Kardiomiopatia wtórna objawy leczenie

Choroba

Wtórna kardiomiopatia jest wynikiem chorobowych zmian w tkankach serca, które są skutkiem rozwoju innej choroby. Objawia się poprzez duszność, dyskomfort w klatce piersiowej oraz osłabienie. Leczenie ma na celu wyeliminowanie pierwotnej choroby i przywrócenie prawidłowego funkcjonowania mięśnia sercowego. Kardiomiopatia to ogólna nazwa grupy chorób związanych z postępującymi zaburzeniami budowy i funkcji ścian mięśniowych komór serca. Takie zaburzenia mogą pojawić się zarówno na tle chorób serca, jak i na tle innych chorób niezwiązanych z układem sercowo-naczyniowym. Często przyczyną niepełnosprawności i śmierci pacjentów jest kardiomiopatia.

Wyróżnia się kardiomiopatie pierwotne, jak również kardiomiopatie wtórne – zwykle wynikające z chorób ogólnoustrojowych lub stanów patologicznych dotykających mięsień sercowy.

Istnieje wiele przyczyn wtórnej kardiomiopatii, takich jak stres, infekcje, toksyny, zaburzenia gospodarki hormonalnej lub enzymatycznej. Przykłady chorób prowadzących do wtórnej kardiomiopatii to:

Alkoholizm, który częściej występuje u mężczyzn w wieku od 40 do 60 lat. Produkty metabolizmu alkoholu zatruwają organizm, przez co w komórkach gromadzą się krople tłuszczu.
Toksyny i substancje lecznicze, takie jak lit, arsen, kadm, kobalt, które mogą uszkadzać mięśnie serca, prowadząc do zaburzenia ukrwienia (martwicy) i aseptycznego zapalenia.
Choroby metaboliczne, takie jak choroby tarczycy, nadnerczy, trzustki, czy beri-beri.
Patologiczne procesy w przewodzie pokarmowym, które mogą prowadzić do zaburzeń wchłaniania lub eliminacji toksyn, co negatywnie wpływa na stan serca.
Choroby autoimmunologiczne, takie jak toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, guzkowe zapalenie tętnic, twardzina układowa, łuszczyca i inne.
Zaburzenia przewodnictwa nerwowego, takie jak stwardnienie zanikowe boczne i różne rodzaje ataksji, które pośrednio wpływają na kurczliwość mięśnia sercowego.
Choroby akumulacyjne, takie jak zespół Hattera, mukopolisacharydoza, czy choroba Sandhoffa, które prowadzą do gwałtownego wzrostu poziomu substancji niedotlenionych, które mają działanie toksyczne w organizmie.
Nowotwory.
Zmiany hormonalne u kobiet, takie jak menopauza.

Kardiomiopatia wtórna objawy

Objawy kliniczne wtórnej kardiomiopatii są związane z upośledzoną kurczliwością mięśnia sercowego. Obserwuje się również rozproszone bóle w okolicy serca, które nie zależą od aktywności fizycznej. Bólom dławicowym nie towarzyszy charakterystyczne napromieniowanie IHD, a samoistnie ustępują bez stosowania leków wieńcowych. Z biegiem czasu, objawy niewydolności serca łączą się i nasilają się, włączając duszność i obrzęki obwodowe. Charakterystyczne są także osłabienie, zawroty głowy, tachykardia oraz zaburzenia rytmu serca, takie jak skurcz dodatkowy i migotanie przedsionków. Objawy wtórnej kardiomiopatii rozwijają się na tle obrazu klinicznego choroby podstawowej. Powikłania kardiomiopatii wtórnych obejmują przewlekłą niewydolność krążenia, zespół zakrzepowo-zatorowy oraz nagłą śmierć z powodu migotania komór (w przypadku kardiomiopatii alkoholowej).

Kardiomiopatia wtórna rozpoznanie

Kardiomiopatia wtórna jest powikłaniem, dlatego jej rozpoznanie jest pośrednie w procesie leczenia pierwotnego problemu. W tym celu stosuje się instrumentalne metody badawcze, takie jak:

Elektrokardiogram (EKG) - służy do wykrywania obniżonego napięcia zębów;
Testy wysiłkowe - mają na celu identyfikację okresów niedokrwienia;
USG serca;
Zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej.

Spośród testów laboratoryjnych najbardziej wartościowe jest biochemiczne badanie krwi, które pozwala określić ilość elektrolitów, cukru, tłuszczów i białek. Ponadto, pozwala ocenić funkcję wątroby i nerek, sprawdzić poziom hormonów oraz specyficzne markery niedokrwienia.

Kardiomiopatia wtórna leczenie

Lekarze z różnych dziedzin medycyny są zaangażowani w eliminację problemów zdrowotnych. Proces diagnostyczny zaczyna się od wizyty u lekarza rodzinnego, który konsultuje się z kardiologami, gastroenterologami, endokrynologami, ginekologami i innymi specjalistami. Leczenie ma charakter objawowy oraz patogenetyczny.

Aby zmniejszyć obciążenie mięśni, pacjentowi zaleca się unikanie alkoholu, palenia tytoniu oraz uprawiania sportów na poziomie zawodowym. W ramach zmiany stylu życia lekarz może przepisać beta-blokery, leki przeciwar- ytmiczne, antykoagulanty oraz witaminy. Aby pobudzić metabolizm, stosuje się ATP lub inozynę.

Jako terapia wspomagająca, dobrze sprawdziły się zabiegi fizjoterapeutyczne, takie jak borowina czy hydroterapia. W krytycznych przypadkach pacjentowi może być zasugerowane wszczepienie rozrusznika serca.

Kardiomiopatia wtórna zapobieganie rokowanie

Zdolność do pracy pacjentów z wtórną kardiomiopatią często jest upośledzona z powodu choroby podstawowej. Wraz z rozwojem niewydolności serca, upośledzenie to może być również spowodowane uszkodzeniem mięśnia sercowego. Rokowanie dla pacjentów z wtórną kardiomiopatią w dużej mierze zależy od przebiegu choroby podstawowej oraz ewentualnych powikłań sercowych.

Profilaktyka wtórnej kardiomiopatii ma na celu zapobieganie uszkodzeniu mięśnia sercowego w przypadku chorób, które często wiążą się ze zmianami zwyrodnieniowymi tego mięśnia. Wczesne i odpowiednie leczenie tych schorzeń, wraz z zastosowaniem leków poprawiających procesy metaboliczne w mięśniu sercowym, może pomóc zapobiec lub opóźnić uszkodzenie serca.

Katalog chorób

Choroby układu krwionośnego

Kardiomiopatia wtórna objawy leczenie

Wyróżnia się kardiomiopatie pierwotne, jak również kardiomiopatie wtórne – zwykle wynikające z chorób ogólnoustrojowych lub stanów patologicznych dotykających mięsień sercowy.

Istnieje wiele przyczyn wtórnej kardiomiopatii, takich jak stres, infekcje, toksyny, zaburzenia gospodarki hormonalnej lub enzymatycznej. Przykłady chorób prowadzących do wtórnej kardiomiopatii to:

Alkoholizm, który częściej występuje u mężczyzn w wieku od 40 do 60 lat. Produkty metabolizmu alkoholu zatruwają organizm, przez co w komórkach gromadzą się krople tłuszczu.

Toksyny i substancje lecznicze, takie jak lit, arsen, kadm, kobalt, które mogą uszkadzać mięśnie serca, prowadząc do zaburzenia ukrwienia (martwicy) i aseptycznego zapalenia.

Choroby metaboliczne, takie jak choroby tarczycy, nadnerczy, trzustki, czy beri-beri.

Patologiczne procesy w przewodzie pokarmowym, które mogą prowadzić do zaburzeń wchłaniania lub eliminacji toksyn, co negatywnie wpływa na stan serca.

Choroby autoimmunologiczne, takie jak toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, guzkowe zapalenie tętnic, twardzina układowa, łuszczyca i inne.

Zaburzenia przewodnictwa nerwowego, takie jak stwardnienie zanikowe boczne i różne rodzaje ataksji, które pośrednio wpływają na kurczliwość mięśnia sercowego.

Choroby akumulacyjne, takie jak zespół Hattera, mukopolisacharydoza, czy choroba Sandhoffa, które prowadzą do gwałtownego wzrostu poziomu substancji niedotlenionych, które mają działanie toksyczne w organizmie.

Nowotwory.

Zmiany hormonalne u kobiet, takie jak menopauza.

Kardiomiopatia wtórna objawy

Kardiomiopatia wtórna rozpoznanie

Kardiomiopatia wtórna jest powikłaniem, dlatego jej rozpoznanie jest pośrednie w procesie leczenia pierwotnego problemu. W tym celu stosuje się instrumentalne metody badawcze, takie jak:

Elektrokardiogram (EKG) - służy do wykrywania obniżonego napięcia zębów;

Testy wysiłkowe - mają na celu identyfikację okresów niedokrwienia;

USG serca;

Zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej.

Spośród testów laboratoryjnych najbardziej wartościowe jest biochemiczne badanie krwi, które pozwala określić ilość elektrolitów, cukru, tłuszczów i białek. Ponadto, pozwala ocenić funkcję wątroby i nerek, sprawdzić poziom hormonów oraz specyficzne markery niedokrwienia.

Kardiomiopatia wtórna leczenie

Jako terapia wspomagająca, dobrze sprawdziły się zabiegi fizjoterapeutyczne, takie jak borowina czy hydroterapia. W krytycznych przypadkach pacjentowi może być zasugerowane wszczepienie rozrusznika serca.

Kardiomiopatia wtórna zapobieganie rokowanie

Zobacz zdjęcia chorób występujących na