Tętniak serca to poważny stan, który powoduje wybrzuszenie części mięśnia sercowego. Taka zmiana chorobowa powoduje zmniejszenie lub całkowity zanik kurczliwości dotkniętego obszaru serca. Najczęściej tętniak serca rozwija się w ścianie lewej komory serca. Rzadziej tętniak serca może być zdiagnozowany w przegrodzie międzykomorowej lub w prawej komorze. Choroba tętniak serca najczęściej dotyka mężczyzn w wieku powyżej 40 lat. Tętniak znajdujący się w sercu, w przeciwieństwie do podobnych formacji w naczyniach, rośnie tylko do określonej wielkości. Jego średnica może sięgać 20 centymetrów.
Główną przyczyną tętniaka serca jest zawał mięśnia sercowego. Ponieważ w momencie zawału część mięśnia sercowego obumiera, na jego miejscu powstaje blizna. W obszarze śmierci dochodzi do silnego przerzedzenia mięśnia, które nie pozwala na jego normalne skurcze. Ponieważ krew stale naciska na ten obszar, prędzej czy później zaczyna wybrzuszać się na zewnątrz.
Czynniki powodujące tętniaka serca:
-
Nadciśnienie;
-
Niewydolność serca;
-
Miażdżyca;
-
Operacja serca;
-
Uraz, infekcja;
-
Ogólnoustrojowe choroby zapalne.
Przyczyny tętniaka serca u dzieci: mutacje genetyczne, zespoły dziedziczne, anomalie rozwojowe, wrodzone osłabienie tkanki łącznej.
Ponadto choroba może być wrodzona. Tętniak serca pojawia się w ciągu pierwszych kilku dni lub tygodni po urodzeniu dziecka. W tym przypadku problem wiąże się z wadami rozwojowymi dziecka w łonie matki. Eksperci identyfikują następujące przyczyny rozwoju wrodzonego tętniaka serca:
-
Palenie przez matkę w czasie ciąży;
-
Nadużywanie mocnych napojów alkoholowych podczas ciąży;
-
Niektóre leki;
-
Choroby zakaźne przenoszone przez matkę.
Wyróżnia się dwa typy tętniaków na sercu.
-
Tętniaki prawdziwe powstają zwykle w na przedniej ścianie lewej komory, w okolicy koniuszka serca. Tkanka bliznowata, z której są zbudowane, rzadko ulega pęknięciu. Nie ma natomiast zdolności kurczenia się, ani prawidłowego przewodzenia impulsów.
-
Tętniaki rzekome powstają kiedy krew wydostaje się z przerwanego naczynia wieńcowego lub z pękniętej komory serca do worka osierdziowego. Otaczające tkanki ograniczają dalsze krwawienie, jednak ryzyko pęknięcia tętniaka rzekomego jest dużo większe.