Choroba
Rogowiak kolczystokomórkowy skóry jest łagodnym nowotworem pochodzenia naskórkowego, w niektórych przypadkach z tendencją do złośliwości. W zależności od postaci guza towarzyszy mu tworzenie się jednego lub więcej guzków na skórze twarzy, kończyn, tułowia, błonach śluzowych jamy ustnej, w rzadkich przypadkach - pod płytką paznokcia. Nowotwory rosną szybko, ale potem mogą samoistnie zniknąć, pozostawiając blizny.
Guz zwykle dotyczy twarzy, kończyn i przedramion. W trakcie swojego rozwoju przechodzi przez kilka etapów, których całkowity czas trwania wynosi od 2 do 10 miesięcy, w zależności od kształtu, może osiągnąć 1-15 centymetrów.
Jak wygląda rogowiak kolczystokomórkowy zdjęcie:
Rogowiak kolczystokomórkowy na skórze:
Zobacz więcej zdjęć =>> Rogowiak kolczystokomórkowy
Przyczyny rogowiaka kolczystokomórkowego skóry to:
-
promieniowanie radioaktywne, przedłużona ekspozycja na promienie ultrafioletowe;
-
predyspozycje genetyczne dziedziczenie patologii w sposób autosomalny dominujący;
-
palenie tytoniu;
-
infekcje wirusowe u 50% pacjentów z rogowiakiem kolczystokomórkowym rozpoznaje się wirusa brodawczaka ludzkiego typu 25 (HPV 25);
-
stany osłabionej odporności organizmu.
Rogowiak kolczystokomórkowy skóry wygląda jak okrągły lub owalny węzeł o średnicy do 2 cm, koloru czerwono-niebieskiego, ale wraz z postępem łagodnego procesu może osiągnąć gigantyczne rozmiary - 10-20 cm Charakterystyczne cechy guza to struktura w kształcie krateru w postaci spodka z rogowymi masami pośrodku i podniesioną częścią brzeżną węzeł, przypominający walec.
W praktyce dermatologicznej występują pojedyncze, grzybicze, olbrzymie i liczne rogowiaki kolczystkomórowe, składające się z kilku guzów lub guzków. W przypadku obecności jakiegokolwiek nowotworu skóry należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem rodzinnym lub dermatologiem, ponieważ niektóre z łagodnych guzów skóry i błon śluzowych mają tendencję do przekształcania się w raka podstawnokomórkowego.
Objawy rogowiaka kolczystokomórkowego:
Pierwsze objawy rogowiaka kolczystokomórkowego skóry pojawiają się zwykle po 40 roku życia, ale możliwy jest również wcześniejszy początek choroby. Łagodny guz w trakcie jego rozwoju przechodzi przez kilka etapów, których całkowity czas trwania wynosi od 2 do 10 miesięcy.
Pierwszy etap zaczyna się od lekkiego zaczerwienienia w miejscu przyszłego ogniska patologicznego, czasami obserwuje się swędzenie lub mrowienie. Po kilku dniach na dotkniętym obszarze zaczyna szybko narastać rogowiak kolczystokomórkowy skóry, którego wielkość w zależności od kształtu może sięgać od 1 do 15 centymetrów. W przypadku wielu nowotworów rozwój kilku ognisk zachodzi prawie jednocześnie. Typową lokalizacją wielu rogowiaków kolczystokomórkowych jest skóra twarzy, szyi i powierzchni prostowników ramion, rzadziej na tułowiu powstają guzy. Po zakończeniu fazy wzrostu w środku rogowiaka kolczystokomórkowego skóry powstaje owrzodzenie wypełnione zrogowaciałymi masami. Czasami nie ma pogłębienia lub w obrębie tego samego guza powstaje kilka miejsc owrzodzenia. Skóra wokół węzła jest umiarkowanie zaogniona i często zmienia kolor na czerwony lub niebieskawy.
Po ustaniu aktywnego wzrostu rozpoczyna się faza stabilizacji rogowiaka kolczystokomórkowego skóry, która charakteryzuje się brakiem wzrostu neoplazji. W tym stanie łagodny guz może utrzymywać się do kilku miesięcy.
Faza regresji, w przeciwieństwie do poprzednich, nie jest jedyną opcją dla rozwoju rogowiaka kolczystokomórkowego skóry. W typowych przypadkach guz zaczyna się samoistnie kurczyć, pojawia się blizny, a po kilku tygodniach guz znika, pozostawiając zanikową bliznę. Jednocześnie opisano przypadki długotrwałego występowania rogowacenia naskórka z nawracającym przebiegiem, podczas którego faza regresji nie zakończyła się, ale przeszła w fazę nowego wzrostu. Najbardziej niekorzystnym wynikiem choroby jest przejście łagodnego guza w raka płaskonabłonkowego skóry.
Diagnostyka rogowiaka kolczystokomórkowego:
Rozpoznanie łagodnych nowotworów skóry w tym rogowiaka kolczystkomórkowego należy do kompetencji dermatologa i onkologa. Lekarz dokonuje wstępnej diagnozy „rogowiaka kolczystokomórkowego” po zbadaniu i dermatoskopii skóry.
Aby wykluczyć onkologię, pobiera się próbkę biopsji (niewielki obszar guza) do badania histologicznego lub cytologicznego.
Leczenie rogowiaka kolczystokomórkowego skóry:
Niektórzy specjaliści zalecają, aby pacjenci z początkowo rozpoznanym rogowiakiem kolczystokomórkowym skóry zaczekali na samoistną regresję guza (Regresja - cofanie się. W onkologii: regresja nowotworu – zmniejszenie masy guza pod wpływem leczenia ), przeprowadzając okresowe leczenie antyseptyczne, aby zapobiec wtórnemu zakażeniu. Tacy pacjenci powinni regularnie odwiedzać dermatologa do czasu całkowitego ustąpienia nowotworu. W przypadku dużego ryzyka wystąpienia nowotworu złośliwego, znacznych rozmiarów rogowiaka kolczystokomórkowego skóry lub na życzenie pacjenta, guz można usunąć tradycyjnymi technikami chirurgicznymi, zabiegiem laserowym, kriodestrukcją lub elektrokoagulacją.
Katalog chorób
Objawy choroby