Wirusowe zapalenie wątroby typu G (HGV), znane także jako GBV-C, to choroba przenoszona przez krew. Często występuje jako koinfekcja w przypadku zakażeń wirusami zapalenia wątroby typu B, C, D oraz ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV). Może być przenoszone drogą płciową, okołoporodową i poporodową. Osoby znajdujące się w grupie podwyższonego ryzyka zarażenia wirusem HGV to:
-
Osoby zażywające narkotyki,
-
Osoby narażone na kontakt z krwią lub produktami krwiopochodnymi,
-
Osoby poddawane hemodializie,
-
Osoby korzystające z salonów tatuażu, piercingu i akupunktury,
-
Osoby narażone na kontakt z zanieczyszczonymi maszynkami i szczoteczkami do zębów,
-
Osoby z upośledzoną odpornością,
-
Osoby homoseksualne,
-
Osoby prowadzące aktywny seksualny tryb życia z wieloma partnerami.
Wirusowe zapalenie wątroby typu G może przybierać różne formy, w zależności od charakterystyki przebiegu choroby. Wyróżniamy cztery główne typy: bezobjawową, piorunującą, anikteryczną i żółtaczkową. Postać bezobjawowa, jak sugeruje sama nazwa, nie objawia się żadnymi widocznymi symptomami i zazwyczaj zostaje wykryta przypadkowo podczas rutynowych badań profilaktycznych lub wizyt u lekarza z powodu innych schorzeń. W przypadku postaci piorunującej, objawy rozwijają się bardzo szybko, co może prowadzić do poważnej niewydolności wątroby, zwiększając jednocześnie ryzyko zgonu. Natomiast żółtaczkowa forma różnią się między sobą pod względem symptomów. W pierwszym przypadku pacjent może odczuwać ogólne objawy zatrucia organizmu, takie jak nudności, wymioty, bóle głowy i brzucha, gorączka oraz ogólne osłabienie. W drugim przypadku, można zauważyć charakterystyczne żółtawe zabarwienie skóry, białkówek oczu oraz błon śluzowych.