Zwichnięcia ręki objawy leczenie

Zwichnięcia ręki leczenie

Leczenie zwichnięcia ręki rozpoczyna się od znieczulenia uszkodzonego obszaru. Do tego celu stosuje się specjalne środki znieczulające, które są wstrzykiwane.

Następnie przeprowadza się redukcję dyslokacji, ponieważ przemieszczone kości nie będą same w stanie się poprawnie ustawić. Zabieg ten może być wykonany tylko przez lekarza, ponieważ nieprawidłowy ruch może dodatkowo uszkodzić staw. Zazwyczaj redukcja zwichnięcia ręki jest przeprowadzana szybkim i precyzyjnym ruchem, często słychać przy tym kliknięcie, które potwierdza, że kości są na swoim miejscu.

Ponieważ torebka stawowa może być uszkodzona, po redukcji kości nadal mogą "wisieć". Aby umożliwić regenerację tkanek, nakłada się gips lub ortezę - specjalne urządzenie o różnym stopniu sztywności, które można dostosować do rozmiaru ręki pacjenta. Następnie pacjent jest zwykle wypisywany do domu i nosi gips przez około 3 tygodnie.

Czasami ręka może być ustawiona pod kątem i w takiej pozycji pozostaje przez około 3 tygodnie. Następnie gips jest usuwany, a rękę ustawia się prosto i ponownie stabilizuje na kolejne 3 tygodnie. Taki zabieg jest konieczny w przypadku skomplikowanych dyslokacji.

Przesunięcie małych kości ręki jest trudne do skorygowania za pomocą terapii zachowawczej, szczególnie jeśli więzadła są zerwane i kości są skręcone. W takim przypadku konieczne jest przeprowadzenie operacji pod znieczuleniem, w trakcie której chirurg przeprowadza redukcję. Po zszyciu rany i stabilizacji ręki, pacjent zostaje wypisany ze szpitala po 3-5 dniach.

Podczas noszenia gipsu sprawdzana jest wrażliwość palców, aby ocenić, czy nerwy nie zostały uszkodzone. W przypadku bólu przepisywane są leki przeciwbólowe.

Po usunięciu gipsu ręka jest "zdekonspirowana", ponieważ przez długi czas była unieruchomiona. Aby przyspieszyć ten proces, zaleca się wykonywanie ćwiczeń fizjoterapeutycznych oraz uczestnictwo w fizjoterapii. Te działania zwiększają przepływ krwi, redukują obrzęki i przyspieszają proces gojenia.

Nowoczesne metody leczenia zwichnięcia ręki obejmują zastosowanie znieczulenia i "zamkniętej" redukcji kości. Jest to metoda zachowawcza, która polega na wykonaniu zabiegu przez lekarza bez konieczności interwencji chirurgicznej, bez otwierania skóry i innych tkanek.

W okresie rekonwalescencji, który zazwyczaj jest dość szybki, istnieje jednak większe ryzyko powikłań. Lekarz nie ma możliwości dokładnego ocenienia uszkodzeń tkanek ani naprawienia kości od wewnątrz. Czasami ręka nie odzyskuje pełnej ruchomości lub częściowo traci czułość. Ponadto, ból w ramieniu może utrzymywać się przez dłuższy czas, a może rozwinąć się artroza - choroba zwyrodnieniowa stawów.

Bardziej niezawodną metodą leczenia jest "otwarty" zabieg. W tym przypadku pacjent jest poddawany znieczuleniu, a następnie przeprowadza się redukcję zwichnięcia i umieszcza się szpilki w celu utrzymania kości we właściwej pozycji. Pomimo traumatycznego charakteru tego zabiegu i konieczności dalszego usunięcia szpilek, rana goi się szybciej, a powikłania występują rzadziej.

Niezależnie od metody redukcji kości, po zdjęciu gipsu pacjentowi zaleca się poddanie specjalnym procedurom. Fizjoterapia, na przykład elektroforeza, oraz masaż mają na celu przywrócenie funkcji i zdolności motorycznych ręki.

Ręka jest złożonym narządem, dlatego ważne jest przeprowadzenie ćwiczeń fizjoterapeutycznych w celu ponownego rozwoju jej funkcji. Ważne jest, aby nie przeciążać zbytnio ręki, ponieważ może to jedynie pogorszyć stan. Masaż może pomóc w poprawie krążenia krwi oraz w przesunięciu ruchów od palców do przedramienia. Fizjoterapia ma na celu przyspieszenie procesu gojenia i redukcję obrzęków.

Zwichnięcie ręki ile trwa

Zwichnięcie ręki to sytuacja, w której kości tworzące staw, takie jak staw łokciowy lub staw ramienny, nie są już w prawidłowym położeniu. Leczenie i czas rekonwalescencji zależy od kilku czynników, w tym od rodzaju i nasilenia zwichnięcia, ogólnej kondycji zdrowotnej pacjenta i jego wieku.

W skrócie, czas powrotu do pełnej sprawności po zwichnięciu ręki może trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy, w zależności od wielu czynników. Każdy przypadek jest indywidualny, dlatego zawsze warto skonsultować się z lekarzem, aby uzyskać najbardziej odpowiednie dla siebie informacje.