Zwichnięcie stawu skokowego

Zwichnięcie stawu skokowego leczenie

Leczenie zwichnięcia stawu skokowego jest procesem, który powinien być przeprowadzony przez wykwalifikowanego specjalistę. W przypadku podejrzenia takiego uszkodzenia nie należy podejmować prób samodzielnej redukcji. Konieczne jest przymocowanie nogi do szyny oraz przyłożenie zimna do uszkodzonego obszaru, po czym pacjent powinien zostać natychmiastowo przewieziony do specjalistycznej placówki medycznej.

W przypadku nieudanych prób nastawienia zamkniętego oraz braku możliwości utrzymania odłamów we właściwej pozycji, konieczne jest przeprowadzenie leczenia operacyjnego. W zależności od charakteru uszkodzenia, może być konieczne wykonanie nastawienia otwartego, osteosyntezy tylnego brzegu kości piszczelowej, odbudowy dystalnego syndesmozy piszczelowo-strzałkowej, osteosyntezy kostki zewnętrznej płytką, osteosyntezy kostki zewnętrznej i/lub wewnętrznej śrubami lub zespolenia stawu skokowego za pomocą drutów.

Skręcenie stawu skokowego czas leczenia
Skręcenie stawu skokowego to częsta kontuzja, szczególnie wśród osób uprawiających sport. Czas leczenia może się różnić w zależności od nasilenia urazu, indywidualnych cech organizmu oraz przestrzegania zaleceń lekarza. Poniżej przedstawiam podział skręceń na stopnie oraz szacunkowy czas leczenia:

• Skręcenie I stopnia (niewielkie naciągnięcie więzadeł): Czas leczenia: 1-3 tygodnie W tej sytuacji więzadła są lekko naciągnięte, ale nie doszło do ich zerwania. Właściwe postępowanie obejmuje stosowanie zimnych okładów, unieruchomienie stawu za pomocą bandaża elastycznego, uniesienie kończyny i stosowanie leków przeciwbólowych.

• Skręcenie II stopnia (częściowe zerwanie więzadeł): Czas leczenia: 3-6 tygodni W przypadku skręcenia II stopnia, doszło do częściowego zerwania więzadeł. Leczenie może obejmować unieruchomienie stawu za pomocą ortezy, stosowanie zimnych okładów, uniesienie kończyny, leki przeciwbólowe oraz rehabilitację, która może obejmować ćwiczenia wzmacniające i poprawiające zakres ruchu.

• Skręcenie III stopnia (całkowite zerwanie więzadeł): Czas leczenia: 8-12 tygodni, a w niektórych przypadkach nawet dłużej W sytuacji całkowitego zerwania więzadeł, leczenie może być bardziej skomplikowane. W zależności od przypadku może być wymagana interwencja chirurgiczna. Po operacji konieczne jest długotrwałe unieruchomienie stawu, stosowanie zimnych okładów, uniesienie kończyny, leki przeciwbólowe oraz długotrwała rehabilitacja, która może obejmować ćwiczenia wzmacniające i poprawiające zakres ruchu.

W okresie pooperacyjnym zaleca się terapię ruchową oraz zabiegi termiczne. Termin unieruchomienia zależy od rodzaju uszkodzenia.

Urazy więzadeł są kluczowym problemem w traumatologii. Istnieją trzy stopnie uszkodzenia więzadeł, które różnią się stopniem uszkodzenia struktury więzadła.

Stopień 1 to skręcenie, w którym dochodzi do mikropęknięć więzadła. Chociaż więzadła są nieelastyczne, termin "zwichnięcie" jest często używany w codziennym życiu, nawet przez niektórych lekarzy. Stopień 1 objawia się lekkim obrzękiem i uszkodzeniem pojedynczych włókien więzadła, ale ruchy stawu są umiarkowanie ograniczone, a wsparcie pozostaje zachowane. Palpacja jest bolesna.

Stopień 2 to zerwanie więzadła, które objawia się silnym obrzękiem na zewnętrznej lub wewnętrznej powierzchni stawu. Obrzęk narasta szybko, a siniak zwykle pojawia się nad uszkodzonym więzadłem w ciągu kilku godzin lub pierwszego dnia. Ból utrzymuje się w spoczynku, nasilając się przy ruchu. Wsparcie i ruch są trudne, ale możliwe.

Stopień 3 to pełne zerwanie więzadła. Obrzęk i zasinienie rozprzestrzeniają się wzdłuż bocznej powierzchni stawu skokowego, obejmując tylną i podeszwową część stopy. W spoczynku występują ostre bóle. Wsparcie jest niemożliwe, a ruchy mocno ograniczone.

Jeśli pojawią się objawy wskazujące na uraz więzadła, należy jak najszybciej ochłodzić dotknięty obszar, ustawić nogę w pozycji podwyższonej i skontaktować się z traumatologiem lub udać się do izby przyjęć. Lekarz przeprowadzi badanie, wykluczy poważniejsze urazy, takie jak złamania, i zaleci odpowiednie leczenie. Rozpoznanie opiera się na objawach zewnętrznych i danych radiologicznych stawu skokowego. W niektórych przypadkach pacjent może być kierowany na MRI stawu skokowego, aby określić stopień uszkodzenia więzadła. Leczenie uszkodzeń 1 i 2 stopnia przeprowadza się w warunkach ambulatoryjnych, natomiast w przypadku uszkodzenia 3 stopnia konieczna jest hospitalizacja.