Ciało ludzkie zawsze ostro reaguje na trudny stan emocjonalny. Doświadczenia i stresy mają bezpośredni wpływ na pracę serca. Ludzie mogą odczuwać silny ból, ucisk w klatce piersiowej, pieczenie. Z powodu tego stanu wzywają karetkę, ponieważ myślą, że mają stan przedzawałowy lub poważną chorobę. Ale często jest to nerwica serca, którą diagnozuje się u 10% populacji na całym świecie. Lekarze zauważają, że najczęściej cierpią na to osobowości infantylne.
Infantylny, a więc dziecinny, niedojrzały, to cecha, którą przypisuje się niekiedy osobom dorosłym. Infantylizm (łac. infantilis – dziecinny) stanowi pojęcie niezwykle szerokie, którym operują pedagodzy, psychologowie i lekarze.
Nerwica serca występuje, gdy istnieją odpowiednie warunki: niestabilność układu nerwowego, zwiększona wrażliwość emocjonalna, depresyjny lub histeryczny typ reakcji na sytuacje stresowe. W starszym wieku zmiany w mózgu odgrywają znaczącą rolę, powodując rozwój zaburzeń psychoemocjonalnych.
W obecności tych cech choroba jest wywoływana przez następujące czynniki:
-
Psychogenne. Manifestacja często występuje podczas wydarzeń lub stanów związanych z silnymi negatywnymi doświadczeniami. Nerwica serca może rozwinąć się u osób z depresją i fobiami, wystąpić pod wpływem przewlekłego stresu lub po zdarzeniach katastroficznych (klęski żywiołowe, wypadki komunikacyjne, wypadki przy pracy).
-
Hormonalne. Częstsze rozpoznanie choroby u kobiet wynika ze zmian poziomu hormonów płciowych. Pacjenci stają się szczególnie narażeni w okresie dojrzewania, ciąży, porodu i menopauzy. Okolicznością predysponującą jest stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych. U mężczyzn choroba debiutuje w okresie dojrzewania lub staje się wynikiem zaburzeń endokrynologicznych.
-
Czynniki zewnętrzne. Za istotny czynnik uważa się chroniczne przepracowanie i to nie tylko fizyczne, ale także intelektualne (u studentów, pracowników umysłowych). Znaczenie mają częste zmiany temperatury otoczenia, nadmierne nasłonecznienie, hałas i wibracje, stały kontakt z truciznami domowymi i przemysłowymi, przyjmowanie niektórych leków, nadużywanie kofeiny, napojów alkoholowych.
-
Czynnik zakaźny. Dolegliwości często pojawiają się po neuroinfekcjach i infekcjach górnych dróg oddechowych: zapalenie mózgu, zapalenie opon mózgowych, zapalenie tchawicy, zapalenie gardła, zapalenie zatok, zapalenie migdałków.
Wyróżniają trzy warianty przebiegu nerwicy mięśnia sercowego:
-
Lekki. Ból jest umiarkowany, pojawia się po ciężkim wysiłku fizycznym, silnych doświadczeniach. Pacjent prowadzi normalne życie bez znaczących ograniczeń. EKG bez zmian. Leczenie nie jest wskazane.
-
Umiarkowany. Okresy normalnego zdrowia zastępowane są zaostrzeniami z czasową niepełnosprawnością. Ból jest silny, nie zawsze związany ze stresem, można go łączyć z kryzysami naczyniowymi. Zalecana terapia lekowa.
-
Ciężki. Występują naruszenia różnych narządów, którym towarzyszy znaczny spadek lub całkowita utrata zdolności do pracy. Wykrywane są arytmie, kołatanie serca, nadciśnienie tętnicze, bezsenność, obrzęk, ciężka duszność. Wymaga stałych leków.