Zaburzenia opozycyjno-buntownicze objawy leczenie

Zaburzenia opozycyjno-buntownicze objawy

Objawy i przejawy zaburzenia opozycyjno-buntowniczego najczęściej pojawiają się we wczesnym okresie nauki szkolnej. Objawy tego zaburzenia są różnorodne i obejmują nieposłuszeństwo, upór, demonstracyjne odmawianie spełnienia próśb rodziców oraz nieuzasadnione spory. Konflikty mogą wynikać z codziennych spraw, takich jak higiena osobista czy wyniki w nauce. Dziecko może wykazywać niedbałość, brak organizacji, odmawiać kąpieli lub uczęszczania na zajęcia. Dorosłe uwagi często wywołują wybuchy protestu i irytacji.

Możemy wyróżnić następujące grupy objawów klinicznych:

• Agresja częste konflikty, celowe okrucieństwo i zadawanie krzywdy innym osobom.

• Łamanie zasad opuszczanie zajęć, nieobecności, ściąganie, ucieczki z domu, obrażanie słowne nauczycieli i kolegów, żarty i uwagi o negatywnym wydźwięku, wczesna aktywność seksualna.

• Destrukcyjne zachowanie, które może obejmować niszczenie cudzej własności, profanację i inne działania o charakterze destrukcyjnym.

• Ciągłe kłamstwa i oszustwa w celu osiągnięcia własnej korzyści. Kradzieże również mogą się zdarzać.

Dziecko z zaburzeniem opozycyjno-buntowniczym stara się kontrastować z dorosłymi, starając się udowodnić swoją wartość i niezależność. Dzieci te często mają obniżone poczucie empatii, a pozytywne emocje mogą prowadzić do wybuchów złości i gniewu. Widzą każde działanie innych osób jako zagrożenie.

W przypadku braku zaburzeń psychicznych, dzieci te często mają trudności w nauce i obserwuje się spadek wyników szkolnych. Często obwiniają innych za swoje niepowodzenia i nieustannie starają się udowodnić coś, co utrudnia nawiązanie zdrowych relacji z rówieśnikami i rodzicami. Ich niestabilne i prowokacyjne zachowanie prowadzi do dysharmonii i dezintegracji relacji, a w końcu do całkowitej utraty kontroli.

Charakterystyczną cechą chorobowego zachowania jest zdolność dzieci do częściowej kontroli nad swoim postępowaniem i wybierania konkretnych sytuacji do wyrażenia protestu. Można wyróżnić trzy stopnie nasilenia zachowania nieposłusznego, zależnie od tego, kiedy i w jakich okolicznościach występuje:

• Łagodny: zachowanie konfliktowe obserwuje się w jednej konkretnej sytuacji, na przykład w domu z najbliższymi.

• Umiarkowany: objawy obecne są w dwóch środowiskach (domu i szkole).

• Ciężki: zachowanie występuje w trzech lub więcej obszarach relacji, dziecko wykazuje wyzywające postępowanie wobec rodziców, nauczycieli i rówieśników.

Brak terapii i korekcji tych zaburzeń może prowadzić do poważnych konsekwencji. Problemy zdrowotne fizyczne mogą obejmować urazy pourazowe, infekcje przenoszone drogą płciową, niedobory odporności, itp. Natomiast powikłania psychiczne mogą manifestować się jako niemożność adaptacji społecznej, trudności w komunikacji, brak przyjaciół, utrudnione relacje z bliskimi, uczucie depresji, samotności, próby samobójcze, uzależnienie od alkoholu, substancji psychoaktywnych, hazardu itp.

W okresie dorastania mogą rozwijać się cechy psychopatyczne, wraz z złością, zazdrością i obojętnością na przyszłość. Zaburzenia zachowania w dzieciństwie mają długoterminowe konsekwencje społeczne, takie jak brak edukacji, trudności w znalezieniu pracy, utrzymaniu się i utrzymaniu rodziny. Osoby cierpiące na zaburzenie opozycyjno-buntownicze często znajdują się w sytuacjach przestępczych, dopuszczają się aktów przemocy i wykroczeń.

W większości przypadków rodzice zwracają się o pomoc do lekarza, gdy zachowanie i działania dziecka wymykają się spod kontroli i mają wpływ na różne sytuacje. Wczesne skierowanie do specjalisty i praca z psychoterapeutą mogą zapobiec dalszemu pogłębianiu się problemu i zapewnić odpowiednie wsparcie.