Rak wątrobowokomórkowy, pierwotny rak wątroby objawy leczenie

Rak wątrobowokomórkowy, pierwotny rak wątroby objawy

Kliniczny obraz tego typu raka cechuje się szybkim pogorszeniem stanu zdrowia pacjenta, znaczną utratą masy ciała oraz postępującym osłabieniem organizmu. Na początkowym etapie choroby pojawiają się uczucie ciężkości oraz ucisku w okolicach nadbrzusza, stały ból w prawym podżebrzu. W miarę postępu choroby, dolegliwości bólowe nasilają się ze względu na rozciąganie osłonki wątroby, przenikanie guza przez błonę surowiczą oraz nacisk na otaczające tkanki i narządy.

Charakterystycznym znakiem jest szybki wzrost rozmiaru wątroby, gdzie jej dolna krawędź może sięgać nawet poziomu pępka. Obecność hepatomegalii, czyli powiększenia wątroby, oraz wyczuwalnej palpacyjnie trwałej, ruchomej masy na jej powierzchni, są stałymi objawami raka wątrobowokomórkowego. Późniejsze objawy to żółtaczka, wodobrzusze oraz poszerzenie widocznych żył brzusznych. Żółtaczka jest skutkiem nacisku guza wątroby na przewód żółciowy wspólny, podczas gdy wodobrzusze wynika z zaburzeń przepływu krwi w układzie żyły wrotnej lub z jej zakrzepicy. Możliwe są także dolegliwości dyspeptyczne, takie jak utrata apetytu, nudności oraz wymioty, a także gorączka.

Większość przypadków raka wątrobowokomórkowego rozwija się w kontekście istniejących chorób wątroby. U pacjentów z marskością wątroby lub wirusowym zapaleniem wątroby, podejrzenie obecności nowotworu złośliwego może wynikać z gwałtownego pogorszenia się stanu zdrowia w krótkim czasie, nasilenia dolegliwości bólowych, postępującego powiększenia wątroby oraz wystąpienia leko opornej na leczenie żółtaczki.

Zależnie od dominujących objawów, można wyróżnić sześć wariantów klinicznego przebiegu raka wątrobowokomórkowego. Najczęściej spotykanym wariantem jest hepatomegalia, w którym głównym objawem jest powiększenie wątroby, jej znaczne zagęszczenie oraz występowanie guzowatości w obszarach dostępnych do palpacji. Pacjenci doświadczają bólu w prawym podżebrzu, promieniującego w kierunku okolicy lędźwi, lekkiej żółtaczki skóry i błon śluzowych oraz gorączki.

Przebieg przypominający marskość charakteryzuje się stopniowym pogorszeniem bez znaczącego wzrostu rozmiaru wątroby. Dolegliwości bólowe są mniej wyraźne, a w większości przypadków rozwija się oporne na terapię wodobrzusze. W tej odmianie guz jest zwykle niewielki, mierzy około trzech centymetrów średnicy, ale mimo to uciska gałęzie żyły wrotnej i znacznie zakłóca przepływ krwi w portalu wątrobowym.

Odmiana torbielowata przypomina hepatomegalię, lecz jej rozwój jest wolniejszy. W trakcie badania MRI wątroby można zaobserwować zaokrąglone formacje jamiste. Wariant typu hepatonekrotycznego (podobnego do ropnia) rozwija się wraz z martwiczymi obszarami nowotworowymi i towarzyszy mu znaczny wzrost temperatury ciała, objawy zatrucia, znaczna hepatomegalia oraz zespół bólowy.

Wariant obturacyjny pojawia się w przypadku ucisku wspólnego przewodu żółciowego i charakteryzuje się wczesnym pojawieniem się żółtaczki, której nasilenie stopniowo wzrasta. W około 10% przypadków rak wątrobowokomórkowy może przybierać postać ukrytą, gdzie pierwsze objawy choroby są wynikiem przerzutów odległych, a w zaawansowanym stadium dochodzi do powiększenia wątroby, żółtaczki i wodobrzusza.