Zaburzenia hiperkinetyczne u dzieci objawy leczenie

Zaburzenia hiperkinetyczne u dzieci
Choroba

 

Zaburzenia hiperkinetyczne u dzieci to nieprawidłowa aktywność ruchowa spowodowana chorobowym napięciem mięśni szkieletowych, występująca w różnych schorzeniach. Charakteryzują się nadmiernym, niekontrolowanym drżeniem, gestami i grymasami.

Przyczyny zaburzeń hiperkinetycznych u dzieci:

  • Wrodzone anomalie ośrodkowego układu nerwowego. Zmiany strukturalne, choroby chromosomowe i genowe, w tym anomalie struktury móżdżku (agenezja lub hipoplazja robaka), zespół Arnolda-Chiariego, nerwiakowłókniakowatość.

  • Dziedziczne choroby neurodegeneracyjne. Rozpoznawane w dzieciństwie lub adolescencji, postępujące, powodujące śmierć tkanki nerwowej.

  • Urazowe uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. U noworodków mogą wynikać z uszkodzeń wewnątrzmacicznych, u starszych dzieci z urazów mózgu.

  • Zatrucie egzogenne. U dzieci przyjmujących leki przeciwpsychotyczne, przeciwdrgawkowe, dopaminergiczne. Objawy ustępują po odstawieniu leku.

  • Endogenne zatrucie. Występuje w chorobach endokrynologicznych, np. tyreotoksykozie, encefalopatii spowodowanej niewydolnością nerek i wątroby. Skutkuje nieodwracalnym uszkodzeniem tkanki nerwowej.

  • Zaburzenia hemodynamiczne ośrodkowego układu nerwowego. W wyniku niedotlenienia mózgu dochodzi do śmierci neuronów, wpływając na kontrolę ruchu.

  • Procesy zakaźne i zapalne. Zaburzenia motoryczne mogą wynikać z ostrego zapalenia tkanki mózgowej, np. w zapaleniu mózgu, zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych.

  • Nadmierny stres psychiczny. Przeciążenie emocjonalne (stres, nerwice, zaburzenia lękowe u dzieci) powoduje przeciążenie układu limbicznego i zmniejszenie hamującego działania dopaminy, co objawia się nadmiernymi ruchami.

Rozwój zaburzeń hiperkinetycznych jest związany z zaburzeniami w układzie pozapiramidowym, kontrolowanym przez zakręt przedśrodkowy kory mózgowej, układ limbiczny. Powstaje nadpobudliwość układu pozapiramidowego, wynikająca z niedoboru hamowania przez uszkodzoną korę i układ limbiczny, zaburzając równowagę neuroprzekaźników.

Klasyfikacja:

  • Hipotoniczna (szybka). Tiki, pląsawica, balizm, drżenie, mioklonie, spowodowane zmniejszeniem napięcia mięśniowego.

  • Dystoniczna (powolna). Spastyczny kręcz szyi, kurcz powiek, atetoza, dystonia skrętna, charakteryzująca się nienaturalnymi pozami i zmiennym napięciem mięśniowym.

Istnieje również klasyfikacja uwzględniająca mechanizm patogenetyczny, w zależności od poziomu uszkodzenia, z podziałem na choroby układu prążkowo-pallidalnego, struktury pnia ośrodkowego układu nerwowego i struktury korowe.

Prążkowo-pallidalna. Charakteryzuje się pretensjonalnością i złożonością ruchów, będąc wynikiem zaburzeń w układzie prążkowo-pallidalnym.

Pnia ośrodkowego układu nerwowego. Powoduje stereotypowe toniczne wzorce motoryczne, wynikające z uszkodzenia struktur pnia mózgu.

Korowa. Związana z nadwzrocznością, towarzyszącą dystonii, będącą efektem chorób struktur korowych mózgu.

 

Zaburzenia hiperkinetyczne u dzieci objawy

Niekontrolowana aktywność ruchowa często sygnalizuje początek różnych chorób neurologicznych, które z czasem ujawniają dodatkowe objawy. Charakterystyczne dla hiperkinezy są niezamierzone, wymuszone ruchy. Ruchy motoryczne, takie jak gesty, mimowolne kaszle, bruksizm, ruchy manipulacyjne, czy stereotypy (np. obgryzanie paznokci ), są naturalne, lecz w danej sytuacji nieadekwatne. Dziecko ma trudności z kontrolowaniem swojego ciała, co zakłóca płynność dobrowolnych ruchów.

Tiki są najczęstszą formą hiperkinezy w dzieciństwie, mogą być przemijające lub chroniczne. Objawiają się klonicznym drżeniem mięśni twarzy, szyi i obręczy barkowej, czasami z towarzyszącym wokalizmem. Są nieregularne i stereotypowe. Drżenie często zauważa się u noworodków, manifestuje się szybkim rytmicznym drżeniem dłoni, stóp, żuchwy i języka, nasilającym się w stresie, ale zanikającym w spoczynku. Chorea to chaotyczne, arytmiczne ruchy zamaszyste, przypominające taniec.

Atetoza charakteryzuje się ruchami o niskiej amplitudzie, przypominającymi robaki, powodowanymi przez naprzemienne skurcze różnych grup mięśni. Skurczowy kręcz szyi (kręcz szyi) to tonicznym skurcz mięśni szyi, powodujący przechylanie i obracanie głowy. Hemibalizm objawia się gwałtownymi, szorstkimi ruchami. Dystonia skrętna to powolne ruchy obrotowe, często dotyczące szyi i tułowia, z charakterystycznymi wymyślnymi pozami. Powikłania obejmują stwardnienie mięśni (np. przy kurczowym kręczu szyi, dystonii skrętnej), zaburzenia adaptacji społecznej i trudności w nabywaniu umiejętności codziennych. Choroby z hiperkinezami często wiążą się z zaburzeniami poznawczymi i degradacją osobowości, utratą zdolności przyswajania nowych informacji i stopniowym zanikiem nabytych umiejętności.

 

Zaburzenia hiperkinetyczne u dzieci rozpoznanie

Diagnostyka i leczenie prowadzone są przez neurologa dziecięcego. Wymagane jest kompleksowe badanie, obejmujące:

  • Ocena stanu neurologicznego i psychosomatycznego, w tym odruchów, napięcia mięśniowego, koordynacji.

  • Ocena stanu psychicznego przez psychologa, w celu zidentyfikowania zaburzeń emocjonalnych i deficytów poznawczych.

  • Konsultacja okulistyczna, oceniająca struktury dna oka i ewentualne nadciśnienie wewnątrzczaszkowe.

  • Badania elektroneurofizjologiczne, w tym EEG, do oceny aktywności elektrycznej mózgu i ewentualnych wzorców padaczkowych.

  • MRI mózgu, do wizualizacji formacji, zmian hemodynamicznych i anomalii rozwojowych.

  • Badania laboratoryjne, w tym biochemiczne i neurochemiczne, do wykrycia zaburzeń neuroprzekaźników i różnicowania chorób metabolicznych i endokrynologicznych.

 

Zaburzenia hiperkinetyczne u dzieci leczenie

Leczenie zaburzeń hiperkinetycznych u dzieci odbywa się zgodnie z zaleceniami dotyczącymi choroby podstawowej. Po wyeliminowaniu przyczyny, objawy hiperkinezy mogą zniknąć, lecz nie zawsze jest to możliwe. W przypadkach genetycznych anomalii rozwojowych, terapia ogranicza się do łagodzenia objawów. Niektóre leki działają bezpośrednio na struktury siatkowate mózgu i podkorowe, korygując zaburzenia ruchowe. Używa się ich zarówno w terapii zastępczej głównych chorób, jak i do redukcji nadmiernej aktywności ruchowej:

  • Preparaty DOPA. Stosowane głównie przy drżeniu i dystonii skrętnej. Zapewniają krótkotrwałe efekty w niektórych chorobach zwyrodnieniowych. Przy niedoborze dopaminy są zalecane na stałe.

  • Leki przeciwdrgawkowe. Benzodiazepiny i walproiniany są efektywne w leczeniu tików i mioklonii, szczególnie gdy towarzyszą im zmiany w EEG, ponieważ mogą hamować chorobowe unerwienie.

  • Leki antycholinergiczne. Są kluczowe w terapii szybkich hiperkinez. Redukują ilość acetylocholiny w szczelinie synaptycznej, łagodząc nadmierną aktywność ruchową.

  • Toksyna botulinowa. Stosowana przy powolnych hiperkinezach (np. dystonia skrętna, kręcz szyi spastyczny), blokuje przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, powodując zwiotczenie mięśni.

Niektóre przypadki wymagają indywidualnego podejścia. Przy hiperkinezie pląsawiczej wywołanej reumatyzmem konsultacje z reumatologami są kluczowe. W przypadku zmian sklerotycznych czasami konieczne są interwencje chirurgiczne.

 

Zaburzenia hiperkinetyczne u dzieci rokowanie zapobieganie 

Prognoza dla wielu hiperkinez, zwłaszcza tych wynikających z chorób genetycznych lub anomalii rozwojowych, często jest niepomyślna. Stan pacjenta zależy od ciężkości choroby podstawowej. Zaburzenia ruchowe mogą prowadzić do znacznego pogorszenia funkcji poznawczych i głębokiej niepełnosprawności. Niektóre hiperkinezy jednak dobrze reagują na leczenie. Specyficzne środki zapobiegawcze nie zostały opracowane, ale zaleca się monitorowanie wszelkich zmian w zachowaniu dziecka i szybkie zgłaszanie ich specjaliście. Ważne jest również zapobieganie urazom, zaburzeniom hemodynamicznym i chorobom zakaźnym centralnego układu nerwowego.

 

Katalog chorób
Choroby wieku dziecięcego
Choroby układu nerwowego
DECYZJE O LECZENIU MUSZĄ BYĆ PODEJMOWANE W POROZUMIENIU Z LEKARZEM. INFORMACJE ZAWARTE W PORTALU, PRZEZNACZONE SĄ TYLKO DO CELÓW ORIENTACYJNYCH I INFORMACYJNYCH. NAJNOWSZE INFORMACJE OD PRODUCENTÓW LEKÓW, ZNAJDUJĄ SIĘ W ULOTCE DOŁĄCZONEJ DO OPAKOWANIA. PAMIĘTAJCIE ŻADEN SERWIS INTERNETOWY LUB PORTAL NIGDY NIE ZASTĄPI WIZYTY U LEKARZA I KONSULTACJI ZE SPECJALISTĄ. W PRZYPADKU JAKICHKOLWIEK WĄTPLIWOŚCI W ZAKRESIE STOSOWANIA LEKU, SKONSULTUJ SIĘ Z LEKARZEM LUB FARMACEUTĄ. INFORMACJE ZAMIESZCZONE W SERWISIE NIE MOGĄ STANOWIĆ PODSTAWY DO PODEJMOWANIA DECYZJI O PRZEBIEGU LECZENIA. PORTAL WWW.MOJACHOROBA.PL  JEST ZBIOREM PRZYDATNYCH INFORMACJI ORAZ OPINII NA TEMAT CHORÓB RÓŻNEGO RODZAJU SCHORZEŃ I BÓLI RÓŻNEGO RODZAJU JAK RÓWNIEŻ OPINII I INFORMACJI NA TEMAT STOSOWANIA LEKÓW, SUPLEMENTÓW DIETY, WYROBÓW MEDYCZNYCH. WITRYNA MOŻE ZAWIERAĆ TREŚCI, ZDJĘCIA KTÓRYCH PRZEGLĄDANIE JEST ZABRONIONE PRZEZ OSOBY PONIŻEJ 18 ROKU ŻYCIA. MATERIAŁY ZNAJDUJĄCE SIĘ NA TYM PORTALU MEDYCZNYM, ZOSTAŁY ZACZERPNIĘTE Z INTERNETU  ALBO ZOSTAŁY WYSŁANE DO NAS PRZEZ UŻYTKOWNIKÓW. WSZYSTKIE MATERIAŁY SĄ DOSTARCZANE WYŁĄCZNIE W CELACH INFORMACYJNYCH, PRAWA DO MATERIAŁÓW NALEŻĄ DO ICH AUTORÓW I WYDAWCÓW. JEŻELI KTÓRYKOLWIEK  OBRAZ ( ZDJĘCIE, ZDJĘCIA ) JEST OBRAŹLIWY  LUB POSIADA  PRAWA AUTORSKIE, PROSIMY O WIADOMOŚCI E-MAIL KONTAKT ABY USUNĄĆ OBRAZ LUB TREŚĆ. ZMIEŃ COŚ W NASZYM INTERNECIE NA JESZCZE LEPSZE! JESTEŚMY BARDZO ZAINTERESOWANI POZNANIEM, W JAKI SPOSÓB KORZYSTASZ ZE STRON INTERNETOWYCH W TYM SERWISIE. JEŻELI SIĘ NA TO ZGODZISZ, ZACHOWAMY NA TWOIM KOMPUTERZE TZW. PLIK COOKIE, KTÓRY UMOŻLIWI ZBIERANIE PODSTAWOWYCH INFORMACJI O KLIKANIU Z TWOJEGO KOMPUTERA. JEŻELI SIĘ NA TO NIE ZGADZASZ, MOŻESZ W KAŻDEJ CHWILI ZMIENIĆ USTAWIENIA SWOJEJ PRZEGLĄDARKI. PRZECZYTAJ, JAK WYŁĄCZYĆ PLIKI COOKIE I NIE TYLKO PZRZECZYTAJ  POLITYKA PRYWATNOŚCI