Przewlekła choroba ziarniniakowa objawy leczenie

Przewlekła choroba ziarniniakowa, chronic granulomatous disease, CGD
Choroba

 

Choroba ziarniniakowa przewlekła (chronic granulomatous disease, CGD) jest genetycznym zaburzeniem funkcji fagocytów, komórek układu odpornościowego odpowiedzialnych za neutralizację szkodliwych mikroorganizmów i cząstek. W tej chorobie mechanizm fagocytozy, czyli procesu pochłaniania i eliminacji bakterii, zanieczyszczeń i obumierających komórek, jest uszkodzony, co prowadzi do osłabienia obrony antybakteryjnej organizmu.

W przypadku niezdolności fagocytów do eliminacji mikroorganizmów, osoby z CGD są narażone na zakażenia spowodowane przez specyficzne bakterie i grzyby. Ta choroba charakteryzuje się również nadmiernym kumulowaniem komórek immunologicznych, znanych, jako ziarniniaki, w miejscach zakażenia i stanów zapalnych.

Fagocyty (nazwa pochodzi od greckiego słowa „fagos”, czyli „pożeracz”) to białe krwinki zdolne do otaczania i fagocytozy mikroorganizmów. W tym celu używają specjalnych struktur błonowych zwanych fagosomami, które zawierają enzymy trawienne i inne substancje przeciwbakteryjne. Dwie główne typy fagocytów to neutrofile i monocyty. Neutrofile, inaczej granulocyty, stanowią 50-70% krążących białych krwinek i są pierwszymi, które reagują na infekcje. Ich żywotność w tkankach to około trzech dni. Monocyty, z kolei, to 1-5% białych krwinek i mogą przebywać w tkankach przez dłuższy okres, transformując się w komórki.

Podobne do ameb, fagocyty są zdolne do zmiany kształtu i migracji z naczyń krwionośnych do tkanek. Szybko lokalizują ogniska infekcji i angażują mikroorganizmy w błonie komórkowym, formując fagosomy. Wewnątrz fagosomu, komórka uwalnia enzymy trawienne i substancje przeciwdrobnoustrojowe, w tym nadtlenek wodoru, który jest kluczowy w eliminacji patogenów. W przypadku CGD, fagocyty nie są zdolne do produkcji nadtlenku wodoru, co utrudnia walkę z określonymi typami infekcji.

Osoby z CGD generalnie nie są bardziej podatne na infekcje wirusowe, ponieważ wytwarzają normalne ilości przeciwciał. Mogą żyć bez objawów przez dłuższy czas, ale są narażone na ciężkie infekcje, których patogeny są odporne na mechanizmy obronne inne niż nadtlenek wodoru.

 

Przewlekła choroba ziarniniakowa objawy

W większości sytuacji CGD manifestuje się w pierwszym roku życia. Po zastosowaniu szczepionki BCG następuje zakażenie regionalnych węzłów chłonnych, a z upływem czasu dolegliwości przechodzą również na płuca i inne organy. Osoby zdiagnozowane z CGD zmagają się z ciężkimi, nawracającymi infekcjami bakteryjnymi i grzybiczymi. Typowe objawy to:

  • Zakażenia płuc: nawracające zapalenie płuc, infekcja wewnątrz klatkowych węzłów chłonnych, ropnie płuc, ropne zapalenie opłucnej;

  • Ropne zmiany skórne i limfadenopatia;

  • Ropnie wewnątrzbrzuszne, lokalizujące się pod przeponą czy w okolicy wątroby;

  • Zapalenie szpiku (ropne infekcje kości), sepsa (zakażenie krwi).

W kontekście tych infekcji pojawiają się również ziarniniaki, które mogą blokować światło narządów jamistych jak przełyk, żołądek, moczowód czy pęcherz, co może objawiać się odpowiednio wymiotami lub zatrzymaniem moczu i bólem.

Dzieci doświadczające chronicznych infekcji często są opóźnione w rozwoju fizycznym.

Najbardziej powszechnymi patogenami prowadzącymi do infekcji w przypadku tej choroby są Staphylococcus aureus, Escherichia coli i Salmonella. Szczególnie niebezpiecznym rodzajem infekcji jest aspergiloza, atakująca głównie płuca, ale też inne narządy jak mózg, kości, czy serce. Notuje się również komplikacje o podłożu autoimmunologicznym, na przykład młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów (afekcja stawów) oraz kłębuszkowe zapalenie nerek (dysfunkcja nerek).

 

Przewlekła choroba ziarniniakowa rozpoznanie

Chociaż najczęstsza mutacja genetyczna powodująca przewlekłą chorobę ziarniniakową (CGD) występuje głównie u chłopców, mylnie uważa się, że choroba ta nie dotyka dziewcząt. Istotnie, pewne warianty genetyczne CGD mogą występować także u płci żeńskiej, która stanowi około 15% wszystkich przypadków. Nasilenie CGD jest zróżnicowane i ryzyko wystąpienia infekcji w tej populacji jest do pewnego stopnia przypadkowe. Dlatego infekcje mogą nie wystąpić u niektórych osób aż do późnej młodości czy dorosłości. Wczesne zakażenia, które często są wykrywane w dzieciństwie, skutkują diagnozą najczęściej około trzeciego roku życia u chłopców i siódmego roku u dziewcząt. Lekarze powinni być świadomi, że CGD może wystąpić u młodych dorosłych z nietypowym zapaleniem płuc, na przykład wywołanym przez grzyba Aspergillus. Jakiekolwiek przypadki zapalenia płuc wywołanego przez Aspergillus, Nocardia, czy Burkholderia cepacia, a także ropień wątroby czy infekcje kości, powinny skierować uwagę na możliwość CGD. Najbardziej precyzyjnym testem diagnostycznym jest pomiar produkcji nadtlenku wodoru przez fagocyty. Zdrowe fagocyty przekształcają chemiczną dihydrorodaminę, co skutkuje jej fluorescencją, mierzonymi przez zaawansowane instrumenty. Fagocyty pacjentów z CGD nie są w stanie wytworzyć wystarczających ilości nadtlenku wodoru. Ostatnio stosuje się również inne testy, takie jak test redukcji histochemicznej nitroniebieskiej tetrazolu (NBT), choć jest on bardziej podatny na błędy i subiektywność. Po potwierdzeniu diagnozy CGD, zaleca się kontakt z wyspecjalizowanym laboratorium celem identyfikacji mutacji genetycznych.

Rodzaj dziedziczenia. Przewlekła choroba ziarniniakowa (CGD) jest chorobą genetyczną i może być dziedziczona na kilka sposobów. W 75% przypadków dziedziczenie jest sprzężone z chromosomem X i jest recesywne, podczas gdy pozostałe postacie są dziedziczone, jako cechy autosomalne recesywne. Rodzaj dziedziczenia jest kluczowy dla oceny ryzyka wystąpienia choroby u przyszłych pokoleń.

 

Przewlekła choroba ziarniniakowa leczenie

Jeśli dojdzie do komplikacji infekcyjnych, priorytetem jest bezzwłoczne zastosowanie dożylnej antybiotykoterapii oraz leczenia przeciwgrzybicznego. Interferon gamma wykazuje skuteczność w terapii pacjentów z CGD. Dla powierzchownych ropni zaleca się interwencje chirurgiczne, głównie w formie drenażu nakłuciowego. U młodszych pacjentów przeszczep szpiku kostnego może przynieść skuteczne wyniki. Znane są również przypadki skutecznego wykorzystania terapii genowej w całkowitym wyleczeniu tej choroby.
Lekarze często zalecają pacjentom korzystanie jedynie z dobrze chlorowanych basenów. Pływanie w otwartych zbiornikach wodnych, szczególnie w jeziorach słodkowodnych, może zwiększyć ryzyko ekspozycji na mikroorganizmy, które dla zdrowych osób są niegroźne, ale mogą wywołać infekcje u osób z CHB. Innym znaczącym zagrożeniem jest kontakt z glebą bogatą w próchnicę ogrodniczą, który może prowadzić do ciężkiego i potencjalnie śmiertelnego ostrego zapalenia płuc wywołanego przez Aspergillus. Zaleca się również unikanie kontaktu z kurzem.

 

Przewlekła choroba ziarniniakowa rokowanie zapobieganie

Mimo zastosowania różnorodnych strategii terapeutycznych, częstym zjawiskiem są rozwijające się infekcje grzybicze i bakteryjne o ogólnoustrojowym charakterze, które mogą prowadzić do zgonu. Perspektywa leczenia jest relatywnie nieoptymistyczna, z obserwowanym pogorszeniem, jakości życia oraz skróceniem jego przewidywanej długości. Prewencja komplikacji obejmuje stałe leczenie wsparciowe, kompletną kwalifikację do szczepień (z wyłączeniem BCG) oraz zapewnienie maksymalnej ochrony pacjenta przed infekcjami.

 

Katalog chorób