Tężec (łac. tetanus) to ostra choroba zakaźna wywoływana przez bakterię Clostridium tetani, która atakuje układ nerwowy i często zagraża życiu. Najczęściej tężec zachoruje w okresie wiosenno-jesiennym, kiedy podczas prac rolniczych i budowlanych najprawdopodobniej dochodzi do urazów skóry i zanieczyszczenia powierzchni rany ziemią.
Patogen żyje w jelitach ludzi i zwierząt, nie wyrządzając im krzywdy i przedostaje się do ziemi z kałem. Zarodniki tężca są bardzo stabilne: wytrzymują ogrzewanie do 80 stopni przez godzinę, suszone bez dostępu światła do 10 lat, a jego zarodniki gotowane przez 30-60 minut. nie umierają w 100% przypadków. Może rozwinąć się tylko przy braku tlenu.
Choroba rozwija się, gdy patogen dostanie się do organizmu poprzez uszkodzenie skóry i błon śluzowych (rany, oparzenia, odmrożenia). Szczególnie niebezpieczne są drobne obrażenia odniesione podczas pracy z ziemią. Zagrożone są wszystkie grupy wiekowe.
Okres inkubacji choroby wynosi od 3 do 30 dni (średnio 1-2 tygodnie).
