Zakrzepica jest niezwykle nieprzyjemną i niebezpieczną chorobą, która nieleczona prowadzi do wielu powikłań. Zakrzepica to niebezpieczny stan zdrowia, w którym w naczyniu osoby chorej tworzy się skrzep krwi. Taki zakrzep może rosnąć, blokując naczynie aż do całkowitego zablokowania żyły ale w pewnych warunkach może „odpaść”, stając się zakrzepowo-zatorowym.
Prawidłowy proces metaboliczny u zdrowego człowieka zapewnia płynny stan krwi i jej prawidłowy ruch w naczyniach. To krew pomaga organizmowi wykonywać ważne funkcje. Zaburzenia w układzie krążenia i występowanie zakrzepów (skrzeplin) mogą znacznie zaszkodzić zdrowiu lub wywołać nieodwracalne konsekwencje.
Najgroźniejsze choroby żył u człowieka są związane z tworzeniem się skrzepów krwi, które mogą zatykać naczynie, zaburzając krążenie, przepływ krwi. Przeważająca liczba osób słysząc słowo „zakrzep krwi” wpada w panikę mając pewność, że prędzej czy później dotrze on do naczyń serca lub mózgu, co spowoduje chorobę zawał serca lub udar. W rzeczywistości skrzepy krwi nie zawsze odpływają ze ścianek żył, a przy odpowiednim leczeniu i zmianach stylu życia całkowicie się rozpuszczają. Najpoważniejszym powikłaniem zakrzepicy jest zator tętnicy płucnej PE. Zatorowość płucna (ang. pulmonary embolism – PE) to zamknięcie lub zwężenie tętnicy płucnej lub jej rozgałęzień przez materiał zatorowy, którym najczęściej są skrzepliny – zwykle z żył głębokich kończyn dolnych lub miednicy mniejszej, sporadycznie płyn owodniowy, powietrze, tkanka tłuszczowa, masy nowotworowe lub ciało obce.
Co to jest zakrzepica lub zator?
Zakrzepica choroba odnosi się do zablokowania naczynia przez skrzep krwi; takim naczyniem może być żyła lub tętnica. Typowymi przykładami zatkania tętnic są zawał mięśnia sercowego i udar; zakrzepica żył kończyn dolnych jest typowym przykładem zablokowania układu żylnego. Leczenie zakrzepicy tętniczej przeprowadzane jest przez odpowiednich specjalistów (kardiolodzy, neurolodzy).
Zator to zablokowanie naczyń krwionośnych przez materiał uwolniony z zakrzepu. Typowym przykładem jest zator tętnicy płucnej spowodowany skrzepem krwi, który odpadł w obecności zakrzepicy żył kończyn dolnych. Ten kawałek krwi skrzepie i zatyka tętnicę płucną Zakrzepica żył jest częstym zjawiskiem, które nasila się wraz z wiekiem. Choroby zakrzepowo-zatorowe obejmują: zakrzepicę żył kończyn dolnych i / lub zator tętnicy płucnej, a także zakrzepicę powierzchowną (tzw. Zakrzepowe zapalenie żył) oraz zakrzepicę narządów wewnętrznych.
Przyczyny zakrzepów krwi
Skrzepy krwi w naczyniach krwionośnych powstają pod wpływem różnych czynników, które mogą się zmieniać w zależności od:
-
lepkość krwi;
-
prędkość ruchu, przepływ krwi;
-
stan ściany krwinek, zwłaszcza płytek krwi, co wpłynęło między innymi na ich ładunek elektryczny.
Główne przyczyny zakrzepicy to:
A. Stany, w których układ krzepnięcia krwi staje się nadmiernie aktywny, a jego antagonista - białka i enzymy układu przeciwzakrzepowego krwi - nie mogą temu zapobiec
Mogą to być choroby dziedziczne lub nabyte u pacjenta, z których najczęstsze to:
-
zespół antyfosfolipidowy;
-
hemofilia;
-
podwyższony poziom aminokwasu homocysteiny we krwi;
-
toczeń układowy;
-
spadek stężenia białek C lub S we krwi;
-
brak antytrombiny;
-
Zespół DIC jest ostrym stanem, który rozwija się w wielu poważnych chorobach (w tym zakaźnych), po operacjach, z powikłaniami ciąży: stanem przedrzucawkowym i rzucawką, niekompatybilnością matki i płodu np. według grup krwi. Preeklampsja (stan przedrzucawkowy) to ciśnienie krwi ≥140/90 mm Hg stwierdzone po 20. tygodniu ciąży u kobiet z poprzednio prawidłowym ciśnieniem, u których występuje białkomocz (≥0,3 g białka w 24 godzinnej zbiórce moczu). Mianem choroby rzucawki określa się wystąpienia stanu drgawkowego u kobiet z preeklampsją (po wykluczeniu innych przyczyn).
B. Uraz naczyniowy
Występują podczas zakładania cewników żylnych (wówczas obserwuje się objawy zakrzepicy żylnej kończyn górnych), operacji - w szczególności podczas zakładania protez i konsolidacji złamań, leczenia operacyjnego narządów miednicy.
C. Zapewnienie warunków do stagnacji krwi u chorego poniżej co może prowadzić do takiego stanu
-
długotrwałe unieruchomienie: w leczeniu złamań, a także innych poważnych chorób;
-
paraliż kończyn;
-
niedowład kończyn;
-
długie podróże;
-
podróże lotnicze - zwłaszcza w przypadku współistniejących schorzeń, np. zaburzeń rytmu czy zawału mięśnia sercowego;
-
znieczulenie u pacjenta np. podczas zabiegu, gdy trwało dłużej niż 60 minut, a wraz z nim zastosowano sztuczną wentylację i odpowiednio zastosowano leki rozluźniające mięśnie.
D. Niektóre choroby najczęstsze opisane poniżej:
-
guzy: wszelkie złośliwe, w tym białaczka;
-
ostry zawał mięśnia sercowego;
-
zapalenie okrężnicy;
-
nadwaga czyli otyłość;
-
udar mózgu;
-
niewydolność serca;
-
choroba nerek, w której rozwija się zespół nerczycowy (obrzęk, utrata białek w moczu, podwyższony poziom cholesterolu);
-
napadowa hemoglobinuria, napadowa nocna hemoglobinuria to rzadka choroba charakteryzująca się współwystępowaniem różnego stopnia szpikowej aplastycznej pancytopenii różnego stopnia, anemii hemolitycznej z ujemnym wynikiem testu Coombsa oraz predyspozycji to rozwoju zakrzepów szczególnie w typie zespołu Budda i Chiariego lub zakrzepicy żył mózgu inne nazwy zespół Marchiafavy i Micheliego;
-
układowe zapalenie naczyń, w tym towarzyszące chorobom stawów;
-
ukryta choroba zakrzepowo-zatorowa;
-
spadek liczby płytek krwi związany z koniecznością długotrwałego stosowania heparyny;
-
miażdżyca naczyń.
Ponadto u kobiet ciąża jest dość częstą przyczyną choroby zakrzepicy, zwłaszcza jej drugiej połowy, a także okresu poporodowego. Wynika to ze wzrostu poziomu progesteronu, który zwiększa lepkość krwi. Powiększona macica może uciskać żyły miednicy, w wyniku czego prędkość przepływu krwi w nich spada 2-3 razy.
E. Przyjmowanie niektórych leków
Środki antykoncepcyjne u kobiet, leki hormonalne - w tym stosowane w leczeniu nowotworów złośliwych, leki stosowane w chemioterapii, w tym lek tamoksyfen - zwiększają ryzyko zakrzepów wewnątrznaczyniowych u człowieka.
Wśród czynników ryzyka zakrzepicy wyróżnić można:
-
palenie tytoniu;
-
wiek powyżej 40 lat;
-
praca w pozycji stojącej lub siedzącej;
-
aktywność fizyczna, sport;
-
częste loty lub podróże (ponad 4 godziny).