Zaćma wtórna objawy leczenie

Zaćma wtórna objawy leczenie
Choroba

 

Zaćma pierwotna polega na zmętnieniu soczewki oka. W trakcie operacji, polegającej na upłynnieniu i usunięciu już niefunkcjonalnej soczewki, w oku pozostaje pusta kapsułka, podobna do worka. Kapsułka ta jest przymocowana z obu stron za pomocą więzadeł, jak hamak, i jest całkowicie przezroczysta. Po usunięciu masy soczewki, kapsułka jest czyszczona i polerowana. Następnie umieszcza się w niej sztuczną soczewkę.

Sztuczna soczewka nie ulega zmętnieniu, więc zaćma w tej formie nie powróci. Jednak w niektórych przypadkach proces regeneracji tkanek soczewki może rozpocząć się w pozostałej kapsułce. Oczywiście, nie wyrośnie nowa, pełnoprawna soczewka. Czasami komórki pozostałe po operacji rosną i pokrywają tylną ścianę kapsułki mętnym nalotem. Jeśli proces ten nie dotyczy strefy optycznej i zachodzi na obrzeżach, osoba nie odczuwa żadnego dyskomfortu. W niektórych przypadkach jednak film pokrywa całą tylną ścianę, uniemożliwiając przedostanie się promieni świetlnych do oka. Zjawisko to określane jest jako zaćma wtórna, prowadząca do pogorszenia widzenia, spadku ostrości oraz postrzegania kolorów.

Usunięcie zaćmy wtórnej może być konieczne, gdy dochodzi do regeneracji tkanki soczewki, choć nie występuje ona u każdej osoby i nie zawsze. Może pojawić się rok, dwa lata, a nawet dziesięć lat po operacji. Niestety, zdarza się również, że zaćma wtórna pojawia się wcześniej - nawet pół roku po zabiegu.


Przyczyny zaćmy wtórnej nie są jeszcze w pełni zrozumiałe, jednak można wyróżnić kilka czynników, które mogą przyczynić się do jej rozwoju:

  • Wiek pacjenta młodsze organizmy szybciej i łatwiej reagują na uszkodzenia, stymulując proces regeneracji.

  • Materiał sztucznej soczewki zaćma wtórna występuje częściej u pacjentów z wszczepionymi soczewkami hydrofilowymi akrylowymi. W przypadku droższych soczewek hydrofobowych (z powłoką hydrofobową), ryzyko wystąpienia zaćmy wtórnej jest mniejsze.

  • Budowa soczewki ważne jest, aby krawędzie soczewki ściśle przylegały do kapsułki soczewki. Jeśli krawędzie są spiczaste (prostokątne), zapobiegają wzrostowi komórek nabłonka w strefie optycznej.

  • Współistniejące choroby ogólnoustrojowe choroby takie jak cukrzyca mogą wpływać na rozwój zaćmy wtórnej.

  • Źle przeprowadzona operacja usunięcia soczewki: Jeśli cząstki soczewki nie zostały całkowicie usunięte podczas zabiegu, może to prowadzić do zaćmy wtórnej.

Warto zauważyć, że nie każdy pacjent będzie miał zaćmę wtórną i niektóre osoby mogą uniknąć tego problemu. W celu zmniejszenia ryzyka rozwoju zaćmy wtórnej, ważne jest dbanie o zdrowie ogólne oraz konsultowanie się z lekarzem okulistą co do właściwej soczewki i jej implantacji.

 

Objawy zaćmy wtórnej

Objawy zaćmy wtórnej są bardzo podobne do objawów pierwotnego zmętnienia soczewki. Pacjent doświadcza osłabionego widzenia, a także wrażenia "mgły", "zamglenia" czy "torby celofanowej". Zaćmę wtórną może zdiagnozować większość okulistów, jednak zmiany w soczewce nie są widoczne gołym okiem, w przeciwieństwie do zmętnienia pierwotnego. Zmiany te są bowiem subtelne i zachodzą w głębi oka.

Zaćma wtórna może objawiać się także następującymi objawami:

  • Białe lub czarne plamki zakłócające normalne widzenie i powodujące znaczny dyskomfort. W niektórych przypadkach może występować światłowstręt.

  • Podwójne widzenie, choć mniej powszechny, może być obecne.

  • Problemy z postrzeganiem kontrastów.

  • Pogorszenie adaptacji widzenia w warunkach nocnych i zmierzchowych.

  • Trudności z rozróżnianiem kolorów.

  • Pojawienie się halo lub rozbłysków wokół źródeł światła.

  • Niemożność skorygowania wzroku za pomocą okularów lub soczewek kontaktowych, jak ma to miejsce w przypadku pierwotnego zmętnienia soczewki.

W miarę postępu zaćmy wtórnej po operacji, pacjent musi dokładać coraz większych wysiłków, aby zobaczyć przedmioty. W rezultacie może wystąpić zespół asteniczny, którego charakterystycznymi objawami są bóle głowy, zmęczenie, zawroty głowy i uczucie wyczerpania. Wszystko to wynika z obciążenia dla układu nerwowego. Dlatego ważne jest, aby monitorować jakość widzenia po operacji zaćmy.

 

Zaćma wtórna diagnoza

Rozpoznanie zaćmy wtórnej nie jest trudne. Po konsultacji z okulistą przeprowadza się badanie ostrości wzroku (wizometrię). Następnie oko jest badane za pomocą lampy szczelinowej, co pozwala na wykonanie biomikroskopii. W wyniku tego badania lekarz określa stopień i obszar zagęszczenia tylnej torebki soczewki. W razie potrzeby, w celu uwidocznienia głębszych struktur oka, wykonuje się ultrasonografię oka (USG oka).

 

Zaćma wtórna leczenie

Właściwe i terminowe leczenie pozwala całkowicie wyeliminować objawy kliniczne choroby i przywrócić funkcje wzrokowe. Terapia zachowawcza nie została opracowana. W leczeniu zaćmy wtórnej stosuje się następujące metody chirurgiczne:

  • Laserowa kapsulotomia zaćmy wtórnej: Technika ta polega na wykonaniu małych otworów w torebce soczewki, a następnie usunięciu proliferującej tkanki łącznej. Operacja wykonywana jest w znieczuleniu regionalnym i nie ogranicza pacjenta w wykonywaniu pracy.

  • Usunięcie zaćmy za pomocą systemu aspiracyjno-irygacyjnego: Zautomatyzowana technika aspiracyjno-irygacyjna umożliwia usunięcie proliferującego nabłonka soczewki poprzez utworzenie dwóch paracentez w rogówce, wprowadzenie materiału lepkosprężystego oraz mobilizację soczewki wewnątrzgałkowej (IOL). Dodatkowo można wykonać implantację pierścienia torebkowego lub kapsuloreksję pod soczewkę wewnątrzgałkową.

 

Zaćma wtórna rokowanie zapobieganie

Rokowanie w przypadku szybkiego rozpoznania i leczenia zaćmy wtórnej jest korzystne dla życia i zdolności do pracy pacjenta. Brak odpowiedniej terapii może prowadzić do częstych nawrotów, a w przyszłości nawet do nieodwracalnej utraty funkcji wzrokowych. Profilaktyka chirurgiczna polega na indywidualnym podejściu do wyboru modelu, materiału i konstrukcji krawędzi soczewki wewnątrzgałkowej, uwzględniając anatomiczne i fizjologiczne cechy budowy oka. Profilaktyka medyczna obejmuje stosowanie miejscowych i doustnych leków przeciwzapalnych oraz glikokortykosteroidów w okresie przed i pooperacyjnym. Współczesne trendy w profilaktyce zaćmy wtórnej obejmują stosowanie terapii fotodynamicznej oraz przeciwciał monoklonalnych skierowanych przeciwko nabłonkom soczewki.

 

Katalog chorób