Kostniwiak
Aktualizacja: czwartek, Marzec 2, 2023 - 21:33
Kostniwiak, cementoblastoma CB, cementoma to nowotwór składający się z cementu dentystycznego (materiału kostnego, który tworzy korzeń zęba). Cement zęba, zwany również cementem korzeniowym, to substancja organiczna, która łączy korzeń zęba z dziąsłami. Składa się z komórek zwanych cementoblastami, które wydzielają substancje organiczne i nieorganicze, tworząc warstwę o grubości około 50 mikrometrów. Cement korzeniowy spełnia kilka ważnych funkcji. Po pierwsze, pełni rolę ochronną, chroniąc korzeń zęba przed uszkodzeniem i zniszczeniem. Po drugie, zapewnia stabilizację zęba w zębodole i umożliwia jego amortyzację podczas gryzienia i żucia. Ponadto, cement korzeniowy jest także miejscem przyczepu włókien przyzębia, które stabilizują ząb w dziąśle. Kostniwo, zwane również kością, to tkanka twarda, która tworzy szkielet u większości zwierząt, w tym u człowieka. Kostniwo składa się z komórek kości, włókien kolagenowych i soli mineralnych, takich jak węglan wapnia i fosforan wapnia. Kostniwo pełni kilka ważnych funkcji, w tym chroni narządy wewnętrzne, umożliwia ruch i zapewnia miejsce przyczepu mięśni.
Kostniwiak najczęściej dotyczy żuchwy i jest zlokalizowany w kąciku uzębienia - na korzeniach zębów trzonowych i przedtrzonowych. Kostniwiak występuje również w dzieciństwie, wtedy charakteryzuje się nieograniczonym wzrostem i dotyczy kości szczęki.
Kostniwiak, cementoblastoma, cementoma rodzaje:
Kostniwiak kostniwiejący. Nowotwór otoczony otoczką-torebką, która oddziela tkanki dotknięte nowotworem od zdrowych. Cementoblastoma, która rozwija się prawie bezobjawowo, jest najczęściej wykrywana przypadkowo na zdjęciu rentgenowskim. Badanie histologiczne ujawnia gruboziarnistą włóknistą tkankę łączną o różnym stopniu zwapnienia.
Kostniwiak łagodny. Cementoma, charakteryzująca się zatarciem objawów, wraz z jej wzrostem, warstwy korowe materiału kostnego stają się cieńsze, a od nacisku okostna wywołuje łagodny ból. Analiza histologiczna ujawnia łagodną formację zawierającą komórki i włókna tkanki łącznej o zwiększonej mineralizacji. Podobnie jak poprzedni typ, posiada charakterystyczną powłokę zewnętrzną.
Okołowierzchołkowa dysplazja cementu. Guz jest zlokalizowany w przednich częściach szczęki, częściej dotyka dolna szczęka. Charakteryzuje się licznymi ogniskami chorobowymi o średnicy do 1 cm, niesięgającymi do płytki korowej. Rozwija się sekwencyjnie od fazy osteolitycznej do zwapniającej, następnie przechodzi w fazę dojrzałą. Rentgen ujawnia destrukcję tkanki kostnej z obszarami zwiększonej mineralizacji.
Kostniwiak olbrzmi. Cementoma charakteryzuje się intensywnym tempem przemiany tkanki łącznej w cementową. Na zdjęciu rentgenowskim jest to widoczne, jako zaokrąglony lub owalny obszar dociśnięty do korzenia zęba. Gęstość tego typu cementoma jest zbliżona do gęstości tkanki twardej zęba.
Kostniwiak możliwe przyczyny powstania:
Urazy zęba lub korzenia zęba, które mogą spowodować zwiększoną aktywność komórek w miejscu urazu.
Stany zapalne dziąseł lub innych tkanek miękkich wokół zęba, które mogą prowadzić do zmian w korzeniu zęba.
Zaburzenia hormonalne, takie jak ciąża, menopauza lub zaburzenia tarczycy, które mogą wpłynąć na aktywność komórek kości.
Ekspozycja na promieniowanie jonizujące, co może prowadzić do zmian w strukturze kości.
Dziedziczne predyspozycje, czyli występowanie choroby w rodzinie.
Zaburzenia układu odpornościowego, które mogą wpłynąć na rozwój choroby.
Kostniwiak, cementoblastoma, cementoma objawy
Kostniwiak nie objawia się przez długi czas. W początkowej fazie choroba przebiega bezobjawowo. Dopiero wraz ze wzrostem guza pacjent odczuwa dyskomfort podczas jedzenia i mycia zębów. Możliwa jest również wrażliwość na badanie palpacyjne. Wizualnie wygląd szkliwa w dotkniętym obszarze może się zmienić.
Kiedy guz osiąga duży rozmiar, płytka korowa staje się cieńsza, a formacja naciska na okostną, dzięki czemu podczas czynności dotkniętej szczęki pojawia się łagodny ból. Podczas badania palpacyjnego wyczuwalne jest zgrubienie kości w obszarze zmian chorobowych.
W niektórych przypadkach nowotwór może wrosnąć w błonę śluzową, w wyniku, czego powstaje otwór perforacyjny, który służy, jako miejsce inwazji zakażenia. Powoduje to częste procesy zapalne w strefie rozwoju choroby. Dochodzi również do wrastania cementomy w zatoki szczękowe, któremu towarzyszą charakterystyczne objawy zapalenia zatok.
Kostniwiak, cementoblastoma, cementoma rozpoznanie
Ponieważ obraz kliniczny procesu chorobowego nie jest bardzo jasny, we wczesnych stadiach cementoma jest najczęściej diagnozowany przypadkowo. Najczęstsze metody diagnozowania kostniwiaka:
Badania fizyczne - lekarz stomatolog może przeprowadzić badanie zębów i dziąseł, aby określić obecność guza i sprawdzić, czy występują objawy takie jak ból lub obrzęk.
Zdjęcia rentgenowskie - zdjęcia rentgenowskie zębów i jamy ustnej pozwalają na dokładną wizualizację guza i ocenę jego charakteru. W przypadku kostniwiaka zęba na zdjęciach rentgenowskich widać zazwyczaj zwiększoną gęstość w korzeniu zęba.
Tomografia komputerowa (CT) lub rezonans magnetyczny (MRI) - w niektórych przypadkach lekarz może zlecić wykonanie tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego, które pozwalają na dokładniejszą ocenę guza i jego charakteru.
Biopsja - w celu potwierdzenia diagnozy kostniwiaka zęba może być wykonana biopsja, czyli pobranie próbki tkanki guza do badania pod mikroskopem.
W późniejszych stadiach guz staje się duży i objawia się wizualnie, w tym pojawieniem się asymetrii twarzy i zwiększeniem rozmiaru dotkniętej chorobą szczęki.
Kostniwiak, cementoblastoma, cementoma leczenie
Na wczesnym etapie leczenie cementomy jest minimalne i mniej traumatyczne. Ale z reguły, ze względu na bezobjawowy przebieg, kostniwiaka wykrywa się na późniejszych etapach. Leczenie zależy bezpośrednio od rodzaju kostniwiaka. Oto kilka sposobów leczenia kostniwiaka zęba:
Obserwacja - w przypadku małych, bezobjawowych guzów zazwyczaj zaleca się regularną obserwację i wykonywanie okresowych badań kontrolnych.
Usunięcie guza chirurgicznie - w przypadku większych guzów zaleca się ich usunięcie chirurgiczne. W tym przypadku lekarz chirurg stomatolog usuwa cały guz wraz z tkanką otaczającą, a następnie wypełnia lukę materiałem implantologicznym.
Leczenie endodontyczne - w niektórych przypadkach zaleca się leczenie endodontyczne, czyli usunięcie chorego miazgi z korzenia zęba, a następnie wypełnienie kanału korzenia materiałem zapobiegającym nawrotom.
Leczenie farmakologiczne - w niektórych przypadkach lekarz stomatolog może zalecić leczenie farmakologiczne, które ma na celu zmniejszenie objawów związanych z kostniwiakiem, takich jak ból lub obrzęk.
Kostniwiak, cementoblastoma, cementoma zapobieganie rokowanie
Rokowanie w przypadku kostniwiaka zęba jest zwykle dobre, ponieważ jest to łagodny nowotwór i można go skutecznie leczyć.
Aby zminimalizować ryzyko rozwoju kostniwiaka, należy przede wszystkim zadbać o prawidłową i pełną higienę jamy ustnej. Kluczowe środki zapobiegawcze obejmują:
Regularna higiena jamy ustnej - codzienne mycie zębów, nitkowanie i płukanie jamy ustnej pomaga utrzymać zdrowie jamy ustnej i zapobiegać rozwojowi chorób.
Zdrowa dieta - spożywanie zdrowej i zróżnicowanej diety bogatej w witaminy i składniki mineralne, zwłaszcza wapń, pomaga wzmocnić zęby i kości.
Unikanie palenia tytoniu - palenie tytoniu prowadzi do osłabienia zdolności organizmu do walki z infekcjami, co zwiększa ryzyko chorób związanych z zębami i dziąsłami.
Regularne wizyty u stomatologa - wizyty u stomatologa pomagają wcześnie wykryć problemy z zębami i dziąsłami oraz zapobiegać ich rozwojowi.
Unikanie urazów zębów i dziąseł - unikanie urazów, takich jak uderzenia w zęby czy upadki, pomaga zmniejszyć ryzyko rozwoju chorób związanych z zębami i dziąsłami.
Katalog chorób: Choroby zębów i jamy ustnej