Lamblioza u dorosłych

Aktualizacja: sobota, Marzec 26, 2022 - 17:59
Lamblioza giardioza

 

Giardioza (łac. giardiosis) inna nazwa choroby to lamblioza choroba zakaźna wywoływaną przez lamblie, pierwotniaki pasożytujące w jelicie cienkim. Choroba jest powszechna w krajach Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej. Ale przypadki lambliozy są również diagnozowane w Europie. Dlatego terminowe rozpoznanie lambliozy u dzieci i dorosłych jest niezwykle ważne w celu szybkiego leczenia.

Pierwotniaki z gatunku Giardia intestinalis (ogoniastek jelitowy) wywołuje chorobę lambliozę. Inne łacińskie nazwy tego pasożyta to Giardia duodenalis oraz, stosowana głównie w Stanach Zjednoczonych, Giardia lamblia

Ogoniastek jelitowy należy do wiciowców. Jest jednym z ewolucyjnie najstarszych eukariontów i pierwszym pierwotniakiem pasożytniczym zauważonym pod mikroskopem. Występuje w postaci trofozoitów i cyst

Giardia to jednokomórkowy mikroskopijny pasożyt, który może namnażać się w ludzkim jelicie cienkim. W przypadku zakażenia tym pasożytem i pojawieniu się klinicznych objawów choroby wymagane jest odpowiednie leczenie lambliozy.

Choroba lamblioza ma przebieg łagodny i ciężki. W niektórych przypadkach nosiciele lamblii sami nie chorują, ale mogą zarazić innych, ponieważ ich ciało służy jako bezpieczny pojemnik na patogeny.

 

Czynnik sprawczy choroby lambliozy

Giardia to jednokomórkowy pasożyt, który jest bardzo aktywny w sprzyjających warunkach. Czynnik wywołujący lambliozę może występować w dwóch postaciach: trofozoitów i cyst. Trofozoity rozmnażają się aktywnie, powodując negatywne objawy. Cysty są wielkości 8–12 μm, kształtu owalnego, które chronią nieuformowane trofozoity przed agresywnymi czynnikami.

Giardia istnieją w dwóch formach trofozoitów i cyst, które w trakcie swojego życia przechodzą jedna w drugą.

Trofozoit jest aktywną, żywotną formą istnienia lamblii. W tej postaci pasożyty aktywnie rosną, namnażają się w jelicie cienkim (głównie w dwunastnicy), a następnie w niesprzyjających warunkach lub w celu dalszego rozprzestrzeniania przechodzą do kolejnego etapu rozwoju cyst. Trofozoit pod mikroskopem ma kształt gruszki, na jednej z powierzchni znajduje się rodzaj dysku, za pomocą którego pasożyty dość mocno przyczepiają się do wewnętrznej ściany jelita.

Cysty są formacjami zaokrąglonymi. Torbiel jest powłoką ochronną, pod którą niezawodnie zachowuje się przed niekorzystnymi czynnikami środowiskowymi młody, jeszcze nie w pełni ukształtowany trofozoid.

Sposób życia lamblii jest pasożytniczy gdy dostanie się do żołądka z pożywieniem, wodą i innymi produktami, błona ochronna cyst rozpuszcza się pod wpływem soku żołądkowego i wydostają się młode trofozoity, które następnie wnikają dalej wzdłuż przewodu pokarmowego do dwunastnicy.

Będąc w jelicie cienkim, lamblie aktywnie przyczepiają się do kosmków błony śluzowej, zaczynają rosnąć i rozmnażać się. Cykl życiowy pasożytów kończy się po kilku podziałach, powstaniu cyst, które następnie wraz z kałem wychodzą do środowiska.

 

Główną drogą zakażenia lambliozą jest fekalno-ustna. Cysty z odchodami ludzkimi lub zwierzęcymi dostają się do środowiska zewnętrznego. W zbiornikach wodnych są zdolne do przetrwania przez kilka miesięcy. Czynniki czyli cysty wywołujące lambliozę mogą wytrzymać zamarzanie, wzrost temperatury do 50 ° C. Giną po ugotowaniu. 

 

Jak możesz się zarazić lambliozą ?

Cysty pierwotniaka pasożytniczego pozostają żywotne w środowisku zewnętrznym przez około 90 dni. Dostają się do ludzkiego ciała w następujący sposób:

  • Woda. Pasożyty przenoszone są przez surową wodę wodociągową, dlatego gotowanie jest niezbędnym środkiem zapobiegawczym.

  • Kontakty oraz w gospodarstwie domowym lub pracy. Giardioza jest chorobą zaraźliwą, przenikanie patogenu jest możliwe poprzez zwykłe artykuły gospodarstwa domowego, uściski dłoni z zakażoną osobą. Innym czynnikiem ryzyka jest nieprzestrzeganie zasad higieny osobistej.

  • Przez produkty żywnościowe bez obróbki termicznej. Żywność nieprzetworzona termicznie (mięso, ryby), źle umyte owoce, jagody, warzywa owoce.

Możliwe też jest zachorowanie przez myszy, jak i zwierzęta domowe psy, koty mogą przenosić cysty. Trzeba też wspomnieć o muchach, które są szczególnie aktywne w miesiącach letnich i mogą z odchodów przenosić cysty na produkty żywnościowe. W ciepłych miesiącach kąpiel w zbiornikach wodnych w których znajdują się cysty lambliozy też może być drogą zainfekowania się giardiozą.

 

Klasyfikacja choroby lambliozy:

  1. Giardioza (bezobjawowa postać choroby lamblioza) – chory człowiek nie ma oznak choroby, ale jednocześnie uwalnia do środowiska chorobotwórcze lamblie.

  2. Postać jelitowa giardiozy, objawia się dysfunkcją jelit.

  3. Postać wątrobowo-żółciowa giardiozy jest naruszeniem funkcji wątroby, dróg żółciowych.

  4. Giardioza jako choroba współistniejąca, gdy choroba podstawowa (atopowe zapalenie skóry (alergia skórna), celiakia (choroba genetyczna, w której białko glutenowe powoduje uszkodzenie błony śluzowej jelita cienkiego i zaburzony jest proces wchłaniania)) powoduje spadek odporności i łączą się różne infekcje, np. giardioza.

 

Objawy lambliozy (zakażenie lambliami)

U dorosłych objawy giardiozy mogą się różnić i zależeć od różnych czynników, takich jak liczba lamblii w organizmie, czas trwania infekcji i wiek pacjenta. Zasadniczo objawy zakażenia lambliozą u dorosłych wyrażane są jako zaburzenia przewodu żołądkowo-jelitowego.

Czas trwania okresu inkubacji lambliozy wynosi od 1 do 3 tygodni. Typowym objawem lambliozy u dorosłych jest zespół żołądkowo-jelitowy. Ponieważ pasożyty są zlokalizowane w jelicie cienkim, prowadzi to do zakłócenia wielu funkcji przewodu pokarmowego.

W ostrej postaci jawnej lambliozy przeważa ból w pępku i / lub prawym podżebrzu , objawy zaburzeń dyspeptycznych nudności, odbijanie się, wzdęcia, uczucie pełności w żołądku, utrata apetytu itp. Bóle nie zależą od przyjmowania pokarmu, mają charakter ciągły ból, czasami ostry. Biegunka jest charakterystyczna z częstością wypróżnień do 3-5 razy dziennie.

Wodniste i spienione stolce, obserwowane na początku choroby, stają się następnie tłuste i częściowo uformowane. Biegunka często występuje naprzemiennie z zaparciami. Czas trwania ostrej fazy nie przekracza 7 dni, po czym następuje powrót do zdrowia lub przebieg choroby staje się podostry lub przewlekły.

 

Objawy typowe i pierwsze oznaki choroby lambliozy:

Pierwsze oznaki infekcji pojawiają się 1–3 tygodnie po przeniknięciu cyst lamblii do organizmu, kiedy dorosłe pasożyty zaczynają być aktywne w jelicie cienkim. Początkowo choroba przebiega w ostrym stadium, który objawowo przypomina rozstrój przewodu pokarmowego.

Oznaki ostrego stadium lambliozy:

  • silna biegunka podczas bez krwi, śluzu w stolcu, co jest typowe dla powszechnej niestrawności, biegunka jest charakterystyczna z częstością wypróżnień do 3-5 razy dziennie;

  • nudności, odbijanie się, wzdęcia, uczucie pełności w żołądku, utrata apetytu itp.  występują z powodu naruszenia mikroflory jelitowej;

  • ból brzucha, głównie w górnej części, w pępku i / lub prawym podżebrzu charakter doznań stale się zmienia: od bólu mało wyczuwalnego do ostrego;

  • ogólny zły stan zdrowia - organizm zaczyna stopniowo się wyczerpywać.

Ostry etap trwa 2-3 tygodnie. Jeśli nie rozpoczniesz leczenia i nie pozbędziesz się pasożytów, choroba stanie się przewlekła. Wodniste i spienione stolce, obserwowane na początku choroby, stają się następnie tłuste i częściowo uformowane. Biegunka często występuje naprzemiennie z zaparciami. 

 

Oznaki przewlekłej lambliozy:

  • ogólne złe samopoczucie - powstaje w wyniku wyczerpania organizmu, z powodu braku składników odżywczych, których główna część jest wchłaniana przez pasożyty;

  • astenia ( (łac. asthenia ) – stan słabości fizycznej i psychicznej organizmu );

  • zmęczenie;

  • bóle głowy;

  • uwaga zostaje rozproszona, pamięć się pogarsza;

  • zmniejsza się masa ciała;

  • niedokrwistość;

  • odporność się pogarsza, pojawiają się inne choroby zakaźne;

  • pojawiają się reakcje alergiczne;

  • dysbioza, niedobór cennych bakterii prowadzi do rozregulowania działania flory jelitowej, a w efekcie do dysbiozy jelitowej.

  • gorycz i suchość w ustach;

  • bladość i łuszczenie się skóry;

  • temperatura ciała wzrasta okresowo w czasie choroby.

Kiedy pojawią się pierwsze oznaki choroby, warto poddać się badaniu, aby w odpowiednim czasie rozpocząć leczenie, gdy diagnoza zostanie potwierdzona. 

 

Rozpoznanie lambliozy u dorosłych:

Współczesna medycyna oferuje kilka metod badania na obecność ogoniastka jelitowego , gdy istnieje podejrzenie zakażenia jelita pasożytami.

  • Badania kału. Badanie skatologiczne polega na pobraniu próbki kału i poszukiwaniu w nim cyst lamblii za pomocą mikroskopu. Jeśli doszło do infekcji, cysty w większości przypadków są wykrywane natychmiast w odchodach. Jednak zdarza się również, że u osoby zakażonej określona porcja kału może nie posiadać śladów lamblii, dlatego wskazane jest pobieranie kilku próbek materiału (4 - 5) w odstępach tygodniowych.

  • Badanie treści jelitowej. Endoskopia dwunastnicy pozwala uzyskać bardziej adekwatny obraz stanu jelit pacjenta. Aby potwierdzić diagnozę, niewielką ilość treści pobiera się z jamy jelita cienkiego specjalną sondą i bada pod mikroskopem.

  • Badanie krwi. Testy serologiczne na obecność swoistych przeciwciał w surowicy krwi to doskonała metoda diagnostyki lambliozy. Przeciwciała GSA 65 można wykryć w próbce już po dwóch tygodniach od zakażenia. Obecnie serologiczna metoda badań jest jedną z najskuteczniejszych w diagnostyce zmian pasożytniczych. 

 

Jak leczyć lambliozę

U dorosłych leczenie lambliozy powinno być prowadzone wyłącznie przez lekarza chorób zakaźnych lub gastroenterologa.

Schemat leczenia lambliozy odbywa się w 3 etapach:

  • Poprawa czynności jelit, eliminacja zatrucia, zwiększona odporność.

  • Leczenie lekami przeciwpasożytniczymi.

  • Wzmocnienie obronne, stworzenie warunków uniemożliwiających rozmnażanie się lamblii.

W szeregu obowiązkowych zajęć uwzględniona jest specjalna dieta, dzięki której można stworzyć warunki uniemożliwiające namnażanie się lamblii. W menu takich pacjentów powinny znaleźć się zboża, suszone owoce, olej roślinny i myte warzywa. Powinieneś znacznie zmniejszyć spożycie węglowodanów.

 

Pierwszy etap leczenia giardiozy u dorosłych:

Leczenie lamblii w pierwszym etapie trwa nie dłużej niż dwa tygodnie i obejmuje takie czynności jak:

  • Dieta, która pomaga powstrzymać rozwój pasożyta lamblia. Odżywianie polega na ograniczeniu rafinowanych węglowodanów, preferując błonnik i chude posiłki.

  • Usunięcie objawów zatrucia enterosorbentami np. węglem aktywnym.

  • Przyjmowanie preparatów enzymatycznych poprawiających trawienie.

  • Przyjmowanie leków żółciopędnych i ziół. Zabieg ten ma na celu poprawę przepływu żółci.

  • Przyjmowanie leków przeciwalergicznych.

 

Drugi etap leczenia giardiozy u dorosłych:

To jest główna terapia przeciwpasożytnicza. Pacjentowi przepisuje się lekarstwa, których działanie ma na celu zniszczenie pierwotniaków. Dobry lekarz indywidualnie dobierze niezbędne leki do danej osoby. W takim przypadku specjalista weźmie pod uwagę ewentualne przeciwwskazania, stan pacjenta, określi czas podawania i dawkę leku. Wraz z lekami na pasożyty na tym etapie nadal przyjmują enterosorbenty i leki przeciwhistaminowe.

 

Trzeci etap leczenia giardiozy u dorosłych:

Ten etap ma na celu utrwalenie osiągniętego wyniku i trwa od 2 do 3 tygodni:

  • Dieta przeciw lambliozie.

  • Przyjmowanie witamin, adaptogenów. Adaptogeny, zgodnie z definicją, to substancje pochodzenia naturalnego (najczęściej roślinnego), które ułatwiają zaadoptowanie się organizmu do niesprzyjających warunków środowiskowych. Przypisuje się im działanie lecznicze - znajdują zastosowanie w promocji zdrowia i profilaktyce chorób cywilizacyjnych.

  • Zażywanie preparatów enzymatycznych.

  • Zażywanie probiotyków.

 

Odżywianie i dieta

Dieta na lambliozę u dorosłych na pierwszym etapie przygotowawczym opiera się na pokarmach, które spowalniają rozmnażanie się lamblii. Zaleca się ograniczenie do minimum spożycia węglowodanów (potrawy mączne i słodycze) oraz preferowanie pokarmów białkowych i bogatych w błonnik. W tym okresie pacjent musi jeść:

  • Warzywa świeże i gotowane

  • Suszone owoce

  • Różne zboża

  • Chude mięso

  • Olej roślinny

Na trzecim etapie zdrowienia codzienne menu opiera się na produktach poprawiających motorykę jelit. W skład diety wchodzą:

  • Gotowane chude mięso i chude ryby

  • Fermentowane produkty mleczne (kefir, jogurt, twarożek)

  • Przeciery owocowo-warzywne

  • Owsianka (owsianka, kasza gryczana, pęczak)

  • Pieczone jabłka

  • Świeże owoce i warzywa (kapusta, marchew, jabłka, gruszki)

  • Jagody (żurawina, borówka brusznica)

  • Warzywa

Chleb, mąka, wyroby cukiernicze i słodycze, mleko pełne, makaron należy całkowicie wykluczyć z diety. Zaleca się rezygnację z kiełbas, konserw mięsnych i tłuszczów zwierzęcych. Ze zbóż można użyć ryżu, kaszy gryczanej, jęczmienia.

Pacjent musi dużo pić wody i napojów, aby szybko oczyścić organizm z toksyn. Przydaje się picie kwaśnych napojów owocowych z żurawiny, borówki brusznicy, zielonej herbaty z cytryną, świeżych soków (marchew, burak, brzoza).

 

Leczenie w ciąży lambliozy

Wszystkie leki stosowane w leczeniu lambliozy mogą mieć negatywny wpływ na rozwój płodu. Z tego powodu leczenie przeciwko giardiozie u kobiet w ciąży jest albo odkładane do okresu poporodowego, albo przynajmniej przenoszone do drugiego trymestru ciąży i odbywa się wyłącznie pod nadzorem lekarza.

 

Zapobieganie lambliozie

Zapobieganie lambliozie obejmuje zestaw standardowych środków zalecanych w celu ochrony przed zakażeniami z mechanizmem przenoszenia kałowo-ustnego:

  • Nie pij surowej (nieprzegotowanej lub w inny sposób oczyszczonej) wody.

  • Unikaj pływania w wątpliwych i brudnych zbiornikach stojącej wody. Nie połykaj wody podczas pływania w wodach otwartych i wyjaśnij dzieciom, że nie należy tego robić.

  • Dokładnie umyj wszystkie owoce i warzywa na stole i rękach przed jedzeniem.

  • Nie pozwalaj zwierzętom (kotom, psom) lizać twarzy i rąk i poproś dzieci, aby traktowały je w ten sam sposób.

  • Dokładnie umyj ręce przed jedzeniem i po każdym skorzystaniu z toalety.

  • Owoce i warzywa opłucz ze szczególną ostrożnością. Jeśli używasz ich na surowo, pamiętaj, aby polać je wrzątkiem.

  • Pij tylko oczyszczoną przegotowaną wodę.

  • Pamiętaj, aby umyć ręce po obchodzeniu się ze zwierzętami i przeprowadzić leczenie przeciw robakom.

  • Podczas pracy w ogrodzie noś rękawiczki.

  • Rób opryski na muchy, są głównymi nosicielami pasożytów. Nie pozwól im przedostać się do kuchni, jedzenia.

  • W przypadku wykrycia cyst profilaktykę choroby należy prowadzić u wszystkich członków rodziny.

 

OBJAWY
Ból brzucha, Biegunka, Wymioty
Katalog chorób: Choroby zakaźne

Dziękujemy za przeczytanie artykułu lub obejrzenie zdjęć. Jesteśmy grupą entuzjastów medycyny, która pisze artykuły, by dzielić się wiedzą i najnowszymi odkryciami w dziedzinie opieki zdrowotnej. Naszym celem jest edukowanie i informowanie zarówno specjalistów jak i szeroką grupę czytelników.

ZOBACZ ZDJĘCIA CHORÓB SKÓRNYCH NA ...