Wirusowe zapalenie wątroby typu E (WZW E) to ostra (a rzadko przewlekła) choroba zakaźna wywołana przez wirus zapalenia wątroby typu E. Klinicznie manifestuje się jako zespół ogólnego zatrucia, zapalenie jelit (zapalenie jelita cienkiego) oraz cholestaza (zastój żółci), żółtaczka, powiększenie wątroby oraz zaburzenia jej funkcji. Przebieg choroby zazwyczaj jest łagodny, z wyjątkiem przypadków ciężarnych, gdzie może wywołać katastrofalne skutki w każdym trymestrze ciąży.
Wirus zapalenia wątroby typu E (HEV) to wirus z rodzaju Caliciviridae, posiadający kwas rybonukleinowy (RNA). Jest on mniej odporny na wpływy środowiska w porównaniu z wirusem zapalenia wątroby typu A (HAV). W temperaturze 20°C lub niższej, wirus zachowuje swoją żywotność, ale umiera podczas procesu zamrażania i późniejszego rozmrażania. Skuteczną inaktywację wirusa można osiągnąć przy użyciu środków dezynfekujących zawierających chlor lub jod.
Ludzie chorzy i nosiciele zakażenia stanowią rezerwuar i źródło wirusa zapalenia wątroby typu E. Okres zaraźliwości u ludzi nie jest w pełni zrozumiany, ale prawdopodobnie występuje on w tym samym czasie co w przypadku wirusowego zapalenia wątroby typu A.
Wirus zapalenia wątroby typu E jest przenoszony drogą fekalno-oralną, głównie przez skażoną wodę. Rzadziej, infekcja może być przenoszona przez kontakt z przedmiotami gospodarstwa domowego zanieczyszczonymi wirusem. Spożycie surowych skorupiaków może również prowadzić do zakażenia. Warto zaznaczyć, że droga wodna jest szczególnie ważnym szlakiem transmisji, ponieważ charakteryzuje się małą ogniskowością i może prowadzić do epidemii spowodowanych sezonowymi opadami atmosferycznymi oraz zmianami poziomu wód gruntowych.
Kobiety w ciąży, szczególnie po 30 tygodniu ciąży, są najbardziej podatne na wirusa zapalenia wątroby typu E. Jednak przeniesiona infekcja prawdopodobnie zapewnia stabilną odporność na całe życie.