Zaćma wrodzona u noworodka dziecka

Choroba

Często zaćma kojarzona jest z chorobą osób starszych, natomiast choroby oczu, którym towarzyszy zmętnienie soczewki, mogą wystąpić również u dzieci. Zdarza się, że dziecko rodzi się nie z przezroczystą, ale mlecznobiałą soczewką, co uniemożliwia rozwój u niego prawidłowego widzenia. Jest to przypadek wrodzonej zaćmy, która występuje u dwóch na 10 000 noworodków. Zaćma wrodzona nie jest wyrokiem na całe życie, a wczesne leczenie może korygować wzrok, pod warunkiem, że reszta struktur oka odpowiedzialnych za widzenie jest zdrowa. Wrodzona zaćma może pojawić się zaraz po urodzeniu lub później, np. w wieku szkolnym. Leczy się ją wyłącznie chirurgicznie usuwają chorą soczewkę i zastępując ją sztuczną.

Przyczyny wrodzonej zaćmy

Częstą przyczyną wrodzonej zaćmy jest dziedziczność. Zaćma wrodzona rozwija się w wyniku mutacji genu. Ale są też inne czynniki, które wpływają na rozwój choroby:

Naruszenie metabolizmu wapnia i węglowodanów;
Infekcje kobiety w ciąży (różyczka, toksoplazmoza, ospa i inne);
Zatrucie u kobiety w czasie ciąży;
Awitaminoza;
Choroby endokrynologiczne u matki;
Wpływ promieniowania.

Do grupy ryzyka należą również kobiety w ciąży przyjmujące antybiotyki, leki sterydowe czy uspokajające, które mogą wpływać na rozwój płodu. Złe nawyki zwiększają również prawdopodobieństwo urodzenia dziecka z anomalią narządu wzroku.

Jak szybko postępuje zaćma wrodzona. Postęp choroby może być bardzo szybki lub powolny, w zależności od indywidualnych przypadków. W niektórych przypadkach zaćma może postępować bardzo szybko, z powodu znacznego pogorszenia widzenia w ciągu kilku tygodni lub miesięcy. W takim przypadku szybkie leczenie jest bardzo wskazane, aby uzyskać trwałe leczenie.

W innych przypadkach, zaćma wrodzona może postępować skokowo, w wyniku stopniowego pogarszania się widzenia przez wiele lat. W takim przypadku leczenie jest dalej kontrolowane i skuteczne, ale może wciąż ważne jest rozpoznanie i leczenie jak najszybciej, aby zapobiec dalszemu pogorszeniu widzenia.

Zaćma wrodzona objawy

Zaćmę wrodzoną diagnozuje się u niemowląt zaraz po urodzeniu. Choroba może być jednostronna lub obustronna, z mikroftalmią lub bez niego (nieprawidłowy rozwój gałki ocznej). Mikroftalmia (małoocze, ang. microphthalmia, microphthalmos, nanophthalmos, nanophthalmia, z gr. μικρόφθαλμος) to wada wrodzona o charakterze malformacji polegająca na jednostronnym lub obustronnym niedorozwoju gałek ocznych.

Istnieją 3 stopnie rozwoju zaćmy, w zależności od objawów:

Zaćma wrodzona pierwszy stopień. Zmętnienie soczewki biologicznej nie jest wyraźne. Widzenie obuoczne rozpoznaje się u prawie połowy dzieci.
Zaćma wrodzona drugi stopień charakteryzuje się silnym zmętnieniem, podczas gdy nie ma widzenia obuocznego.
Zaćma wrodzona trzeci stopień. Całkowita zaćma, w której ostrość wzroku wynosi 0,05 dioptrii.

Głównym objawem zaćmy wrodzonej jest ślepota lub obniżona ostrość wzroku. Zmętnienie soczewki może wiązać się z szeregiem innych schorzeń, takich jak torbiel gałki ocznej, zanik nerwu wzrokowego, zaburzenia aparatu więzadłowego czy układu fotoreceptorów. Zaćma wrodzona rozwija się również równolegle ze zmianami położenia lub rozmiaru soczewki.

Jakie są pierwsze objawy zaćmy. Wśród pierwszych wczesnych objawów zaćmy można wyróżnić:

Zmniejszenie ostrości widzenia obraz może być zamglony, rozmazany lub po prostu mniej ostry.
Zwiększona wrażliwość na światło osoba z zaćmą może odczuwać dyskomfort przy jasnym świetle, zarówno dziennym, jak i sztucznym.
Problemy z widzeniem w nocy zaćma może utrudniać rozróżnianie obiektów w słabym świetle.
Zmiana percepcji kolorów kolory mogą wyglądać na bardziej wyblakłe lub żółte.
Odblaski od lamp, reflektorów elektrycznych czy światła słonecznego mogą działać dalej zakłócające i utrudniające widzenie

Częste zmiany soczewek okularów mogą świadczyć o postępującej zaćmie.
W niektórych przypadkach zaćma może powodować podwójne widzenie w jednym oku, nawet jeśli drugie oko jest zdrowe.

Problem z widzeniem kontrastów osoby z zaćmą mogą mieć trudności z rozróżnianiem odcieni szarości, co może utrudniać ocenę głębi czy wykrywanie obiektów na tle o podobnej jasności.
Trudności w czytaniu osoby z zaćmą mogą zauważyć, że potrzebują więcej światła do czytania lub że tekst wydaje się rozmazany, nawet przy użyciu okularów czy soczewek kontaktowych.

Zaćma wrodzona rozpoznanie

Diagnoza pierwotna zaćmy wrodzonej wykonywana jest podczas planowego badania ultrasonograficznego kobiet w ciąży. Już w drugim trymestrze można zobaczyć soczewkę jako ciemną plamkę na obrazie USG, co jest efektem powstania płodu. W rzadkich przypadkach, w drugim trymestrze, USG nadal nie podaje zgłoszonych informacji, aby potwierdzić lub zgłosić występowanie. W takiej sytuacji diagnoza może zostać potwierdzona lub wykluczona w ostatnim trymestrze ciąży. Ważne jest, aby zrozumieć, że w tym diagnoza nie jest w 100% pewna, jednak metoda ta jest bardzo niezawodna, a podejrzenie choroby jest takie. Badanie u okulisty dziecięcego jest obowiązkowe dla wszystkich noworodków. Specjalista jest w stanie podejrzewać i potwierdzić diagnozę wrodzonej zaćmy, nawet jeśli uszkodzenie przepuszczalności światła przez soczewkę jest prawidłowe. Ponadto, okulista może przekierować skrzywienie (zez) oraz ruch gałek ocznych (oczopląs), które również mogą sugerować wadę wzroku. Ponieważ wrodzona zaćma często towarzyszy infekcjom wewnątrzmacicznym, zaburzeniom działającym oraz chorobom chromosomalnym, dziecko zostaje zbadane w celu wykluczenia tych chorób.

W diagnostyce wrodzonej zaćmy stosuje się różne metody instrumentalne, takie jak: oftalmoskopię, biomikroskopię szczelinową oraz ultrasonografię gałki ocznej. Każda z tych metod pozwala na weryfikację zmian przezroczystości soczewek i wykluczenie innych podobnych chorób. Na przykład, u dzieci retinopatia może również charakteryzować się niewyraźnym widzeniem i zezem, jednak jej bliskość jest siatkówką, która może zostać zdiagnozowana za pomocą badań oftalmoskopowych. Guzy części oka mogą uwzględniać widzenie, podobnie jak w przypadku wrodzonej zaćmy, dlatego rozróżnienie między tymi chorobami wymaga dokładnego badania. Do diagnozy guzów oczodołu wykorzystuje się oględziny, oftalmoskopię, metody ultrasonograficzne oraz diagnostykę rentgenowską.

Zaćma wrodzona leczenie

W przypadku stwierdzenia zaćmy wrodzonej u dzieci leczenie odbywa się według indywidualnego planu, który ustalany jest po dokładnym badaniu. Jeśli lokalizacja i wielkość zmętnienia soczewki nie przeszkadzają w prawidłowym rozwoju funkcji wzrokowych, zaćma nie wymaga leczenia chirurgicznego, ale choroba musi być monitorowana przez lekarza.

Jeśli zmętnienie soczewki utrudnia widzenie centralne, konieczne jest jak najszybsze usunięcie tej przeszkody, aby układ wzrokowy dziecka rozwijał się prawidłowo. Najbezpieczniejsza i najskuteczniejsza w tym przypadku jest operacja fakoemulsyfikacji, podczas której zamiast chorej soczewki naturalnej wszczepia się do oka soczewkę wewnątrzgałkową. Po operacji zaćmy w razie potrzeby przeprowadzana jest optyczna korekcja wzroku.

Czym grozi zaćma wrodzona. Osoby z zaćmą wrodzoną mogą mieć problemy z widzeniem zarówno w pobliżu, jak i dalekie odległości. Można również doświadczać zachowań w percepcji kolorów, a także w widzeniu w warunkach słabego oświetlenia. Jeśli zaćma wrodzona nie zostanie wyleczona, może to spowodować trwałe uszkodzenie wzroku, a nawet ślepotę.

Zaćma wrodzona rokowanie zapobieganie

Nowoczesne metody leczenia chirurgicznego dają w większości przypadków zaćmy wrodzonej korzystne rokowanie. Usunięcie zmienionej soczewki w wieku do 6 miesięcy (lepiej w pierwszych tygodniach i miesiącach) oraz dalsza korekcja wzroku przyczyniają się do dobrej adaptacji społecznej dzieci w wieku dorosłym. Należy zaznaczyć, że jednooczna zaćma wrodzona reaguje na leczenie znacznie gorzej i obecnie daje największą liczbę wszystkich powikłań związanych z tą chorobą. Ponadto zaćma występuje niezwykle rzadko w izolacji, więc rokowanie zależy również od współistniejących chorób: infekcji, zaburzeń metabolicznych, chorób chromosomalnych itp.

Środki zapobiegawcze zapobiegające wrodzonej zaćmie powinny być prowadzone w czasie ciąży. Kobieta powinna pozbyć się złych nawyków, unikać kontaktu z chemikaliami. Jeśli przyszła mama cierpi na choroby endokrynologiczne, powinna być obserwowana przez okulistę.

Dziedziczne nieprawidłowości chromosomalne można zdiagnozować w czasie ciąży poprzez specjalne badania przesiewowe. Po potwierdzeniu ryzyka urodzenia dziecka z poważnymi odchyleniami w rozwoju narządu wzroku kobieta ma możliwość przerwania ciąży. Nie ma środków zapobiegawczych, które całkowicie wykluczałyby rozwój zaćmy wrodzonej.

Katalog chorób

Choroby oczu

Choroby wieku dziecięcego

Zaćma wrodzona u noworodka dziecka

Przyczyny wrodzonej zaćmy

Częstą przyczyną wrodzonej zaćmy jest dziedziczność. Zaćma wrodzona rozwija się w wyniku mutacji genu. Ale są też inne czynniki, które wpływają na rozwój choroby:

Naruszenie metabolizmu wapnia i węglowodanów;

Infekcje kobiety w ciąży (różyczka, toksoplazmoza, ospa i inne);

Zatrucie u kobiety w czasie ciąży;

Awitaminoza;

Choroby endokrynologiczne u matki;

Wpływ promieniowania.

Do grupy ryzyka należą również kobiety w ciąży przyjmujące antybiotyki, leki sterydowe czy uspokajające, które mogą wpływać na rozwój płodu. Złe nawyki zwiększają również prawdopodobieństwo urodzenia dziecka z anomalią narządu wzroku.

Zaćma wrodzona objawy

Istnieją 3 stopnie rozwoju zaćmy, w zależności od objawów:

Zaćma wrodzona pierwszy stopień. Zmętnienie soczewki biologicznej nie jest wyraźne. Widzenie obuoczne rozpoznaje się u prawie połowy dzieci.

Zaćma wrodzona drugi stopień charakteryzuje się silnym zmętnieniem, podczas gdy nie ma widzenia obuocznego.

Zaćma wrodzona trzeci stopień. Całkowita zaćma, w której ostrość wzroku wynosi 0,05 dioptrii.

Jakie są pierwsze objawy zaćmy. Wśród pierwszych wczesnych objawów zaćmy można wyróżnić:

Zmniejszenie ostrości widzenia obraz może być zamglony, rozmazany lub po prostu mniej ostry.

Zwiększona wrażliwość na światło osoba z zaćmą może odczuwać dyskomfort przy jasnym świetle, zarówno dziennym, jak i sztucznym.

Problemy z widzeniem w nocy zaćma może utrudniać rozróżnianie obiektów w słabym świetle.

Zmiana percepcji kolorów kolory mogą wyglądać na bardziej wyblakłe lub żółte.

Odblaski od lamp, reflektorów elektrycznych czy światła słonecznego mogą działać dalej zakłócające i utrudniające widzenie

Częste zmiany soczewek okularów mogą świadczyć o postępującej zaćmie.

W niektórych przypadkach zaćma może powodować podwójne widzenie w jednym oku, nawet jeśli drugie oko jest zdrowe.

Problem z widzeniem kontrastów osoby z zaćmą mogą mieć trudności z rozróżnianiem odcieni szarości, co może utrudniać ocenę głębi czy wykrywanie obiektów na tle o podobnej jasności.

Trudności w czytaniu osoby z zaćmą mogą zauważyć, że potrzebują więcej światła do czytania lub że tekst wydaje się rozmazany, nawet przy użyciu okularów czy soczewek kontaktowych.

Zaćma wrodzona rozpoznanie

Zaćma wrodzona leczenie

Zaćma wrodzona rokowanie zapobieganie

Środki zapobiegawcze zapobiegające wrodzonej zaćmie powinny być prowadzone w czasie ciąży. Kobieta powinna pozbyć się złych nawyków, unikać kontaktu z chemikaliami. Jeśli przyszła mama cierpi na choroby endokrynologiczne, powinna być obserwowana przez okulistę.

Zobacz zdjęcia chorób występujących na