Cellulit to stan, w którym tkanka tłuszczowa pod skórą tworzy nierówności w postaci guzków i zagłębień, nadając skórze charakterystyczny wygląd "skórki pomarańczowej". Cellulit nazywany jest także lipodystrofia gynoidalna, lipodystrofia.
Cellulit występuje szacunkowo u 80% kobiet w wieku od 20 do 35 lat i u ponad 95% kobiet powyżej 35. Statystycznie najczęściej tworzy się na pośladkach i udach (96% przypadków), a także na brzuchu i kolanach (44%) oraz na ramionach (16-40% w zależności od wieku). Tradycyjnie cellulit rozpoznawano po uformowaniu fałdu skórnego w wyniku szczypnięcia skóry palcem wskazującym i kciukiem, w którym można było znaleźć zagłębienia. Obecnie cellulit określa się przez obecność tzw. „pomarańczowej skórki”, która powstaje w wyniku gromadzenia się płynu w wewnętrznych warstwach skóry.
Czym różni się cellulit wodny od tłuszczowego. Cellulit wodny i tłuszczowy różnią się przyczynami, które je wywołują, a także charakterystycznymi objawami.
Cellulit wodny wynika z zastoju płynów w organizmie, a jego przyczynami mogą być m.in. zaburzenia krążenia, choroby nerek, problemy z układem limfatycznym lub hormonalne. Charakterystycznymi objawami cellulitu wodnego są obrzęki, uczucie ciężkości w kończynach, a skóra często jest zimna w dotyku.
Z kolei cellulit tłuszczowy wynika z nadmiernego gromadzenia się tłuszczu w tkankach, a jego przyczynami mogą być m.in. nadmierne spożycie tłuszczów i węglowodanów, brak aktywności fizycznej lub zaburzenia hormonalne. Charakterystycznymi objawami cellulitu tłuszczowego są wypukłości i grudki tłuszczu, które zwykle pojawiają się na udach, pośladkach, brzuchu i innych częściach ciała.
Od czego robi się cellulit wodny. Cellulit wodny powstaje zwykle w wyniku zaburzeń w gospodarce wodno-elektrolitowej organizmu, które prowadzą do zastoju płynów w tkankach. Przyczynami mogą być m.in. zaburzenia krążenia, problemy z układem limfatycznym, problemy hormonalne oraz nieprawidłowa dieta. Zaburzenia krążenia krwi, brak aktywności fizycznej, a także choroby układu sercowo-naczyniowego mogą prowadzić do powstania cellulitu wodnego. Z kolei, problemy z układem limfatycznym, noszenie zbyt ciasnych ubrań oraz brak aktywności fizycznej mogą prowadzić do zastoju płynów w tkankach. Niektóre choroby hormonalne, takie jak zaburzenia tarczycy, mogą również prowadzić do zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej organizmu i zwiększyć ryzyko powstania cellulitu wodnego. Spożywanie zbyt dużej ilości soli i tłuszczów, a także picie niewystarczającej ilości wody, może również prowadzić do powstawania cellulitu wodnego.
Cellulit może pojawić się z wielu powodów, w tym:
Zaburzenia hormonalne takie jak estrogeny, progesteron, testosteron i kortyzol, mogą wpływać na stan tkanki tłuszczowej i prowadzić do powstawania cellulitu.
Niezdrowy styl życia brak aktywności fizycznej, siedzący tryb życia, niewłaściwe odżywianie (dieta bogata w tłuszcze i cukry), palenie papierosów i nadużywanie alkoholu mogą zwiększać ryzyko pojawienia się cellulitu.
Dziedziczność genetyczne uwarunkowania mogą wpłynąć na skłonność do powstawania cellulitu.
Starzenie się, wiek ze względu na spadek produkcji kolagenu i elastyny w organizmie, skóra traci swoją elastyczność, co zwiększa ryzyko pojawienia się cellulitu.
Zaburzenia krążenia problemy z krążeniem krwi mogą prowadzić do zastoju limfy i płynów w tkankach, co zwiększa ryzyko pojawienia się cellulitu.
Zmiany wagi gwałtowne przybieranie na wadze i następnie jej gwałtowna utrata, a także yo-yo diety różnego rodzaju, mogą zwiększać ryzyko pojawienia się cellulitu.
Istnieją różne rodzaje cellulitu, które różnią się między sobą pod względem wyglądu, przyczyn i intensywności. Oto kilka najczęstszych rodzajów cellulitu:
Cellulit tłuszczowy jest to najczęstszy rodzaj cellulitu, który wynika z gromadzenia się tkanki tłuszczowej pod skórą. Zwykle jest on łagodny i nie powoduje bólu.
Cellulit wodny wynika z zatrzymania wody w tkankach podskórnych. Może być on bardziej odczuwalny niż cellulit tłuszczowy i zwykle występuje w okolicach kostek, stóp i ud.
Cellulit zapalny spowodowany przez infekcję bakteryjną lub grzybiczą w tkance podskórnej. Może on prowadzić do stanu zapalnego skóry i bólu.
Cellulit twardy jest charakterystyczny dla osób o niskim poziomie tkanki tłuszczowej. Jest on bardziej widoczny i dotyczy zwykle obszaru brzucha, ramion i klatki piersiowej.
Cellulit mieszany ten rodzaj cellulitu wynika z połączenia różnych czynników, takich jak nadmiar tkanki tłuszczowej, zatrzymanie wody i problemy z krążeniem krwi.
Jakie choroby powodują cellulit. Niektóre choroby mogą wpływać na lokalizację cellulitu. W przypadku zaburzeń drenażu limfatycznego i odpływu żylnego, cellulit często pojawia się na udach i pośladkach. Skurcze mięśni w okolicy szyi oraz choroby kości mogą sprzyjać powstawaniu cellulitu w tym obszarze. Lipodystrofia gynoidalna (czyli cellulit) w jamie brzusznej wskazuje na patologie układu limfatycznego i pokarmowego. Cellulit może również pojawić się w przypadku żylaków oraz zaburzeń hormonalnych, takich jak w czasie ciąży, laktacji czy w okresie menopauzy. Niektóre choroby układu moczowego również mogą powodować pojawienie się cellulitu.
Objawy cellulitu
Stadium pierwsze cellulitu. Wizualne zmiany na skórze są prawie niewidoczne. Jednak elastyczność skóry właściwej maleje, a siniaki i obrzęki tkanek mogą wystąpić nawet po słabym uderzeniu.
Stadium drugiecellulitu. Już widać, jak wygląda cellulit. W stanie odprężenia skóra wygląda normalnie. Ale jeśli uszczypniesz mały obszar między palcami lub napniesz mięśnie, pojawią się charakterystyczne objawy cellulitu.
Stadium trzeciecellulitu: Cellulit jest już widoczny na skórze, nawet w stanie relaksu. Ulga skóry właściwej jest niejednorodna, a guzki są wyczuwalne.
Stadium czwartecellulitu. Skóra staje się niebieskawa, pojawiają się blizny, obrzęki i rozległe stwardnienia. Palpacja powoduje ból.
Leczenie cellulitu
Istnieje wiele metod leczenia cellulitu oto kilka z nich:
Zmiana stylu życia dieta bogata w warzywa, owoce i błonnik może pomóc zmniejszyć widoczność cellulitu. Regularna aktywność fizyczna, taka jak jogging, pływanie lub joga, może również przynieść korzyści.
Masaż może pomóc w poprawie krążenia i zmniejszeniu obrzęków w okolicy cellulitu.
Leki, które mogą pomóc w redukcji cellulitu poprzez zmniejszenie obrzęków i zwiększenie przepływu krwi.
Zabiegi kosmetyczne takie jak liposukcja, kriolipoliza, lasery, ultradźwięki i inne, mogą pomóc w usuwaniu cellulitu.
Niektóre osoby stosują domowe sposoby, takie jak kawa do masażu, skraby do ciała, maseczki z gliny i inne, aby zmniejszyć cellulit.
Cellulit zapobieganie rokowanie
Korekta cellulitu na pierwszym etapie przynosi szybkie i wymierne efekty. Czasami wystarczy wyeliminować przyczynę prowadzącą do naruszenia metabolizmu tłuszczów, takie jak choroby towarzyszące, zaburzenia endokrynologiczne, błędy dietetyczne lub złe nawyki, aby zauważyć poprawę w krótkim czasie. Działania terapeutyczne na tym etapie mają na celu zwiększenie odpływu płynu z tkanek oraz usunięcie toksyn. W takim przypadku zalecane są m.in. drenaż limfatyczny, wizyty w saunie oraz stosowanie preparatów kosmetycznych antycellulitowych. W drugim etapie rozwoju cellulitu konieczne jest zastosowanie bardziej intensywnych metod leczenia, takich jak intensywne ćwiczenia fizyczne i regularne zabiegi drenażu limfatycznego. W trzecim stadium cellulitu skuteczne mogą być terapie ultradźwiękowe, głębokie masaż dotkniętych okolic oraz sprzętowe techniki lipolizy, w tym kriolipoliza. Kriolipoliza pisząc najprościej są to zabiegi, podczas których zamraża się komórki tłuszczowe, czego efektem jest redukcja tkanki tłuszczowej oraz cellulitu.
Jeśli cellulit jest zaniedbany i znajduje się już w czwartym etapie, charakteryzuje się on przewlekłymi, głębokimi zmianami, co może wymagać zastosowania bardziej zaawansowanych metod leczenia, takich jak zabiegi chirurgiczne, w tym liposukcja, która polega na usunięciu nagromadzonych złogów tłuszczu z dotkniętych obszarów.
Leczenie cellulitu na każdym etapie może być skuteczne, jednak im szybciej zaczniemy działać, tym łatwiej będzie go zlikwidować. Wczesne rozpoznanie i leczenie cellulitu może przynieść pozytywne efekty w krótkim czasie i zminimalizować koszty oraz trudności związane z dalszą terapią.
