Chordoma, inaczej struniak, to rzadki nowotwór złośliwy pochodzący z resztek struny grzbietowej w stadium embrionalnym. Występuje zazwyczaj w pobliżu kręgosłupa, w obszarach takich jak podstawa czaszki lub kość krzyżowa. Struniak to guz o zróżnicowanym stopniu złośliwości, który najprawdopodobniej rozwija się z embrionalnych prekursorów kręgosłupa. Zawsze lokalizuje się w sąsiedztwie kręgosłupa, choć najczęściej spotykany jest w rejonie kości krzyżowej lub podstawy czaszki. Może jednak wystąpić w innych segmentach. Struniak może pojawić się w każdym wieku, lecz najczęściej diagnozuje się go u osób w wieku 20-40 lat (podstawa czaszki) lub 40-60 lat (kość krzyżowa). Choroba ta występuje dwa razy częściej u mężczyzn niż u kobiet. Częstość występowania to od 1 do 3 nowych przypadków na milion osób rocznie. Leczeniem struniaka zajmują się specjaliści w dziedzinie onkologii i neurologii.
Etiologia oraz czynniki predysponujące do rozwoju neoplazji struniaka są nadal niejasne. Postuluje się, że do potencjalnych czynników ryzyka zaliczają się niedobory w odpowiedzi immunologicznej na poziomie komórkowym, a także narażenie na kancerogeny, zarówno radioaktywne, jak i chemiczne.
Złośliwość struniaka jest tematem otwartym do dyskusji. Część naukowców zwraca uwagę na różnicę między formami łagodnymi i złośliwymi struniaków, podczas gdy inni uznają je za generalnie łagodne ze względu na ich powolny wzrost i rzadkość przerzutów. Mimo to, ze względu na tendencję do nawrotów i występowanie licznych efektów niepożądanych, współcześni specjaliści są skłonni klasyfikować struniaki, jako złośliwe.
Struniak zwykle prezentuje się, jako pojedynczy, miękki guz, otoczony dobrze zarysowaną torebką. W przypadku postaci złośliwej, otoczka jest mniej widoczna. Guz wykazuje strukturę segmentową, z miejscami przezroczystości i jasnoszarego zabarwienia, przy czym wewnątrz tkanki zauważalne są ogniska martwicy. Badanie mikroskopowe ujawnia polimorfizm komórek. Jądra komórkowe są małe i hiperchromiczne, z wyraźnymi wakuolami w komórkach.