Przewlekła niewydolność nerek to stopniowe pogarszanie funkcji nerek przez długi okres czasu. W obecnej literaturze medycznej stosuje się również termin "przewlekła choroba nerek", który ma bardziej ogólne znaczenie i obejmuje pogorszenie funkcji nerek utrzymujące się, przez co najmniej trzy miesiące. Przewlekła niewydolność nerek nazwa po angielsku chronic renal failure, chronic kidney disease (CKD).
Rola nerek polega na utrzymaniu prawidłowej równowagi płynów i soli w organizmie oraz usuwaniu z niego produktów przemiany materii, zwłaszcza azotowych odpadów, które są wydalane w postaci moczu. W przypadku przewlekłej niewydolność nerek zdolność do oczyszczania krwi nie zachodzi w wystarczającym stopniu, co z biegiem czasu może prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych.
W początkowych fazach przewlekłej choroby nerek objawy mogą być niewidoczne. Często diagnoza jest stawiana, gdy funkcja nerek ulegnie znacznemu pogorszeniu.
Stadia przewlekłej choroby nerek (PChN) diagnozuje się, kiedy parametry wskazujące na upośledzenie funkcji filtracyjnej nerek utrzymują się u pacjenta przez okres kolejnych 3 miesięcy. Stopień zaawansowania PChN ocenia się na podstawie wartości wskaźnika eGFR, który najczęściej jest obliczany przy użyciu specjalnie opracowanych wzorów, uwzględniających głównie pomiar stężenia kreatyniny we krwi.
Zależnie od wartości eGFR, określa się różne stadia PChN, które obejmują: stadium 1 (eGFR ≥ 90 ml/min/1,73m²), stadium 2 (eGFR 60-89 ml/min/1,73m²), stadium 3a (eGFR 46-59 ml/min/1,73m²), stadium 3b (eGFR 30-45 ml/min/1,73m²), stadium 4 (eGFR 15-29 ml/min/1,73m²) oraz stadium 5, nazywane również mocznicą lub schyłkową niewydolnością nerek (eGFR < 15 ml/min/1,73m²).
Istotne jest wcześniejsze rozpoznanie przewlekłej niewydolność nerek, aby możliwie jak najszybciej rozpocząć leczenie, które spowolni postęp upośledzenia funkcji nerek, ponieważ długotrwałe uszkodzenie tych narządów jest nieodwracalne. Bez odpowiedniego leczenia funkcja nerek może znacznie się pogorszyć, co może wymagać przeprowadzenia hemodializy (metody sztucznego oczyszczania krwi za pomocą aparatu zwanego sztuczną nerką). W niektórych sytuacjach jedyną opcją terapeutyczną dla pacjenta z przewlekłą chorobą nerek może być przeszczepienie nerki.
Przewlekła niewydolność nerek rozwija się wskutek postępującego uszkodzenia tkanki nerkowej. Ten proces może mieć swoje źródło w różnorodnych przyczynach, takich jak:
-
Różnego rodzaju choroby dotykające nerki, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie kłębuszków nerkowych i inne choroby nerek.
-
Choroby układu sercowo-naczyniowego, często towarzyszące podwyższonej presji krwi.
-
Zaburzenia endokrynologiczne, wpływające na funkcjonowanie hormonalne organizmu.
-
Uszkodzenia toksyczne, wynikające z działania substancji trujących na narząd.
-
Dziedziczne skłonności genetyczne do występowania problemów nerkowych.
-
Nowotwory obecne w obrębie układu moczowego.
-
Choroby o charakterze ogólnoustrojowym, takie jak zapalenie naczyń czy toczeń.
-
Nagła niewydolność nerek, występująca gwałtownie w skutek różnych czynników.
Szczególnie starannie o zdrowie powinni dbać osoby, które należą do grupy podwyższonego ryzyka. Regularne badania kontrolne powinny być rutyną, szczególnie w przypadku występowania nadciśnienia tętniczego, cukrzycy oraz konieczności przyjmowania leków, które potencjalnie mogą wpływać negatywnie na funkcjonowanie nerek.
Niewydolność nerek może rozwinąć się w wyniku różnych chorób prowadzących do uszkodzenia tkanek nerkowych. Najczęstsze przyczyny tego schorzenia to:
-
Cukrzyca typu 1 lub 2.
-
Wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie tętnicze).
-
Miażdżyca - nagromadzenie cholesterolu w ścianach naczyń krwionośnych nerek, utrudniające prawidłowy przepływ krwi.
-
Kłębuszkowe zapalenie nerek - grupa chorób o różnym pochodzeniu, charakteryzujących się stanem zapalnym kłębuszków nerkowych.
-
Kamica moczowa - obecność kamieni w nerkach.
-
Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek - długotrwałe zapalenie tkanki nerkowej.
-
Gruźlica.
-
Choroba nerek wielotorbielowata - dziedziczne schorzenie prowadzące do tworzenia torbieli w tkance nerkowej.
-
Przedłużona blokada dróg moczowych, może wystąpić w przypadku obecności gruczolaka prostaty lub raka prostaty.
W ostatnich latach coraz częściej używa się terminu "przewlekła choroba nerek" zamiast "przewlekła choroba nerek", aby określić pogorszenie funkcji nerek przez co najmniej trzy miesiące. Przewlekłą chorobę nerek podzielić można na pięć stadiów, zależnie od stopnia upośledzenia filtracji kłębuszkowej. Pierwsze dwa etapy wskazują na łagodne zaburzenia funkcji nerek. Trzeci, czwarty i piąty etap to już bezpośrednia niewydolność nerek. Ostatni etap nazywany jest etapem końcowym, inaczej mocznicą.
Przewlekła niewydolność nerek może prowadzić do wielu powikłań, takich jak:
-
Niedokrwistość - spadek produkcji czerwonych krwinek i hemoglobiny z powodu zaburzonej produkcji hormonu erytropoetyny.
-
Zapalenie osierdzia - gromadzenie płynu w błonie osierdzia, zagrażające prawidłowym funkcjom serca.
-
Encefalopatia - stan wynikający z toksycznego działania azotowych związków na mózg, mogący prowadzić do poważnych zaburzeń.
-
Wrzody przewodu pokarmowego, z potencjalnym ryzykiem krwawień.
-
Uszkodzenie kości - zaburzenia metabolizmu wapnia i fosforu prowadzące do osłabienia kości i zwiększonego ryzyka złamań.
-
Niewydolność serca lub płuc - zatrzymywanie płynów w organizmie może prowadzić do tych powikłań.
-
Zawał mięśnia sercowego i udar - przewlekła choroba nerek przyspiesza miażdżycę, co może prowadzić do tych stanów.
-
Hiperkaliemia - zwiększone stężenie potasu we krwi, grożące zaburzeniami rytmu serca.
-
Osłabiona odpowiedź immunologiczna, zwiększająca podatność na infekcje.
-
Syndrom niespokojnych nóg - nieprzyjemne odczucia w nogach, prowadzące do nieustannego ruchu nimi.
-
Powikłania ciąży, stanowiące zagrożenie dla matki i płodu.
Przewlekła niewydolność nerek w większości przypadków postępuje nieodwracalnie aż do stadium terminalnego. Tempo postępu choroby różni się w zależności od pacjenta, przyspiesza u osób z niskim współczynnikiem przesączania kłębuszkowego, młodych mężczyzn oraz tych, którzy wydalają dużo białka z moczem.