Wdowi garb

Choroba

Wdowi garb najczęściej występuje u kobiet po 40 roku życia, choć są przypadki rozwoju wdowiego garbu u mężczyzn, a nawet nastolatków. Z medycznego punktu widzenia jest to miejscowe odkładanie się tkanki tłuszczowej w okolicy VII kręgu szyjnego, które charakteryzuje się nadmiernym wysunięciem na zewnątrz. Właśnie w tym obszarze ruchomy kręgosłup szyjny przechodzi w nieruchomą klatkę piersiową.

Komórki tłuszczowe szybko gromadzą się w miejscach o najmniejszej ruchliwości. Jednym z „słabszych” miejsc jest szyja.

Wałek deformuje kręgi, zmienia się postawa, słabną też kości szkieletu. Wdowi garb stopniowo powiększa się, pogarsza się ukrwienie skóry w miejscu jego powstawania, co z kolei wpływa na odżywienie komórek mózgowych. Pacjenci z tym problemem zauważają częste bóle głowy, zawroty głowy, bezsenność. Jest to, więc nie tylko problem estetyczny, ale także medyczny. Warto zaznaczyć, że nagromadzenie komórek tłuszczowych w tym obszarze nie zmniejsza się nawet przy znacznej utracie wagi.

Wdowi garb przyczyny następujące czynniki prowadzą do pojawienia się tej choroby:

Nadmierne gromadzenie się masy tłuszczowej, czyli nadmiar masy ciała i redystrybucja tkanki tłuszczowej. U osób otyłych ze skłonnością do otyłości wzrost następuje szybciej;

Nierównowaga hormonalna;
Menopauza u kobiet;
Siedzący tryb życia;
Uraz kręgosłupa;
Choroby zwyrodnieniowe-dystroficzne lub zakaźne-zapalne (kiła, gruźlica);
Złogi soli w kręgach (Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK, choroba Bechterewa));
Chroniczny stres;
Częste korzystanie z gadżetów np. smartfon.

Kobiety powyżej 40 roku życia są bardziej podatne na rozwój garbu szyjnego. Z praktyki wynika, że są to osoby z nadwagą i prowadzące siedzący tryb życia. Zagrożeni: pracownicy biurowi, księgowi, kasjerzy. Nawiasem mówiąc, we współczesnych realiach garb menopauzalny jest popularnie nazywany „garb księgowego”.

Kolejną grupą ryzyka są kobiety w okresie menopauzy. W tym czasie w ciele kobiety zachodzą zmiany hormonalne. Zatrzymuje się produkcja estrogenów (żeńskich hormonów płciowych), co spowalnia metabolizm tłuszczów i minerałów. Należy pamiętać, że estrogen wspiera funkcję układu rozrodczego. Jeśli kobieta nie prowadzi życia intymnego lub seksu jest bardzo mało, to estrogen „pracuje” na gromadzenie się tkanki tłuszczowej. W rezultacie dochodzi do zwiększonego odkładania się tłuszczu „typu męskiego” - w okolicach szyi, ramion i pleców.

Zagrożone są również osoby, które mają genetyczną predyspozycję do garbu szyjnego. Jeśli Twoja mama lub babcia miała ten problem, to jest bardzo prawdopodobne, że Ty też go będziesz mieć.

Garb menopauzalny dotyka osoby ze współistniejącymi chorobami przewlekłymi - osteoporozą i osteochondrozą szyjki macicy. W pierwszym przypadku – przy osteoporozie – dochodzi do niedoboru wapnia w kościach, co powoduje deformację kręgosłupa szyjnego i piersiowego. W drugim przypadku - z osteochondrozą szyjną - dochodzi do odkładania się soli, co często powoduje wałek tłuszczowy.

Niestety garb na szyi może pojawić się również u sportowców z powodu zagęszczenia mięśni szkieletowych na skutek wzmożonego wysiłku fizycznego.

Wdowi garb objawy

Garb szyjny nie pojawia się natychmiast i rozwija się stopniowo. Na pierwszy rzut oka wygląda to na niewielkie stwardnienie i nie wyróżnia się zbytnio na tle pleców. Ale z czasem guzek rośnie, zauważalnie zniekształcając kształt dolnej części szyi.

Plecy stają się garbate, głowa wydaje się przesuwać do przodu. W przyszłości pojawiają się bóle w okolicy szyjnej, sztywność i napięcie mięśni. Podczas ruchu słychać trzaski i chrupanie.

Wdowi garb prowadzi do przeciążenia mięśni szyi i upośledzenia mózgowego przepływu krwi. To negatywnie wpływa na dopływ krwi do mózgu.

Wdowi garb i problemy z krążeniem mózgowym są przyczyną takich objawów jak:

Częste bóle głowy, zawroty głowy;
Spadek ciśnienia;
Zmęczenie, senność;
Pogorszenie pamięci.

Wdowi garb może powodować udar naczyniowo-mózgowy i inne powikłania.

Wdowi garb rozpoznanie

Na wizycie lekarz przeprowadza ankietę pacjenta, interesuje się jego wiekiem, stanem zdrowia, dowiaduje się, czy nie ma współistniejących chorób i tak dalej. Następnie przeprowadza się badanie i badanie palpacyjne wdowiego garbu.

Aby poznać dokładne przyczyny rozwoju choroby, wyjaśnić diagnozę i określić taktykę leczenia, pacjentowi można zalecić następujące badania instrumentalne:

USG naczyń i tkanek miękkich szyi;
MRI kręgosłupa;
Radiografia.

Badania te pomogą wykluczyć inne choroby kręgosłupa, określić dokładną przyczynę powstawania kłębu, określić stan i skład tłuszczu podskórnego, (aby wykluczyć tłuszczaka).

Wdowi garb leczenie

Leczenie wdowiego garbu i związanych z nim dolegliwości to długi proces. Zdecydowanie lepiej, jak w przypadku wielu chorób, zapobiegać jej wystąpieniu. Osoby predysponowane do powstawania tej dysfunkcji muszą dbać o prawidłową postawę ciała, co nie jest łatwym zadaniem. Ważne jest, aby wiedzieć, że dobrze znane porady, takie jak „wyciągnij łopatki” i „wyprostuj kręgosłup”, nie są trafne, a nawet mogą być szkodliwe. Właściwa higiena oraz utrzymanie prawidłowej pozycji i ruchomości tego obszaru kręgosłupa zwykle wymaga precyzyjnego prowadzenia przez fizjoterapeutę. Precyzyjne i indywidualnie dobrane ćwiczenia ruchowe służą redukcji dolegliwości oraz pomagają w nabyciu prawidłowych nawyków ruchowych. Główną aktywnością powinna być nauka optymalnego ułożenia ciała podczas pracy, codziennych czynności i aktywności fizycznej.

Powyższe działania należy uzupełnić o zabiegi manualne wykonywane przez kompetentnego fizjoterapeutę. Rozluźnienie przepracowanych mięśni, precyzyjna mobilizacja więzadeł międzykręgowych i inne techniki manualne są często niezbędne do zmniejszenia dolegliwości i zapewnienia optymalnej sprawności ruchowej. Należy jednak pamiętać, że nawet najlepszy fizjoterapeuta nie naprawi ani nie skoryguje zmiany, jaką jest wdowi garb. Tylko połączenie zabiegów manualnych z ćwiczeniami i odpowiednią profilaktyką może skutecznie i trwale przeciwdziałać pogłębianiu się zmian w okolicy połączenia szyjno-piersiowego, a czasem nawet poprawić efekt wizualny.

W przypadku skrajnych, długotrwałych zaniedbań i poważnych zmian strukturalnych można rozważyć operację, która powinna być ostatecznością. Nie rozwiązuje to jednak problemu złej kontroli postawy, a tym samym nie eliminuje głównych przyczyn powstawania wdowiego garbu.

W przypadku, gdy jedną z przyczyn złej postawy ciała są związane z tym problemy emocjonalne i psychologiczne, warto popracować również nad poprawą tej dziedziny życia.

Wdowi garb zapobieganie rokowanie

Wdowi garb, jeśli leczenie rozpoczyna się na początkowym etapie, kiedy nie ma jeszcze zespołu ucisku i nie rozpoczęły się zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, rokowanie jest korzystne. W większości przypadków problem można rozwiązać zachowawczo. Następnie potrzebne są środki wspomagające (pływanie, masaż, terapia ruchowa), aby zapobiec nawrotom. Jeśli problem się zacznie, to z defektu kosmetycznego wdowiego garbu zamienia się w realne zagrożenie dla zdrowia. Prognozy są coraz gorsze.

Jak uniknąć negatywnych konsekwencji i zapobiec powstawaniu wdowiego garbu? Należy przestrzegać następujących zaleceń:

Dobrze się odżywiaj, kontroluj wagę;
Terminowe leczenie chorób endokrynologicznych i innych chorób, które mogą prowadzić do powstawania kłębu;
Przestrzegaj reżimu pracy i odpoczynku;
Odpowiednio zorganizuj miejsce do spania - musisz spać na twardej powierzchni, zapobiegnie to skrzywieniu odcinka szyjnego kręgosłupa;
Porzucić siedzący tryb życia, uprawiać wychowanie fizyczne, spacerować na świeżym powietrzu;
Obserwuj swoją postawę, staraj się zawsze mieć proste plecy;
Stworzyć wygodne miejsce pracy;
Regularne wizyty u specjalisty na badanie profilaktyczne – pozwoli to na wczesne wykrycie nadmiaru tkanki tłuszczowej w okolicy szyjnej, co znacznie ułatwi leczenie, pozwoli uniknąć operacji i poprawi rokowanie.

Aby wdowi garb nie rósł, należy regularnie trenować. Ćwiczenia posłużą nie tylko jako doskonała profilaktyka wzrostu kłębu, ale również przyczynią się do:

Poprawa postawy i statyki odcinka szyjnego;
Przyspieszenie przepływu limfy i krwi;
Likwidacja spastyczności mięśni szyjnych, łagodzenie napięcia i sztywności;
Pozbycie się blokad i zacisków mięśniowych;
Łagodzenie bólu w odcinku szyjnym.

Ćwiczenia można wykonywać w pozycji stojącej lub siedzącej, po 8-12 razy.

Ręce na pasku, plecy proste. Wypchnij głowę do przodu, utrzymując ramiona nieruchomo. Wyciągnij podbródek do przodu, przesuwając go ściśle poziomo, a następnie do tyłu.
Obróć ramiona najpierw do przodu, wykonując duże koła, a następnie do tyłu.
Rozłóż ręce na boki, zegnij je w łokciach pod kątem prostym i unieś przedramiona prostopadle do podłogi. Cofnij ręce jak najdalej, próbując połączyć łopatki. Wróć do pozycji wyjściowej.
Podnieś ręce do góry, spleć ręce w zamku i sięgnij w górę. Następnie cofnij ręce, zawijając je jak najdalej za głową.
Przechyl głowę w lewo, lekko pomagając sobie lewą ręką. Jednocześnie pociągnij prawą rękę w dół, rozciągając w ten sposób mięśnie szyi i prawego obręczy barkowej.
Rozłóż ręce na boki, równolegle do podłogi. Przenieś je za plecy, zginając łokcie, „nakładając się” na siebie. Wykonując ćwiczenie, maksymalnie zbliż łopatki i wysuń klatkę piersiową do przodu, obracając barki.
Rozciągnij ręce do przodu i lekko na boki, po przekątnej. Odepchnij łokcie do tyłu, poruszając ramionami i łącząc łopatki. Dłonie trzymaj otwarte, prostopadle do przedramion. Ruch przypomina odpychanie się od wyimaginowanej ściany lub pompki.
Pochyl tułów do przodu, lekko ugnij nogi, unieś ręce i ułóż je równolegle do podłogi. Podnieś ręce tak wysoko, jak to możliwe, nie zginając ich, a następnie opuść je z powrotem do pozycji równoległej do podłogi. Podczas wykonywania ćwiczenia nie możesz zginać dolnej części pleców, utrzymuj plecy proste.

Komórki tłuszczowe szybko gromadzą się w miejscach o najmniejszej ruchliwości. Jednym z „słabszych” miejsc jest szyja.

Wdowi garb przyczyny następujące czynniki prowadzą do pojawienia się tej choroby:

Nadmierne gromadzenie się masy tłuszczowej, czyli nadmiar masy ciała i redystrybucja tkanki tłuszczowej. U osób otyłych ze skłonnością do otyłości wzrost następuje szybciej;

Nierównowaga hormonalna;

Menopauza u kobiet;

Siedzący tryb życia;

Uraz kręgosłupa;

Choroby zwyrodnieniowe-dystroficzne lub zakaźne-zapalne (kiła, gruźlica);

Złogi soli w kręgach (Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK, choroba Bechterewa));

Chroniczny stres;

Częste korzystanie z gadżetów np. smartfon.

Zagrożone są również osoby, które mają genetyczną predyspozycję do garbu szyjnego. Jeśli Twoja mama lub babcia miała ten problem, to jest bardzo prawdopodobne, że Ty też go będziesz mieć.

Niestety garb na szyi może pojawić się również u sportowców z powodu zagęszczenia mięśni szkieletowych na skutek wzmożonego wysiłku fizycznego.

Wdowi garb objawy

Garb szyjny nie pojawia się natychmiast i rozwija się stopniowo. Na pierwszy rzut oka wygląda to na niewielkie stwardnienie i nie wyróżnia się zbytnio na tle pleców. Ale z czasem guzek rośnie, zauważalnie zniekształcając kształt dolnej części szyi.

Plecy stają się garbate, głowa wydaje się przesuwać do przodu. W przyszłości pojawiają się bóle w okolicy szyjnej, sztywność i napięcie mięśni. Podczas ruchu słychać trzaski i chrupanie.

Wdowi garb prowadzi do przeciążenia mięśni szyi i upośledzenia mózgowego przepływu krwi. To negatywnie wpływa na dopływ krwi do mózgu.

Wdowi garb i problemy z krążeniem mózgowym są przyczyną takich objawów jak:

Częste bóle głowy, zawroty głowy;

Spadek ciśnienia;

Zmęczenie, senność;

Pogorszenie pamięci.

Wdowi garb może powodować udar naczyniowo-mózgowy i inne powikłania.

Wdowi garb rozpoznanie

Na wizycie lekarz przeprowadza ankietę pacjenta, interesuje się jego wiekiem, stanem zdrowia, dowiaduje się, czy nie ma współistniejących chorób i tak dalej. Następnie przeprowadza się badanie i badanie palpacyjne wdowiego garbu.

Aby poznać dokładne przyczyny rozwoju choroby, wyjaśnić diagnozę i określić taktykę leczenia, pacjentowi można zalecić następujące badania instrumentalne:

USG naczyń i tkanek miękkich szyi;

MRI kręgosłupa;

Radiografia.

Badania te pomogą wykluczyć inne choroby kręgosłupa, określić dokładną przyczynę powstawania kłębu, określić stan i skład tłuszczu podskórnego, (aby wykluczyć tłuszczaka).

Wdowi garb leczenie

W przypadku skrajnych, długotrwałych zaniedbań i poważnych zmian strukturalnych można rozważyć operację, która powinna być ostatecznością. Nie rozwiązuje to jednak problemu złej kontroli postawy, a tym samym nie eliminuje głównych przyczyn powstawania wdowiego garbu.

W przypadku, gdy jedną z przyczyn złej postawy ciała są związane z tym problemy emocjonalne i psychologiczne, warto popracować również nad poprawą tej dziedziny życia.

Wdowi garb zapobieganie rokowanie

Jak uniknąć negatywnych konsekwencji i zapobiec powstawaniu wdowiego garbu? Należy przestrzegać następujących zaleceń:

Dobrze się odżywiaj, kontroluj wagę;

Terminowe leczenie chorób endokrynologicznych i innych chorób, które mogą prowadzić do powstawania kłębu;

Przestrzegaj reżimu pracy i odpoczynku;

Odpowiednio zorganizuj miejsce do spania - musisz spać na twardej powierzchni, zapobiegnie to skrzywieniu odcinka szyjnego kręgosłupa;

Porzucić siedzący tryb życia, uprawiać wychowanie fizyczne, spacerować na świeżym powietrzu;

Obserwuj swoją postawę, staraj się zawsze mieć proste plecy;

Stworzyć wygodne miejsce pracy;

Regularne wizyty u specjalisty na badanie profilaktyczne – pozwoli to na wczesne wykrycie nadmiaru tkanki tłuszczowej w okolicy szyjnej, co znacznie ułatwi leczenie, pozwoli uniknąć operacji i poprawi rokowanie.

Aby wdowi garb nie rósł, należy regularnie trenować. Ćwiczenia posłużą nie tylko jako doskonała profilaktyka wzrostu kłębu, ale również przyczynią się do:

Poprawa postawy i statyki odcinka szyjnego;

Przyspieszenie przepływu limfy i krwi;

Likwidacja spastyczności mięśni szyjnych, łagodzenie napięcia i sztywności;

Pozbycie się blokad i zacisków mięśniowych;

Łagodzenie bólu w odcinku szyjnym.

Ćwiczenia można wykonywać w pozycji stojącej lub siedzącej, po 8-12 razy.

Ręce na pasku, plecy proste. Wypchnij głowę do przodu, utrzymując ramiona nieruchomo. Wyciągnij podbródek do przodu, przesuwając go ściśle poziomo, a następnie do tyłu.

Obróć ramiona najpierw do przodu, wykonując duże koła, a następnie do tyłu.

Rozłóż ręce na boki, zegnij je w łokciach pod kątem prostym i unieś przedramiona prostopadle do podłogi. Cofnij ręce jak najdalej, próbując połączyć łopatki. Wróć do pozycji wyjściowej.

Podnieś ręce do góry, spleć ręce w zamku i sięgnij w górę. Następnie cofnij ręce, zawijając je jak najdalej za głową.

Przechyl głowę w lewo, lekko pomagając sobie lewą ręką. Jednocześnie pociągnij prawą rękę w dół, rozciągając w ten sposób mięśnie szyi i prawego obręczy barkowej.

Rozłóż ręce na boki, równolegle do podłogi. Przenieś je za plecy, zginając łokcie, „nakładając się” na siebie. Wykonując ćwiczenie, maksymalnie zbliż łopatki i wysuń klatkę piersiową do przodu, obracając barki.

Rozciągnij ręce do przodu i lekko na boki, po przekątnej. Odepchnij łokcie do tyłu, poruszając ramionami i łącząc łopatki. Dłonie trzymaj otwarte, prostopadle do przedramion. Ruch przypomina odpychanie się od wyimaginowanej ściany lub pompki.