiększa prawdopodobieństwo rozwoju raka płaskonabłonkowego, a im starsza kobieta, tym bliższy jest ten związek przyczynowy.

Marskość sromu może być dwojakiego rodzaju:

  • Marskość sromu pierwotna gdy nie można ustalić najbardziej prawdopodobnej przyczyny;

  • Marskość sromu wtórna który rozwija się na tle chorób autoimmunologicznych.

Żeńskie narządy rozrodcze obejmują piersi, srom, jajniki, macicę i inne struktury miednicy. W okolicy moczowo-płciowej znajdują się zewnętrzne narządy płciowe: pochwa, cewka moczowa, gruczoły, łechtaczka, wargi sromowe duże i małe. Główne funkcje sromu obejmują transport plemników do jajowodów i wydalanie moczu przez cewkę moczową. Ze względu na swoje położenie, ten obszar anatomiczny jest narażony na niekorzystne wpływy, takie jak infekcje i urazy.

Skóra żeńskich zewnętrznych narządów płciowych składa się z trzech części. Funkcje osłon zewnętrznych obejmują ochronę narządów wewnętrznych przed wpływami zewnętrznymi, termoregulację i pocenie się. Choroby skóry sromu powstają na skutek czynników zewnętrznych i endogennych, w tym inwazji drobnoustrojów chorobotwórczych, zaburzeń metabolicznych i chorób układu odpornościowego.

Struktura skóry sromu:

  • Naskórek jest najbardziej zewnętrzną częścią utworzoną przez nabłonek warstwowy zrogowaciały. Martwe komórki warstwy powierzchniowej pełnią funkcję barierową, natomiast warstwa podstawna jest niezbędna do regeneracji tkanek.

  • Skóra właściwa to warstwa środkowa, która obejmuje gruczoły, mieszki włosowe, włókna mięśniowe i naczynia krwionośne.

  • Tkanka podskórna, złożona głównie z tkanki tłuszczowej. Ta część skóry sromu chroni narządy wewnętrzne przed naprężeniami mechanicznymi i zmianami temperatury.

Błona śluzowa zewnętrznych narządów płciowych ma inną strukturę. Nabłonek płaskonabłonkowy w tej okolicy nie ulega rogowaceniu. Obecność dużej liczby gruczołów jest niezbędna do produkcji śluzu. Substancja ta przyczynia się do obrony immunologicznej i ułatwia proces kopulacji. Błona śluzowa i skóra sromu zawierają składniki układu odpornościowego.

Marskość sromu jest chorobą polietiologiczną.  Chorobą polietiologiczna - wiele schorzeń może prowadzić do jej powstania.  Zmiany dystroficzne w skórze są specyficzną odpowiedzią tkanek na czynniki zewnętrzne i wewnętrzne. Może to być samodzielna choroba lub powikłanie innych stanów chorobowych, takich jak zaburzenia endokrynologiczne lub infekcja.

Możliwe przyczyny marskość sromu:

  • Choroby narządów wydzielania wewnętrznego. Gruczoły dokrewne wydzielają hormony kontrolujące rozwój i funkcje narządów. Brak hormonów płciowych może prowadzić do zwyrodnienia skóry sromu. Również taka choroba jest często diagnozowana na tle chorób nadnerczy, tarczycy i jajników.

  • Zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego lub HPV. Jest to choroba przenoszona drogą płciową. Inwazja wirusa do nabłonka skóry i błon śluzowych narządów płciowych (głównie w szyjce macicy) prowadzi do dysplazji tkanek i powstawania brodawczaków. Marskość sromu może być konsekwencją długotrwałego zakażenia HPV. Połączenie zmian dystroficznych w obrębie sromu z inwazją wirusa brodawczaka ludzkiego istotnie zwiększa ryzyko złośliwości tkanek.

  • Inne choroby zakaźne, w tym wirus opryszczki i rzeżączka. Mikroorganizmy chorobotwórcze uszkadzają tkanki i powodują przewlekły stan zapalny. Oddzielne badania marskość sromu z wirusowym zapaleniem wątroby typu C, boreliozą.

  • Choroby autoimmunologiczne, w których system obronny organizmu atakuje własne tkanki.

 

Marskość sromu możliwe przyczyny:

  • Dziedziczność. Choroby skóry i układu rozrodczego wykryte u bliskich krewnych wskazują na zwiększone ryzyko zachorowania. Atrofia sromu może być spowodowana mutacjami genetycznymi, które są dziedziczone.

  • Cukrzyca typu 1, choroba Leśniowskiego-Crohna, reumatoidalne zapalenie stawów i inne choroby spowodowane chorobami autoimmunologicznymi.

  • Przewlekłe infekcje skóry i narządów układu rozrodczego.

  • Przeprowadzanie zabiegów diagnostycznych i terapeutycznych w obrębie zewnętrznych narządów płciowych.

  • Trwałe urazy skóry sromu, takie jak skaleczenia, skręcenia i oparzenia.

  • Czynniki psychogenne: uporczywe obniżenie nastroju, niepokój i przewlekły stres.

  • Otyłość i choroby metaboliczne.

  • Nadwrażliwość układu odpornościowego, objawiająca się reakcjami alergicznymi.

Dokładne przyczyny zmian dystroficznych w obrębie sromu u kobiet nie są znane. Wyeliminowanie głównych czynników ryzyka choroby jest doskonałym sposobem profilaktyki.

 

Dystrofia sromu jest przewlekłą chorobą zewnętrznych narządów płciowych u kobiet, objawiającą się zmianami dystroficznymi w tkankach. U kobiet cierpiących na marskość sromu dochodzi do zgrubień i deformacji skóry w okolicy pochwy i warg sromowych. Uszkodzenie błony śluzowej narządów prowadzi do dysfunkcji sromu. W niektórych przypadkach dochodzi do przerostu blizn tkanki łącznej, które zniekształcają srom. Choroba może rozwijać się przez wiele lat.

Etapy rozwoju dystrofia sromu:

  • Pierwszy etap marskość sromu. W skórze i błonach śluzowych narządów płciowych występują pierwotne zmiany związane z niedostatecznym ukrwieniem tkanek i procesem zapalnym. Kobiety skarżą się na zaczerwienienie i obrzęk sromu.

  • Drugi etap marskość sromu. Zwiększa się rogowacenie zewnętrznego nabłonka narządów płciowych, pojawia się rogowacenie. Inne objawy tego etapu ginekolodzy obejmują zmianę pigmentacji zewnętrznej powłoki, łuszczenie się skóry. Występuje deformacja warg sromowych dużych i małych.

  • Trzeci etap marskość sromu. Dotknięty nabłonek sromu jest aktywnie zastępowany przez tkankę łączną (blizny). Atrofia tkanek prowadzi do dysfunkcji narządów. Rozmiar warg sromowych zmniejsza się, wejście do pochwy zwęża się. Kobiety skarżą się na dyskomfort podczas oddawania moczu.

Marskość sromu występuje najczęściej u kobiet w wieku powyżej 30 lat. Po menopauzie wzrasta prawdopodobieństwo rozwoju choroby. Uszkodzenie skóry sromu może prowadzić do zakaźnego uszkodzenia tkanki. 

 

Marskość sromu dystrofia sromu objawy

Pierwsze stadia marskości sromu mogą przebiegać bezobjawowo. Czasami kobiety skarżą się na lekkie mrowienie w okolicy sromu i uczucie suchości skóry. Charakterystycznym objawem marskość sromu późniejszych stadiów jest intensywny świąd. Nieprzyjemne doznania w okolicach sromu nasilają się podczas snu, zabiegów higienicznych i stosunku płciowego. Na tym etapie zwykle pojawiają się zauważalne oznaki marskość sromu, w tym deformacja warg sromowych większych i mniejszych.

Inne możliwe objawy marskość sromu dystrofia sromu:

  • Zaczerwienienie skóry wokół pochwy;

  • Zmiana koloru skóry;

  • Podniecenie seksualne nie prowadzi do produkcji lubrykacji;

  • Przerzedzona linia włosów;

  • Rogowacenie i szorstkość nabłonka zewnętrznego;

  • Zmniejszenie warg sromowych, łechtaczki;

  • Zwężenie otworu pochwy;

  • Ból podczas oddawania moczu, kału;

  • Pojawienie się małych pęknięć, ran w okolicach sromu;

  • Zaburzenia snu;

  • Złe samopoczucie.

Objawy te negatywnie wpływają na samopoczucie psychiczne pacjenta. Pieczenie w okolicy błony śluzowej sromu powoduje stały dyskomfort emocjonalny, a defekty kosmetyczne i dysfunkcja gruczołów niekorzystnie wpływają na życie seksualne.

 

Galeria zdjęć choroby =>>  Wargi sromowe 

 

Marskość sromu dystrofia sromu rozpoznanie

Dokładne badanie skóry sromu w fotelu ginekologicznym ujawnia specyficzne objawy marskości sromu. Aby potwierdzić diagnozę, zaleca się badania instrumentalne i laboratoryjne.

Dodatkowe metody diagnostyczne marskość sromu dystrofia sromu:

  • Wulwoskopia jest odmianą kolposkopii, pozwalającą za pomocą urządzenia optycznego zwanego kolposkopem obejrzeć w powiększeniu skórę i nabłonek w obrębie sromu. Wulwoskopia pozwala specjaliście potwierdzić diagnozę i wykluczyć cechy złośliwego zwyrodnienia tkanki.

  • Pobieranie wymazu z błony śluzowej. Lekarz za pomocą specjalnego wacika pobiera materiał i wysyła próbkę do laboratorium. Badanie cytologiczne pozwala wykluczyć obecność nieprawidłowych komórek. Pożywki hodowlane są również używane do identyfikacji czynnika wywołującego infekcję bakteryjną (jeśli jest to wskazane). Badanie cytologiczne brodawczaka pomaga wykryć objawy zakażenia HPV.

  • Badanie krwi. Celem badania krwi jest określenie stosunku i ilości uformowanych pierwiastków. Immunogram jest niezbędny do wykrycia oznak procesu autoimmunologicznego. W celu dokładniejszej diagnozy infekcji przeprowadza się testy serologiczne: eksperci szukają we krwi pacjenta przeciwciał, które są wytwarzane przez układ odpornościowy w celu zwalczania patogennych mikroorganizmów. Reakcja łańcuchowa polimerazy służy do identyfikacji typu zakażenia HPV. W razie potrzeby określa się stężenie hormonów płciowych.

  • Biopsja to usunięcie niewielkiego obszaru chorej tkanki. Wcześniej ginekolog wstrzykuje znieczulenie miejscowe do tkanek i leczy skórę roztworem jodu. Otrzymany materiał jest badany w laboratorium w celu ustalenia przyczyny zmian dystroficznych i wykrycia komórek złośliwych. Biopsja jest najbardziej niezawodnym sposobem wykluczenia raka sromu.

Przeprowadzenie kilku procedur diagnostycznych jednocześnie pozwala lekarzowi przepisać najskuteczniejsze leczenie. W razie potrzeby ginekolog wyznacza pacjentce konsultację z dermatologiem, wenerologiem lub immunologiem.

 

Marskość sromu dystrofia sromu leczenie

Metody leczenia dystrofii sromu dobierane są w zależności od stopnia zaawansowania zmian dystroficznych, ryzyka zwyrodnienia złośliwego tkanek, wieku kobiety i chorób współistniejących. Marskość sromu jest chorobą nieuleczalną, jednak nowoczesne metody leczenia zachowawczego mogą zapobiec dalszemu postępowi choroby. Zwraca się uwagę nie tylko na eliminację pierwotnej przyczyny marskości sromu, ale także na korektę wad zewnętrznych.

Metody leczenia marskość sromu:

  • Przepisywanie antybiotyków, leków przeciwgrzybiczych lub przeciwwirusowych. Takie leczenie jest zalecane w przypadku potwierdzonej infekcji.

  • Miejscowe stosowanie kortykosteroidów lub leków przeciwhistaminowych. Maści i żele na bazie tych leków łagodzą stany zapalne i poprawiają ukrwienie tkanek.

  • Miejscowe środki na bazie estrogenu, progesteronu. Z powodu naruszenia funkcji endokrynologicznych w ciele pacjenta może wystąpić niedobór tych hormonów.

  • Usuwanie brodawczaków za pomocą koagulacji laserowej lub falami radiowymi. Można również przepisać kriochirurgię.

  • Fizjoterapia. Ogrzewanie tkanek prądem o wysokiej częstotliwości poprawia regenerację skóry.

  • Blokada nerwu sromowego za pomocą wstrzyknięcia nowokainy.

  • Leczenie chirurgiczne z ablacją i ekspozycją na zimno (ciekły azot). Ta metoda korekty jest zalecana w przypadku nieskuteczności leczenia zachowawczego.

Ginekolog musi przepisać pacjentce dietę terapeutyczną i suplementy witaminowe. W przypadku silnego lęku konsultuje się psychoterapeuta. Środki uspokajające poprawiają odporność na stres.

 

Marskość sromu dystrofia sromu rokowanie zapobieganie powikłania

Marskość sromu może prowadzić do bardzo intensywnego swędzenia, które nieustannie niepokoi kobietę nie tylko w ciągu dnia, ale także w nocy. Ten stan może powodować zaburzenia snu i rozwój zaburzeń psycho-emocjonalnych i naczyniowych. Znaczne zwężenie pochwy, które często obserwuje się przy marskość sromu, może uniemożliwić współżycie. Pojawienie się głębokich, słabo gojących się pęknięć może być komplikowane przez choroby zakaźne. Stopniowy przerost tkanki łącznej zewnętrznego ujścia cewki moczowej może prowadzić do poważnych problemów z oddawaniem moczu. Jednocześnie często dołączają się choroby zapalne dróg moczowych, w wyniku których każda wizyta w toalecie dla kobiety staje się bolesna. W przypadku rozprzestrzenienia się marskość sromu na okolice odbytu mogą wystąpić problemy z wypróżnianiem. W przypadku marskość sromu pojawiają się pęknięcia w odbycie, proces oddawania kału staje się bolesny i może mu towarzyszyć zaparcie i krwawienie z odbytu.

W większości przypadków lekarzom nie udaje się całkowicie przywrócić stanu skóry sromu, jednak kompleksowe leczenie spowalnia procesy dystroficzne w tkankach. Fizjoterapia poprawia wygląd zewnętrznych narządów płciowych. Nawet po leczeniu konieczne jest regularne poddawanie się badaniom przez lekarza ginekologa w celu wykluczenia złośliwego zwyrodnienia tkanek.

Marskość sromu dystrofia sromu metody zapobiegania:

  • Bezpieczny seks;

  • Terminowe leczenie chorób zapalnych układu rozrodczego;

  • Staranna higiena zewnętrznych narządów płciowych;

  • Zapobieganie urazom skóry.

Konsultacja z dermatologiem i ginekologiem pozwoli kobiecie lepiej poznać metody zapobiegania i leczenia marskości sromu.

 

Katalog chorób: Choroby kobiece
DECYZJE O LECZENIU MUSZĄ BYĆ PODEJMOWANE W POROZUMIENIU Z LEKARZEM. INFORMACJE ZAWARTE W PORTALU, PRZEZNACZONE SĄ TYLKO DO CELÓW ORIENTACYJNYCH I INFORMACYJNYCH. NAJNOWSZE INFORMACJE OD PRODUCENTÓW LEKÓW, ZNAJDUJĄ SIĘ W ULOTCE DOŁĄCZONEJ DO OPAKOWANIA. PAMIĘTAJCIE ŻADEN SERWIS INTERNETOWY LUB PORTAL NIGDY NIE ZASTĄPI WIZYTY U LEKARZA I KONSULTACJI ZE SPECJALISTĄ. W PRZYPADKU JAKICHKOLWIEK WĄTPLIWOŚCI W ZAKRESIE STOSOWANIA LEKU, SKONSULTUJ SIĘ Z LEKARZEM LUB FARMACEUTĄ. INFORMACJE ZAMIESZCZONE W SERWISIE NIE MOGĄ STANOWIĆ PODSTAWY DO PODEJMOWANIA DECYZJI O PRZEBIEGU LECZENIA. PORTAL WWW.MOJACHOROBA.PL  JEST ZBIOREM PRZYDATNYCH INFORMACJI ORAZ OPINII NA TEMAT CHORÓB RÓŻNEGO RODZAJU SCHORZEŃ I BÓLI RÓŻNEGO RODZAJU JAK RÓWNIEŻ OPINII I INFORMACJI NA TEMAT STOSOWANIA LEKÓW, SUPLEMENTÓW DIETY, WYROBÓW MEDYCZNYCH. WITRYNA MOŻE ZAWIERAĆ TREŚCI, ZDJĘCIA KTÓRYCH PRZEGLĄDANIE JEST ZABRONIONE PRZEZ OSOBY PONIŻEJ 18 ROKU ŻYCIA. MATERIAŁY ZNAJDUJĄCE SIĘ NA TYM PORTALU MEDYCZNYM, ZOSTAŁY ZACZERPNIĘTE Z INTERNETU  ALBO ZOSTAŁY WYSŁANE DO NAS PRZEZ UŻYTKOWNIKÓW. WSZYSTKIE MATERIAŁY SĄ DOSTARCZANE WYŁĄCZNIE W CELACH INFORMACYJNYCH, PRAWA DO MATERIAŁÓW NALEŻĄ DO ICH AUTORÓW I WYDAWCÓW. JEŻELI KTÓRYKOLWIEK  OBRAZ ( ZDJĘCIE, ZDJĘCIA ) JEST OBRAŹLIWY  LUB POSIADA  PRAWA AUTORSKIE, PROSIMY O WIADOMOŚCI E-MAIL KONTAKT ABY USUNĄĆ OBRAZ LUB TREŚĆ. ZMIEŃ COŚ W NASZYM INTERNECIE NA JESZCZE LEPSZE! JESTEŚMY BARDZO ZAINTERESOWANI POZNANIEM, W JAKI SPOSÓB KORZYSTASZ ZE STRON INTERNETOWYCH W TYM SERWISIE. JEŻELI SIĘ NA TO ZGODZISZ, ZACHOWAMY NA TWOIM KOMPUTERZE TZW. PLIK COOKIE, KTÓRY UMOŻLIWI ZBIERANIE PODSTAWOWYCH INFORMACJI O KLIKANIU Z TWOJEGO KOMPUTERA. JEŻELI SIĘ NA TO NIE ZGADZASZ, MOŻESZ W KAŻDEJ CHWILI ZMIENIĆ USTAWIENIA SWOJEJ PRZEGLĄDARKI. PRZECZYTAJ, JAK WYŁĄCZYĆ PLIKI COOKIE I NIE TYLKO PZRZECZYTAJ  POLITYKA PRYWATNOŚCI