Ropień zagardłowy (łac. abscessus retropharyngeus) jest chorobą charakteryzującą się ropnym zapaleniem tkanek miękkich i węzłów chłonnych w przestrzeni gardłowej.
Występuje częściej u dzieci w pierwszych latach życia, u dorosłych jest znacznie rzadziej obserwowany i ma charakter głównie wtórny.
Przyczyny ropnia zagardłowego
Na pojawienie się ropnia zagardłowego wpływa szereg czynników:
-
choroba zakaźna;
-
urazy górnych kręgów kręgosłupa szyjnego;
-
obniżona odporność;
-
uraz tylnej ściany gardła (z intubacją tchawicy, połknięciem ciała obcego itp.);
-
ropny proces w trąbce Eustachiusza, zwana także trąbką słuchową i jamie bębenkowej;
-
złośliwe nowotwory;
-
zaburzenia metaboliczne.
Najczęstszą przyczyną rozwoju ropnia pozagardłowego u dzieci jest rozprzestrzenianie się procesu infekcyjnego do węzłów chłonnych w ostrych chorobach układu oddechowego na tle obniżonej odporności.
U dorosłych choroba ropnia okołogardłowy rozwija się głównie na tle zmian chorobowych kręgów szyjnych z kiłą i gruźlicą. Osoby z cukrzycą i niedoborami odporności są bardziej podatne na wystąpienie ropnia gardła.
W przypadku braku leczenia ropnia pozagardłowego istnieje ryzyko rozwoju odoskrzelowego zapalenia płuc, ropnia mózgu, zapalenia śródpiersia, posocznicy, uszkodzeń ściany tętnicy szyjnej, niedrożności dróg oddechowych i ropnego zapalenia opon mózgowych.