Łupież różowy Giberta (łac. pityriasis rosea Gibert) nazywany także łupieżem różowym lub łupieżem Giberta to choroba skóry alergiczna dermatoza, której etiologia pozostaje niejasna.
Czynnikiem ryzyka wystąpienia choroby jest stan niedoboru odporności, w tym po przebytych ostrych wirusowych infekcjach dróg oddechowych. Choroba objawia się najczęściej jesienią lub wiosną, po przeziębieniach. Często występuje po stresie.
Łupież różowy Giberta nie jest zaraźliwy. Choroba trwa od 4 tygodni do 2-3 miesięcy. Choroba jest jednakowo podatna zarówno na kobiety, jak i mężczyzn w każdym wieku, częściej od 20 do 40 lat.
Łupież różowy Giberta u dziecka zdjęcie:
Dokładna przyczyna rozwoju łupieżu różowego Giberta nie jest znana. Naukowcy sugerują, że paciorkowce i wirus opryszczki (typ szósty lub siódmy) mogą wywoływać chorobę. Ponadto istnieje wiele czynników, które przyczyniają się do powstania choroby.
Czynniki wywołujące łupież różowy Giberta :
-
Przechodzone choroby zakaźne.
-
Stres i nerwice.
-
Zaburzenia trawienia.
-
Ugryzienia niektórych owadów.
-
Mikro uszkodzenie skóry.
-
Zaburzenia metaboliczne.
-
Niektóre szczepienia.
-
Wahania hormonalne: na przykład początek ciąży u kobiet;
Na łupież różowy Giberta można zachorować tylko raz w życiu, wtedy organizm rozwija silną odporność na wirusy wywołujące chorobę. Łupież różowy Giberta nie jest groźny dla zdrowia ludzkiego, może sam ustąpić nawet bez leczenia.