Blizna keloidowa

Bliznowiec, keloid, blizna keloidowa (łac. keloid) to jasnoczerwone, bordowe lub różowe zgrubienie, które unosi się nad powierzchnią skóry, w niektórych przypadkach towarzyszy mu ból, pieczenie i swędzenie. 

Jak wygląda bliznowiec zdjęcie:

Blizna keloidowa występuje po mechanicznym uszkodzeniu skóry, a także w wyniku oparzeń, tatuaży, kolczyków, ukąszeń zwierząt.

Bliznowiec po piercingu zdjęcie:

W rzadkich przypadkach blizna keloidowa może tworzyć się bez wyraźnego powodu. 

Jak wygląda blizna keloidowa zdjęcie:

Najczęściej blizny keloidowe są zlokalizowane w okolicy klatki piersiowej, na kończynach górnych i dolnych, na twarzy, ale prawie nigdy nie występują na dłoniach, podeszwach, skórze powiek i genitaliach. 

Jak wygląda blizna keloidowa zdjęcie:

Blizna po cc:

Bliznowce po operacji zdjęcie: 

Blizny keloidowe różnią się od innych form bliznowacenia skóry tendencją do szybkiego wzrostu wraz z wychwytywaniem zdrowej otaczającej tkanki. Ten proces może zająć kilka miesięcy lub nawet lat.

W zależności od wieku pochodzenia bliznowce dzielą się na młode i starsze:

• młode - istnieją od 4-5 miesięcy do 3 lat i charakteryzują się aktywnym wzrostem;

• stare (dojrzałe) - istnieją dłużej niż 3 lata, mogą kończyć swój wzrost lub rosnąć wolno

Wyróżnia się następujące rodzaje bliznowców:

• Samoistny lub spontaniczny . Blizna pojawiają się na niezmienionej zewnętrznie skórze bez wcześniejszego uszkodzenia tkanki.

• Fałszywy keloid . Rozwijają się w miejscu różnych urazów: oparzeń chemicznych i termicznych, urazów, ropienia.

Przyczyny powstawania bliznowców

Grupy ryzyka rozwoju choroby. Jeśli powstają blizny keloidowe, przyczyny mogą być następujące:

• nieprawidłowe wyrównanie krawędzi rany;

• zakażenie rany z późniejszym ropieniem;

• uraz tworzącej się blizny;

• nierównowaga hormonalna;

• zaburzenia metaboliczne i choroby układu hormonalnego;

• nadmierne napięcie naskórka podczas zakładania szwów;

• słaba odporność;

• zaburzenia krążenia w okolicy rany;

• długotrwałe stosowanie leków z grupy kortykosteroidów;

• zwiększona pigmentacja skóry;

• przewlekłe infekcje.

Blizna keloidowa po operacji prawie zawsze pojawia się u osób z dziedziczną predyspozycją. Jeśli rodzic ma podobny problem, prawdopodobieństwo wystąpienia wady estetycznej jest bardzo wysokie. Czasami blizny keloidowe pojawiają się nawet w miejscu trądziku lub śladów po wstrzyknięciu szczepionki.

Główne objawy i różnice w stosunku do blizn przerostowych

Powstawaniu bliznowców na początkowym etapie towarzyszą następujące objawy:

• aktywny wzrost tkanki łącznej;

• swędzenie i pieczenie skóry;

• bolesność, zaostrzona przez ciśnienie;

• pogrubienie edukacji;

• proliferacja tkanki łącznej poza raną;

• zwiększona wrażliwość wokół blizny;

• pojawienie się fioletowego lub niebieskawego koloru.

Formacja aktywna zwykle wystaje ponad skórę i ma gładką powierzchnię. Podczas dotykania można poczuć pulsację. Kiedy blizny keloidowe przechodzą w stan nieaktywny, wzrost skóry staje się jaśniejszy. Nabiera gęstej i szorstkiej struktury, która może powodować dyskomfort u osoby. Z biegiem czasu same formacje nie rozpuszczają się.

Etapy rozwoju blizny keloidowej, bliznowca:

Powstawanie grubej tkanki następuje stopniowo, więc lekarze dzielą rozwój uszkodzeń bliznowca na 4 etapy. 

Etap 1 - epitelizacja ( epitelizacja  to zdolność naprawcza naskórka ). Rana lub nacięcie jest porośnięte cienką tkanką nabłonkową. Po tygodniu uformowany nabłonek staje się gęstszy, nabierając bladego koloru. 2-3 tygodnie po urazie, miejsce obrażeń pęcznieje, pojawia się wybrzuszenie skóry. Kiedy dotykasz wybrzuszenia, pojawiają się bolesne odczucia. 

Etap 2 - obrzęk. Zagęszczanie następuje w ciągu 3-4 tygodni. Około miesiąc później ból w miejscu rany znika, obszar pokryty tkanką łączną staje się czerwony. 

Etap 3 - zagęszczanie. Miejsce urazu jest porośnięte tkanką łączną, dzięki czemu podczas palpacji (Palpacja inaczej omacywanie, badanie dotykiem – metoda diagnostyki medycznej, która polega na takim macaniu palcami, aby wyczuć rozmiar, kształt, twardość lub położenie określonej struktury anatomicznej ) wyczuwalne są gęste formacje urazu skóry. Blizna przypomina guzek wystający nad zdrowym miejscem. 

Etap 4 - zmiękczanie. Blizna stopniowo traci czerwony odcień i staje się blada. Nowy wzrost od gęstego zmienia się w miękki i mobilny. W badaniu palpacyjnym pacjenci skarżą się na pojawiający się ból. 

Czasami formacje keloidów są mylone z bliznami przerostowymi, chociaż mają wiele różnic:

• Keloidy często rosną poza raną, czasami na dużym obszarze. Blizny przerostowe okrywają tylko na uszkodzony obszar.

• Blizny przerostowe zwykle psują tylko estetykę skóry, ale nie powodują dyskomfortu. Nie towarzyszy im ból, swędzenie ani inne nieprzyjemne objawy, które są rzadkie w przypadku keloidu.

• Formacje typu hipertroficznego mogą z czasem stać się prawie niewidoczne, ale blizna keloidowa rozjaśnia się tylko nieznacznie, a nawet wtedy nie zawsze. Często pozostaje fioletowy przez całe życie.

Różnice są również widoczne w badaniu mikroskopowym formacji. Bliznowiec zawiera znacznie więcej kolagenu.