Wodogłowie objawy leczenie

Wodogłowie objawy

Objawy wodogłowia u dorosłych obejmują gromadzenie się nadmiernych ilości płynu mózgowo-rdzeniowego w przestrzeni czaszki, co prowadzi do podwyższenia ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Charakterystycznymi oznakami tego stanu są silne bóle głowy, które nie ustępują po przyjęciu leków przeciwbólowych, nudności, wymioty oraz uczucie ucisku w okolicach oczu. Te symptomy mogą pojawić się nagle lub stopniowo, bywając początkowo przemijające. Wodogłowie zanikowe często rozwija się bez widocznych symptomów zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego i może być zdiagnozowane dopiero po wykonaniu dodatkowych badań.

Objawy neurologiczne są często związane z wodogłowiem, wynikając zarówno z ucisku struktur mózgowych przez poszerzone przestrzenie płynowe, jak i z podstawowej choroby wywołującej wodogłowie. Do najczęstszych należą zaburzenia przedsionkowe i wzrokowe. Wśród nich ataksja przedsionkowa manifestuje się zawrotami głowy, niepewnym chodem, szumem usznym oraz oczopląsem. Z kolei w sferze wzroku mogą pojawić się problemy takie jak obniżenie ostrości wzroku, ubytki w polu widzenia oraz obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, a w przypadkach zaawansowanego wodogłowia - zanik nerwu wzrokowego.

Zaburzenia motoryczne i czuciowe również mogą towarzyszyć wodogłowiu, obejmując niedowład i paraliż, nasilone odruchy ścięgniste i napięcie mięśniowe, redukcję lub całkowitą utratę czucia, a także spastyczne przykurcze kończyn. Wodogłowie okluzyjne, związane z zaburzeniami obiegu płynu mózgowo-rdzeniowego w tylnym dole czaszki, objawia się ataksją móżdżkową: problemami z koordynacją, chodem, niezręcznymi ruchami czy zmianami charakteru pisma.

Ponadto, wodogłowie może wiązać się z zaburzeniami psychicznymi, które u dorosłych częściej przejawiają się jako wahania emocjonalne, neurastenia, nieuzasadniona euforia szybko zmieniająca się w obojętność lub apatię. W przypadku nagłego wzrostu ciśnienia wewnątrzczaszkowego, może dojść do agresji.

W przypadku dzieci, gdzie kości czaszki wykazują znaczną elastyczność, nie dochodzi do zwiększenia ciśnienia śródczaszkowego – to hydrocefalia manifestuje się poprzez powiększenie obwodu głowy. U noworodków i niemowląt objawy hydrocefalii to nieproporcjonalnie duża głowa, widoczne i wypukłe żyły na skórze głowy, napięte i niepulsujące ciemiączko oraz obrzęk tarczy nerwu wzrokowego.

Obserwuje się charakterystyczny objaw „zachodzącego słońca”, czyli ograniczenie ruchu gałek ocznych ku górze. Może dojść do rozsunięcia szwów czaszkowych. Osłuchowo, w czaszkę uderza się dźwięk podobny do tego wydawanego przez „pęknięty garnek”. W pierwszym roku życia, dzieci z hydrocefalią mogą wykazywać opóźnienia w rozwoju. Opóźnienie to objawia się w późniejszym niż u zdrowych rówieśników podnoszeniu głowy, przewracaniu, siadaniu czy chodzeniu.

Dzieci dotknięte ciężką formą hydrocefalii mogą mieć kulisty kształt głowy, nadmiernie duży jej obwód, głęboko osadzone oczy, odstające uszy i przerzedzenie skóry głowy. Do potencjalnych komplikacji należy pogorszenie widzenia, zwiększone napięcie mięśniowe w kończynach dolnych i zaburzenia czynności nerwów czaszkowych. U dzieci, w przeciwieństwie do dorosłych, hydrocefalia często nie wiąże się z zaburzeniami emocjonalnymi i wolicjonalnymi, ale z deficytami intelektualnymi.

Dzieci z hydrocefalią często prowadzą siedzący tryb życia i mają skłonności do nadwagi. Wykazują apatię, brak inicjatywy i nie wykształcają typowego dla wieku przywiązania do bliskich osób. Redukcja hydrocefalii często wiąże się z poprawą funkcji intelektualnych i wzrostem aktywności dziecka.

W okresie adolescencji hydrocefalia może pojawić się gwałtownie na tle infekcji, urazu psychicznego lub fizycznego. Towarzyszy jej wówczas intensywny ból głowy, epizody wymiotów oraz bradykardia. Mogą również występować ataki utraty przytomności, a niekiedy drgawki. W pewnych sytuacjach odnotowuje się epizodyczne psychozy, którym mogą towarzyszyć halucynacje lub urojenia.