Żebro szyjne jest dodatkową włóknistą formacją o niewielkich rozmiarach. Ta anomalia jest diagnozowana u 0,5% zdrowych osób, ale tylko w 10% przypadków towarzyszą jej jakiekolwiek objawy. Z reguły objawy żebra szyjnego pojawiają się tylko u pacjentów w podeszłym wieku w postaci obniżonych ramion lub ściągnięcia ramion. W każdym razie ten stan wymaga porady doświadczonego lekarza. Zespół ten polega na powstawaniu stałego procesu, który jest zlokalizowany w odcinku szyjnym kręgosłupa. Ta formacja może mieć różne rozmiary. U niektórych osób jest to niewielka narośl kostna, u innych przypomina pełnoprawne dodatkowe żebro. Czasami dziecko rodzi się z dodatkowym żebrem w odcinku szyjnym kręgosłupa. Stan ten zwykle nie stanowi zagrożenia dla zdrowia i życia. Ale jeśli żebro szyjne poraża nerwy, możesz odczuwać ból i mrowienie w dłoni. Z reguły takie objawy pojawiają się wraz ze starzeniem się organizmu. Dodatkowe żebra szyjne występują z jednakową częstotliwością po jednej lub obu stronach. Jednocześnie żebro szyjne znacznie częściej obserwuje się u kobiet niż u mężczyzn – stosunek ten wynosi około 85:15. Jeśli żebra szyjne są imponujących rozmiarów, mogą znacznie zmienić anatomiczną budowę szyi. Czasami takie formacje wywierają nacisk na nerwy szyi, co prowadzi do silnego bólu. Dyskomfort może promieniować na rękę. Jeśli dochodzi do uszkodzenia kończyn górnych, ruchy stają się niezdarne. Może również wystąpić uczucie osłabienia, zimna lub ciężkości. Przyczyny anomalii W początkowej fazie rozwoju zarodek ma 29 par żeber. Spośród nich pozostało tylko 12, podczas gdy reszta została zmniejszona. Jeśli proces tworzenia zarodka zostanie zakłócony, mogą pojawić się żebra szyjne. Z reguły zlokalizowane są w okolicy siódmego lub ósmego kręgu szyjnego.
Żebro szyjne objawy
Żebro szyjne w większości przypadków przebiega bezobjawowo, żebra szyjne wykrywane są przypadkowo podczas badania RTG. Czasami sama osoba może zauważyć wypukłości w obszarach nadobojczykowych o gęstej konsystencji lub powiększeniu szyi.
Pojawienie się objawów wskazuje, że żebra szyjne uciskają wiązkę nerwowo-naczyniową. Rozwija się tak zwany zespół kompresji. Po drugie, w powstawaniu zespołu ucisku bierze udział kurczowy mięsień pochyły przedni, który również uszkadza żebro szyjne.
Najczęstszym objawem żebra szyjnego jest ból. Może być zarówno miejscowy ostry, jak i rozległy. Pojawia się po wysiłku fizycznym, podczas obracania głowy, pochylania szyi, podnoszenia ramienia, opuszczania barku lub obręczy barkowej. Charakterystyczne jest również pojawienie się osłabienia, zmniejszenie siły mięśni, zmniejszenie lub zwiększenie wrażliwości. Tacy ludzie nie mogą pracować z podniesionymi rękami oraz podnosić ciężarów. Przy ucisku tętnicy podobojczykowej lub jej odgałęzień skóra staje się blada, staje się zimna, wilgotna w dotyku, może wystąpić obrzęk. W zaawansowanych przypadkach dochodzi do zgorzeli palców.
Żebro szyjne rozpoznanie
Jeśli dana osoba ma wiele żeber szyjnych, lekarz może podejrzewać obecność takiej wady już na etapie badania pacjenta. U takich osób powstaje zgrubienie szyi, ramiona opadają i niejako kontynuują szyję. Czasami w okolicy nadobojczykowej widoczne są końce żeber szyjnych wystające pod skórę. W takim przypadku lekarz wyczuwa bezbolesne lub umiarkowanie bolesne guzo podobne tworzenie się gęstości kości. Częściej diagnoza na tak wczesnym etapie jest trudna, ponieważ osoba nie martwi się niczym, przez długi czas nawet nie podejrzewa obecności tego typu choroby.
Można podejrzewać obecność żeber szyjnych, jeśli dana osoba od dawna martwi się bólem. Ból pojawia się głównie po wysiłku fizycznym, przy skręcaniu szyi, przechylaniu głowy, unoszeniu ramienia, opuszczaniu barku, obręczy barkowej.
Aby potwierdzić udział w procesie tętnicy podobojczykowej lub jej odgałęzień, wykonuje się test Adsona. W tym celu pacjent siedzi na krześle, ręce kładzie na kolanach, po czym proszony jest o wzięcie głębokiego oddechu, podniesienie podbródka i odwrócenie głowy w kierunku zmiany. Spadek częstości akcji serca, zmiana ciśnienia są potwierdzającymi objawami ucisku tętniczego.
Potwierdzającą metodą diagnostyczną jest badanie rentgenowskie, na zdjęciu będą widoczne żebra szyjne.
Żebro szyjne leczenie
Jeśli dodatkowe żebro szyjne nie powoduje dyskomfortu, osoba nie musi szukać pomocy medycznej. W przypadku dolegliwości konieczne jest zapewnienie pełnego odpoczynku mięśniom szyi, ramion, obręczy barkowej. Wiele osób zastanawia się, kiedy konieczna jest wizyta u lekarza. Wizyty u specjalisty nie należy odkładać w przypadku zauważenia bólu w kościach. Również sygnałem do wizyty u lekarza jest obrzęk lub bolesność skóry w okolicy kości. Bardzo ważne jest, aby poinformować specjalistę o widocznych zmianach postawy lub spadku wzrostu. W przypadku wykrycia tej wady wskazane jest zastosowanie leków zmniejszających skurcz mięśnia pochyłego. Ponadto lekarz może przepisać leki, które sprzyjają rozszerzeniu naczyń i resorpcji tkanki bliznowatej. W niektórych przypadkach konieczne jest użycie bandaży mocujących ramię. Bardzo przydatne są masaże i ćwiczenia terapeutyczne. Często stosuje się również elektroforezę z nowokainą, lidazą, jodkiem potasu. Jeśli występują objawy ucisku tętnicy podobojczykowej, jest mało prawdopodobne, aby leczenie zachowawcze dało wymierne rezultaty. Jeśli na żebrze pojawi się pieczęć, należy skonsultować się z lekarzem – proces ten niekoniecznie wiąże się z powstawaniem dodatkowego żebra. Wskazania do zabiegu
Celem operacji jest usunięcie dodatkowego żebra. W większości przypadków interwencje chirurgiczne przynoszą pozytywne rezultaty.
Żebro szyjne zapobieganie rokowanie
Jeśli w porę nie zostanie podjęte leczenie wykrytej wady anatomicznej, która daje objawy, może dojść do tętniaka pozazwężenia tętnicy zlokalizowanej pod obojczykiem. W niektórych przypadkach można go wyczuć w okolicy dołu nadobojczykowego. Ta choroba może prowadzić do powstawania zakrzepów krwi, zatorowości w dystalnym regionie. Często rozwija się również ostra zakrzepica żylna. Dodatkowe żebra szyjne to wada anatomiczna, która w większości przypadków nie powoduje dyskomfortu. Jeśli objawy żebra szyjnego nadal się pojawiają, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Bez odpowiedniej terapii choroba ta może prowadzić do rozwoju powikłań. W niektórych przypadkach konieczna jest interwencja chirurgiczna. Przy łagodnych objawach, odpowiednim leczeniu zachowawczym i przestrzeganiu reżimu aktywności fizycznej obserwuje się zmniejszenie lub zanik objawów klinicznych. Przy szczegółowym obrazie klinicznym o rokowaniu decyduje stopień nasilenia zmian zwyrodnieniowych nerwów i ściany tętnicy podobojczykowej. Terminowa operacja pozwala na wyeliminowanie ucisku, całkowite przywrócenie ukrwienia i wyeliminowanie zaburzeń neurologicznych.
