Choroba wibracyjna, zespół wibracyjny

Aktualizacja: niedziela, luty 5, 2023 - 11:25
Zespół wibracyjny, choroba wibracyjna

 

Choroba wibracyjna to choroba zawodowa spowodowana długotrwałym narażeniem na wibracje, drgania przemysłowe. Do grupy ryzyka należą osoby, których praca związana jest z drganiami: wiertacze, polerki, szlifierki, motorniczy tramwajów itp. Na tempo rozwoju choroby ma wpływ nie tylko częstotliwość drgań (najbardziej niebezpieczna to 16-200 Hz), ale także drugorzędne warunki pracy: pozycja wymuszona, hipotermia, hałas i zapylenie miejsca pracy.

Zespół wibracyjny  główną przyczyną choroby są wibracje miejscowe lub ogólne, które występują podczas pracy narzędziem zmechanizowanym lub transportem. Znaczącą rolę przypisuje się dodatkowym czynnikom wytwórczym, które w połączeniu z drganiami przyspieszają rozwój choroby wibracyjnej:

  • Niska temperatura,

  • Hałas,

  • Regularnie powtarzane ruchy,

  • Wymuszona pozycja ciała

  • Duże statyczne obciążenie mięśni obręczy barkowej itp.

Bardziej niż inni na zachorowanie narażeni są pracownicy przemysłu wydobywczego, budowlanego, lotniczego, metalurgicznego, maszynowego i stoczniowego.

Wśród zawodów najbardziej narażonych na wibracje:

  • Kierowcy samochodów,

  • Walców drogowych,

  • Kierowców koparek, spycharek, ładowarek,

  • Górnicy,

 

Od wpływu wibracji cierpią przede wszystkim zakończenia nerwowe znajdujące się w skórze dłoni, na podeszwach stóp.

 

Zespół wibracyjny, choroba wibracyjna objawy

Przy regularnej ekspozycji na wibracje pierwsze objawy choroby wibracyjnej pojawiają się po 5 latach od rozpoczęcia pracy.

Typowe objawy:

  • Kłujące, bolące bóle kończyn, które pojawiają się głównie w nocy lub nad ranem i ustępują po wznowieniu pracy, często bólowi towarzyszą dreszcze, uczucie „pełzania”, drętwienie rąk i stóp;

  • Nagłe ataki zbielania palców, szczególnie podczas pracy na zimno, kontaktu z zimną wodą;

  • Ogólne złe samopoczucie, niezlokalizowany ból głowy, bezsenność, zawroty głowy, drażliwość;

  • Sinica i obrzęk dłoni, zgrubienie skóry dłoni, wzmożona potliwość dłoni, deformacja paznokci typu „zegarkowego”, rozmycie wzoru i pęknięcia na opuszkach palców;

  • Ból stawów nadgarstka i łokcia z powodu pojawiającej się choroby zwyrodnieniowej stawów;

  • Jednostronny ból i parestezje (upośledzone czucie) przedramienia ze spadkiem siły mięśni z powodu zapalenia nerwu łokciowego lub pośrodkowego.

 

U pacjentów narażonych na wibracje ogólne, a nie miejscowe (zlokalizowane), oprócz wymienionych objawów występuje jeszcze szerszy zakres zaburzeń: dysfunkcja odruchów ścięgnistych, zespół wielokorzeniowy, encefalopatia spowodowana udarem naczyniowo-mózgowym, dysfunkcja żołądka. Ciągłe oddziaływanie wibracji na organizm kobiety prowadzi do zaburzeń cyklu miesiączkowego (zbyt obfite i bolesne miesiączki), a także może wywoływać choroby zapalne żeńskich narządów rozrodczych.

W zależności od stopnia manifestacji objawów można mówić o początkowej, umiarkowanej i ciężkiej chorobie wibracyjnej. W rzadkich przypadkach choroba osiąga postać uogólnioną.

 

Zespół wibracyjny choroba wibracyjna rozpoznanie

Ustalenie rozpoznania choroby wibracyjnej przeprowadza się z uwzględnieniem doświadczenia w pracy z wibracjami, charakterystyki warunków pracy oraz głównych zespołów klinicznych. Dodatkowo wykonywany jest test na zimno oraz palestezjometria. Celem palestezjometrii jest ocena przepływu krwi przez naczynia włosowate oraz wykrycia wczesnych zmian neurologicznych. Badanie czucia wibracji i temperatury stosowane jest w diagnostyce chorób pozazawodowych i obwodowych neuropatii, w tym zespołu cieśni nadgarstka, cukrzycowej dystalnej polineuropatii czuciowo-ruchowej oraz w badaniach przesiewowych medycy pracy, orzecznictwie chorób zawodowych związanych z uszkodzeniem zmysłu czucia dotyku lub na potrzeby badań naukowych. Jeśli istnieją wskazania w specjalistycznych klinikach, wykonuje się:

  • Algezymetria (badanie wrażliwości na ból),

  • Reowazografia - metoda diagnostyki funkcjonalnej, która określa natężenie i objętość przepływu krwi w naczyniach tętniczych kończyn,

  • Kapilaroskopia (badanie mikrokrążenia),

  • Elektromiografia,

  • Elektroencefalografia,

  • Dynamometria (pomiary siły różnych grup mięśni z użyciem odpowiednich przyrządów – dynamometrów.)

  • Badanie rentgenowskie stawów lub inne metody.

 

Zespół wibracyjny choroba wibracyjna leczenie

Leczenie etiologiczne choroby wibracyjnej polega na trwałym lub czasowym wyeliminowaniu narażenia na wibracje.

Skuteczne jest wyeliminowanie głównych syndromów:

  • Duże dawki witamin z grupy B,

  • Blokery zwojowe,

  • Antycholinergiczne leki o działaniu ośrodkowym,

  • Nootropowe, leki naczyniowe.

  • Leki niesteroidowe przeciwzapalne, przeciwskurczowe;

  • Leki wzmacniające,

  • Środki uspokajające.

Z powodzeniem stosowane metody fizjoterapeutyczne:

  • Elektroforeza,

  • Indukcyjnotermia,

  • Darsonwalizacja,

  • Promieniowanie laserowe,

  • Masaż,

  • Światłolecznictwo,

  • Balneoterapia,

  • Magnetoterapia itp.

 

Zespół wibracyjny choroba wibracyjna leczenie

Zapobieganie chorobom wibracyjnym obejmuje:

  • Przestrzeganie zasad i przepisów sanitarno-higienicznych podczas pracy ze sprzętem wibracyjnym,

  • Stosowanie środków ochrony indywidualnej (rękawice i buty tłumiące drgania),

  • Monitorowanie stanu narzędzi

  • Stworzenie warunków minimalizujących kontakt pracownika z urządzeniami wibrującymi,

  • Przeprowadzanie regularnych badań lekarskich,

  • Ogólne środki zdrowotne mające na celu wzmocnienie organizmu i zwiększenie jego odporności.

 

Dziękujemy za przeczytanie artykułu lub obejrzenie zdjęć. Jesteśmy grupą entuzjastów medycyny, która pisze artykuły, by dzielić się wiedzą i najnowszymi odkryciami w dziedzinie opieki zdrowotnej. Naszym celem jest edukowanie i informowanie zarówno specjalistów jak i szeroką grupę czytelników.

ZOBACZ ZDJĘCIA CHORÓB SKÓRNYCH NA ...