Przewlekłe zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka objawy leczenie

Przewlekłe zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka
Choroba

 

Zapalenie błony śluzowej żołądka to schorzenie, które dotyczy wyłącznie tej błony w obrębie żołądka. Występuje w dwóch postaciach: ostrej i przewlekłej. Przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka jest stosunkowo powszechne, a jego konsekwencją może być zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka.

Według najnowszych statystyk ponad jedna trzecia dorosłej populacji na świecie cierpi na zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka, jednak jedynie 15% z nich decyduje się na skonsultowanie się z lekarzem.

Przewlekłe, a dokładniej zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka prowadzi do zaniku komórek odpowiedzialnych za produkcję kwasu solnego, który jest niezbędny w procesie trawienia. Ponadto, w wyniku tej choroby, organizm przestaje wchłaniać witaminę B12, co może prowadzić do miejscowej anemii. W miarę postępu choroby, błona śluzowa żołądka staje się coraz cieńsza, a jej gruczoły tracą swoją funkcjonalność, aż w końcu ulegają zanikowi.

Zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka przechodzi różne etapy rozwoju. W początkowej fazie dochodzi do uszkodzenia dna żołądka, a następnie produkcja kwasu solnego i pepsynogenu (enzymu odpowiedzialnego za trawienie) ulega stopniowemu zaburzeniu. W miarę wzrostu zmienionych chorobowo tkanek błony śluzowej, jej funkcje są coraz bardziej upośledzone, a każdy przyjmowany pokarm może dodatkowo uszkadzać już osłabioną błonę.

Jeśli zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka pozostaje bez leczenia lub nie przestrzega się zaleceń profilaktycznych po leczeniu, może przechodzić w fazę nowotworową.

Rodzaje zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka można podzielić na dwie główne odmiany. Przeanalizujmy każdą z nich bardziej szczegółowo:

Bakteryjne zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka powstaje w wyniku działania toksyn wywołanych przez bakterię Helicobacter pylori. Ta bakteria jest główną przyczyną większości chorób żołądka, ponieważ niszczy tkankę błony śluzowej. Według najnowszych danych, bakteryjne zapalenie błony śluzowej żołądka odpowiada za aż 85% wszystkich zapaleń żołądka.

Drugim typem jest autoimmunologiczne zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka, które występuje rzadziej, tylko u około 10% pacjentów. W tym przypadku układ odpornościowy atakuje własne komórki, wytwarzając specjalne przeciwciała.

Lekarze dodatkowo dzielą zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka na dwie postacie:

Ogniskowe - charakteryzuje się tworzeniem się formacji ogniskowych na ścianach żołądka. W wyniku tego obszary, które nie są dotknięte chorobą, zaczynają pracować ciężej. Objawia się to nudnościami, zgagą, bólem w nadbrzuszu nawet po lekkim posiłku oraz wzrostem kwasowości.

Antralne - ten rodzaj zapalenia błony śluzowej żołądka powstaje w miejscu, gdzie żołądek przechodzi do dwunastnicy (w antrum żołądka). Zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka może rozprzestrzeniać się na inne części żołądka. Gdy uszkodzi komórki wytwarzające śluz, produkcja kwasu solnego zostaje zahamowana, co może prowadzić do choroby wrzodowej.

Powody pojawienia się zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka są zazwyczaj związane z szkodliwym wpływem na błonę śluzową żołądka. Przyczyny można podzielić na zewnętrzne (egzogenne) i wewnętrzne (endogenne).

Najczęstszymi zewnętrznymi przyczynami choroby są:

  • Spożywanie ostrych, pikantnych, wędzonych potraw oraz drapanie ścianek żołądka przy spożywaniu pokarmów, które są zbyt zimne lub gorące.

  • Wpływ chemikaliów, oparów oraz leków na błonę śluzową żołądka, co prowadzi do zwiększenia kwasowości i podrażnienia narządu.

  • Nadużywanie alkoholu, palenie tytoniu, picie kawy i napojów gazowanych.

  • Refluks żołądkowo-przełykowy, w którym treść żołądka cofa się do przełyku, powodując uszkodzenie błony śluzowej przez agresywny kwas.

  • Infekcja bakteryjna, zwłaszcza związana z bakterią Helicobacter pylori, jest główną przyczyną bakteryjnego zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka. Namnażające się bakterie Helicobacter pylori powodują nieprawidłowe działanie układu odpornościowego.

 

Przewlekłe zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka objawy

Przewlekłe zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka objawia się zarówno lokalnymi, jak i ogólnymi dolegliwościami. Objawy mogą zależeć od przyczyny choroby (czy jest to spowodowane przez infekcję Helicobacter pylori czy ma charakter autoimmunologiczny) oraz od lokalizacji procesu zapalnego.

W przypadku bakteryjnej postaci przewlekłego zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka, pacjenci doświadczają uczucia ciężkości w żołądku podczas lub bezpośrednio po posiłkach. Jeżeli stan zapalny żołądka trwał przez długi czas i związany był z nadkwasotą, pacjentom mogą towarzyszyć problemy dyspeptyczne, takie jak biegunka lub zaparcia, nadmierne wzdęcia oraz burczenie w jamie brzusznej.

Autoimmunologiczne zapalenie błony śluzowej żołądka charakteryzuje się szeregiem objawów, w tym procesem autoimmunologicznym, obecnością przeciwciał przeciwko komórkom okładzinowym żołądka we krwi, niedokrwistością z niedoboru witaminy B12 i kwasu foliowego, a także achlorhydrią. W przypadku każdego typu przewlekłego zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka niepokojące są bóle w nadbrzuszu podczas lub po jedzeniu, nudności, nieprzyjemny zapach i smak w jamie ustnej, odbijanie, pieczenie w okolicy nadbrzusza lub zgaga.

Ogólne objawy obejmują osłabienie, drażliwość, skłonność do niedociśnienia tętniczego oraz przeszywające bóle w okolicy serca. Zespół dumpingowy jest charakterystyczny dla przewlekłego zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka: po jedzeniu występuje nagłe osłabienie, bladość skóry, pocenie się, senność, czkawka oraz niestabilne stolce.

 

Przewlekłe zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka rozpoznanie

Przewlekłe zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka wymaga skonsultowania się z gastroenterologiem. W trakcie pierwszej wizyty zalecane jest przeprowadzenie serii testów i badań. Po otrzymaniu wyników następuje kolejna konsultacja, podczas której najczęściej diagnozuje się przewlekłe zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka.

Badania laboratoryjne obejmują test na krew utajoną w kale, który może wykazać obecność owrzodzenia błony śluzowej żołądka. Konieczne jest również przeprowadzenie badań w celu wykrycia obecności bakterii H. pylori. Można to zrobić poprzez oznaczenie Helicobacter pylori w kale za pomocą metody ELISA, diagnostykę PCR, oznaczenie przeciwciał przeciwko Helicobacter pylori we krwi lub test oddechowy ureazowy.

Endoskopia żołądka pozwala na zidentyfikowanie zaniku błony śluzowej żołądka. Aby potwierdzić te zmiany wizualne, przeprowadza się biopsję endoskopową, która pozwala na badanie morfologiczne pobranych próbek.

Dodatkowe metody diagnostyczne obejmują pH-metrię wewnątrz żołądkową, która pozwala na określenie poziomu wydzielania soku żołądkowego. Ultrasonografia narządów jamy brzusznej służy głównie do diagnostyki różnicowej i wykrywania współistniejących schorzeń.

 

Przewlekłe zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka leczenie

Przed rozpoczęciem terapii zaleca się zaprzestanie szkodliwych nawyków, takich jak palenie tytoniu i picie alkoholu. Dieta, choć ważna, nie stanowi głównej metody leczenia przewlekłego zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka. Wybór leczenia farmakologicznego zależy od przyczyny choroby (Helicobacter pylori lub autoimmunologiczne zapalenie błony śluzowej żołądka).

W przypadku przewlekłego zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka, które wiąże się z ciężkimi zaburzeniami autoimmunologicznymi, zaleca się stosowanie krótkich kursów hormonów glukokortykoidowych w niewielkich dawkach. Gdy proces chorobowy ustabilizuje się, a objawy kliniczne znikną, leczenie można przerwać. Jeśli jednak funkcja wydzielnicza żołądka nie zostanie przywrócona, wówczas podaje się naturalny sok żołądkowy, prokinetyki oraz enzymy trzustkowe. Należy również skorygować niedokrwistość wynikającą z niedoboru witaminy B12.

W leczeniu przewlekłego zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka, które jest związane z zakażeniem bakterią Helicobacter, stosuje się standardową terapię. Polega ona na łączeniu inhibitorów pompy protonowej z lekami przeciwbakteryjnymi, takimi jak klarytromycyna, amoksycylina, furazolidon, metronidazol i tetracyklina. Dodatkowo, używa się preparatów bizmutu. W przypadku pacjentów z obniżonym wydzielaniem żołądkowym zaleca się stosowanie preparatów bizmutu zamiast inhibitorów pompy protonowej.

Po 1,5-2 miesiącach terapii anty-Helicobacter konieczne jest ponowne zbadanie obecności bakterii H. pylori. Jeśli patogen nadal występuje, przeprowadza się badanie wrażliwości na antybiotyki, a następnie stosuje się dalsze leczenie zgodnie z uzyskanymi wynikami. Terapia objawowa obejmuje leki zapobiegające refluksowi dwunastniczo-żołądkowemu (kwas urododeoksycholowy), leki przeciwdziałające wzdęciom oraz terapię enzymatyczną.

 

Przewlekłe zanikowe zapalenie błony śluzowej żołądka rokowanie zapobieganie

Rokowanie w przypadku przewlekłego zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka jest zależne od wielu czynników, takich jak stopień zakażenia przez H. pylori czy obecność atrofii błony śluzowej. Zakażenie bakterią Helicobacter pylori stanowi początkowy etap procesu chorobowego, który w przyszłości może prowadzić do rozwoju raka żołądka. W początkowych stadiach zanikowego zapalenia błony śluzowej możliwe jest zapobieżenie lub zahamowanie choroby, dlatego też większość pacjentów w tym momencie szuka pomocy medycznej.

Aby zapobiec nawrotowi zanikowego zapalenia błony śluzowej żołądka, lekarze zalecają przestrzeganie poniższych środków zapobiegawczych:

  • Starannie myj ręce mydłem, a także dokładnie płucz wszystkie owoce i warzywa, które przynosimy do domu.

  • W codziennym menu preferuj potrawy pieczone, gotowane lub gotowane na parze.

  • Stosuj zdrową, zbilansowaną dietę, unikając niezdrowych produktów spożywczych.

  • Pozbądź się złych nawyków związanych z stylem życia.

  • Angażuj się regularnie w aktywność fizyczną, która sprzyja dobremu funkcjonowaniu organizmu.

  • Utrzymuj odpowiedni rytm odpoczynku, pracy i snu, aby wspierać równowagę organizmu.

  • Regularnie poddawaj się badaniom kontrolnym, aby monitorować stan zdrowia.

 

Katalog chorób