Łysienie plackowate to choroba skóry, w której szybko, często nagle, na głowie lub innych obszarach skóry pojawiają się ogniska wypadania włosów. Łysienie plackowate to choroba, której dokładne przyczyny nie zostały jeszcze wyjaśnione. Stwierdzono, że zwykle choroba ma charakter autoimmunologiczny. Istota choroby polega na tym, że nasz układ odpornościowy, który jest siłami zbrojnymi naszego ciała, w wyniku pewnej zmiany patologicznej zaczyna postrzegać mieszki włosowe jako obiekt obcy (bakterie lub wirusy) i odpowiednio atakuje ich aż do ich zaniku. Według najnowszych danych około 2% światowej populacji albo choruje (czy) albo ma predyspozycje do łysienia plackowatego.
Łysienie plackowate może mieć kilka rodzajów:
Łysienie plackowate ogniskowe. Różni się tym, że na głowie tworzą się oddzielne obszary, na których nie ma włosów;
Łysienie plackowate całkowite. Całkowite łysienie głowy;
Łysienie plackowate uniwersalne. Na całym ciele nie ma włosów.
Wypadanie włosów może trwać długo lub może nastąpić niemal natychmiast. Same obszary z łysieniem plackowatym mogą utrzymywać się przez długi czas, przez wiele lat.
Ogniska wypadania włosów powstające w wyniku choroby mogą przybierać dowolny kształt: okrągły, owalny lub kropkowany. Proces łysienia jest łagodny, co nie wyklucza pojawienia się u pacjentów urazu psycho-emocjonalnego.
Prawdziwe przyczyny rozwoju łysienia plackowatego pozostają do dziś nie do końca wyjaśnione. Czynniki ryzyka rozwoju tej choroby również nie są w pełni zdefiniowane, możemy śmiało powiedzieć, że niekorzystna dziedziczność i stres odgrywają ważną rolę w rozwoju procesu patologicznego. Jednocześnie eksperci przypisują stres jedynie pośrednim czynnikom ryzyka, które mogą wywołać chorobę w obecności predyspozycji genetycznych i nie mogą być przyczyną choroby.