Ropień zagardłowy objawy rozpoznanie leczenie

Ropień zagardłowy
Choroba

 

Ropień zagardłowy (łac. abscessus retropharyngeus) jest chorobą charakteryzującą się ropnym zapaleniem tkanek miękkich i węzłów chłonnych w przestrzeni gardłowej.

Występuje częściej u dzieci w pierwszych latach życia, u dorosłych jest znacznie rzadziej obserwowany i ma charakter głównie wtórny.

Przyczyny ropnia zagardłowego

Na pojawienie się ropnia zagardłowego wpływa szereg czynników:

  • choroba zakaźna;

  • urazy górnych kręgów kręgosłupa szyjnego;

  • obniżona odporność;

  • uraz tylnej ściany gardła (z intubacją tchawicy, połknięciem ciała obcego itp.);

  • ropny proces w trąbce Eustachiusza, zwana także trąbką słuchową i jamie bębenkowej;

  • złośliwe nowotwory;

  • zaburzenia metaboliczne.

Najczęstszą przyczyną rozwoju ropnia pozagardłowego u dzieci jest rozprzestrzenianie się procesu infekcyjnego do węzłów chłonnych w ostrych chorobach układu oddechowego na tle obniżonej odporności.

U dorosłych choroba ropnia okołogardłowy rozwija się głównie na tle zmian chorobowych kręgów szyjnych z kiłą i gruźlicą. Osoby z cukrzycą i niedoborami odporności są bardziej podatne na wystąpienie ropnia gardła.

W przypadku braku leczenia ropnia pozagardłowego istnieje ryzyko rozwoju odoskrzelowego zapalenia płuc, ropnia mózgu, zapalenia śródpiersia, posocznicy, uszkodzeń ściany tętnicy szyjnej, niedrożności dróg oddechowych i ropnego zapalenia opon mózgowych.

 

Ropień zagardłowy objawy

U dzieci choroba często objawia się bólem gardła, który nasila się przy połykaniu. Temperatura ciała 39 ° C i więcej; chorobie towarzyszy ogólne osłabienie, wyraźne oznaki zatrucia.

Objawy ropnia gardła zależą od postaci choroby. Najczęstsze objawy choroby:

  • trudności w oddychaniu przez nos;

  • gwałtowne pogorszenie stanu ogólnego;

  • trudności z połykaniem;

  • świszczący oddech podczas oddychania;

  • zmniejszony apetyt;

  • chrypka głosu;

  • umiarkowanie sztywne mięśnie karku;

  • obrzęk i bolesność węzłów chłonnych szyi, co powoduje wymuszone ustawienie głowy;

  • nadmierne ślinienie; itd.

W przypadku ropnia zagardłowego u dorosłych, który rozwinął się na tle uszkodzeń kręgów szyjnych z kiłą lub gruźlicą, charakterystyczny jest przedłużony powolny przebieg choroby z zamazanym, łagodnym obrazem klinicznym.

 

Ropień zagardłowy rozpoznanie

Rozpoznanie ropnia pozagardłowego opiera się na danych uzyskanych w wyniku następujących czynności:

  • wywiad od chorego;

  • obiektywne badanie, badanie dotykowe;

  • faryngoskopia;

  • ogólna analiza krwi;

  • tomografia komputerowa, radiografia;

  • nakłucie nacieku, a następnie badanie bakteriologiczne;

  • diagnostyka PCR; itp.

Ponadto zaleca się wykonanie badań na kiłę i gruźlicę.

Konieczna jest diagnostyka różnicowa choroby z powiększeniem węzłów chłonnych gardła, zapaleniem wyściółki krtani, zapaleniem kości i szpiku, onkopatologiami.

 

Ropień zagardłowy leczenie

Pacjenci z ropniem zagardłowym wymagają hospitalizacji w szpitalu laryngologicznym. Aby uniknąć samoistnego otwarcia ropnia, leczenie rozpoczyna się natychmiast po postawieniu diagnozy. Główne metody, w zależności od czasu trwania i postaci choroby, to:

  • procedury fizjoterapeutyczne;

  • płukanie roztworami antyseptycznymi;

  • terapia odtwórcza;

  • terapia lekowa lekami przeciwbakteryjnymi i przeciwhistaminowymi;

  • interwencja chirurgiczna.

Chirurgiczne otwarcie ropnia wykonuje się przez jamę ustną w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Zawartość ropnia jest zasysana przez odsysanie. W okresie pooperacyjnym wskazane jest płukanie gardła roztworami antyseptycznymi i terapia lekami przeciwbakteryjnymi.

 

Ropień zagardłowy możliwe komplikacje i konsekwencje

W przypadku braku koniecznego leczenia i dalszego rozprzestrzeniania się procesu zapalnego istnieje ryzyko wystąpienia odoskrzelowego zapalenia płuc, ropnia mózgu, zapalenia śródpiersia, posocznicy, uszkodzenia ściany tętnicy szyjnej, niedrożności dróg oddechowych i ropnego zapalenia opon mózgowych. Śmiertelny wynik nie jest wykluczony.

Przy szybkiej diagnozie i odpowiednim leczeniu rokowanie jest zwykle dobre. Pacjent jest wyłączony na 1-2 tygodnie.

 

Ropień zagardłowy zapobieganie

W celu zapobieżenia rozwojowi ropnia zagardłowego zaleca się:

  • terminowa diagnostyka i leczenie chorób otorynolaryngologicznych;

  • pełny sen od 6 do 9 godzin;

  • zbilansowana dieta;

  • przyjmowanie kompleksów witaminowych w okresie jesienno-zimowym;

  • wzmocnienie odporności;

  • stwardnienie ciała.

 

Klasyfikacja ICD-10: J39.0 - Ropień pozagardłowy i okołogardłowy

J39.0 - Ropień pozagardłowy i okołogardłowy

Ropień okołogardłowy
Nie obejmuje: ropień okołomigdałkowy (J36)

 
Katalog chorób
Choroby układu oddechowego
Objawy choroby
Ból gardła
Gorączka

Dziękujemy za przeczytanie artykułu lub obejrzenie zdjęć. Jesteśmy grupą entuzjastów medycyny, która pisze artykuły, by dzielić się wiedzą i najnowszymi odkryciami w dziedzinie opieki zdrowotnej. Naszym celem jest edukowanie i informowanie zarówno specjalistów jak i szeroką grupę czytelników.

Choroby informacje opisy zdjęcia =>> www.twojachoroba.pl