Jama ustna człowieka ma swoją własną mikroflorę i mogą rozwijać się w niej specyficzne choroby. Jedną z tych chorób jest nadziąślak zapalny. Nadziąślak czasami nazywany epulis to guz o różnej wielkości na tkankach miękkich dziąseł. Dentyści czasami nazywają tę formację naddziąsłową (ze względu na jej położenie), może wystąpić u każdej osoby. Nadziąślak pojawia się na górnej szczęce w pobliżu małych zębów trzonowych, tworzy się również na żuchwie od strony policzka. Guz ma zaokrąglony, nierówny kształt i szeroką szypułkę. Wielkość nowotworu waha się od trzech milimetrów do pięciu centymetrów.
Jak wygląda nadziąślak zdjęcie:
Pomimo tego, że nadziąślak wygląda przerażająco, praktycznie nie przeszkadza pacjentowi. Jeśli formacja osiągnie maksymalny rozmiar, mogą wystąpić trudności z żuciem i połykaniem pokarmu. Ale jeśli ziarniniakowi towarzyszy krwawienie, może wystąpić infekcja.
Nadziąślak występuje częściej u pacjentów w wieku dorosłym, ale może również pojawić się u dziecka na etapie zmiany zgryzu. U noworodków nadziąślaka zwykle nie jest diagnozowana, ponieważ wywodzi się z tkanki przyzębia, więc szczęka z niewyrżniętymi zębami rzadko jest podatna na tę chorobę.
Nadziąślaki są zmianami o łagodnym charakterze, pod pewnymi względami przypominają zmiany nowotworowe. Dlatego też pojawienie się tego typu guzku w okolicach dziąseł powinno być zawsze powodem do przeprowadzenia wnikliwej diagnozy w kierunku nowotworowym.
Istnieją trzy rodzaje nadziąślaków:
Nadziąślaki włókniste. Formacja gęsta, składająca się głównie z grubej tkanki włóknistej. Rośnie niezwykle wolno, nie krwawi, nie powoduje dyskomfortu u pacjenta.
Nadziąślaki zapalne. Guz składa się z wielu naczyń krwionośnych, zwykle zlokalizowanych w bocznej części szczęki. Nawet przy niewielkim nacisku (mycie zębów, zdobywanie pokarmu) narośl zaczyna krwawić.
Nadziąślaki olbrzymiokomórkowe. Może osiągnąć maksymalne rozmiary, wraz ze swoim wzrostem może przemieścić zęby znajdujące się obok. Narośl, guz może krwawić.
Formacja może być łagodna i złośliwa. W pierwszym przypadku wielkość formacji z reguły nie przekracza dziesięciu do dwudziestu milimetrów. Rozwija się prawie bezobjawowo. W drugim przypadku szybko rośnie, czemu towarzyszy krwawienie i bolesność.
Przyczyną pojawienia się nadziąślaków na dziąsłach jest najczęściej uraz błony śluzowej jamy ustnej, gdy tkanki ulegają uszkodzeniu przez usuwalne i nieusuwalne, korekcyjne struktury ortopedyczne, nieprawidłowo założone wypełnienie lub ostrą krawędź zęba. Ze względu na aktywne podrażnienie nabłonka dochodzi do zwiększonego wzrostu komórek, które ostatecznie przekształcą się w narośl. Ponadto dodatkowe czynniki ryzyka mogą obejmować:
Zmiany hormonalne, w tym cukrzyca, menopauza;
Ciąża, okres poporodowy;
Osłabiony układ odpornościowy, zaburzony przewlekłymi chorobami laryngologicznymi, chorobami układu hormonalnego.
Nadziąślaki często tworzą się u dzieci, gdy wyrzynają się zęby mleczne.