Choroba
Wtórna kardiomiopatia jest wynikiem chorobowych zmian w tkankach serca, które są skutkiem rozwoju innej choroby. Objawia się poprzez duszność, dyskomfort w klatce piersiowej oraz osłabienie. Leczenie ma na celu wyeliminowanie pierwotnej choroby i przywrócenie prawidłowego funkcjonowania mięśnia sercowego. Kardiomiopatia to ogólna nazwa grupy chorób związanych z postępującymi zaburzeniami budowy i funkcji ścian mięśniowych komór serca. Takie zaburzenia mogą pojawić się zarówno na tle chorób serca, jak i na tle innych chorób niezwiązanych z układem sercowo-naczyniowym. Często przyczyną niepełnosprawności i śmierci pacjentów jest kardiomiopatia.
Wyróżnia się kardiomiopatie pierwotne, jak również kardiomiopatie wtórne – zwykle wynikające z chorób ogólnoustrojowych lub stanów patologicznych dotykających mięsień sercowy.
Istnieje wiele przyczyn wtórnej kardiomiopatii, takich jak stres, infekcje, toksyny, zaburzenia gospodarki hormonalnej lub enzymatycznej. Przykłady chorób prowadzących do wtórnej kardiomiopatii to:
-
Alkoholizm, który częściej występuje u mężczyzn w wieku od 40 do 60 lat. Produkty metabolizmu alkoholu zatruwają organizm, przez co w komórkach gromadzą się krople tłuszczu.
-
Toksyny i substancje lecznicze, takie jak lit, arsen, kadm, kobalt, które mogą uszkadzać mięśnie serca, prowadząc do zaburzenia ukrwienia (martwicy) i aseptycznego zapalenia.
-
Choroby metaboliczne, takie jak choroby tarczycy, nadnerczy, trzustki, czy beri-beri.
-
Patologiczne procesy w przewodzie pokarmowym, które mogą prowadzić do zaburzeń wchłaniania lub eliminacji toksyn, co negatywnie wpływa na stan serca.
-
Choroby autoimmunologiczne, takie jak toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów, guzkowe zapalenie tętnic, twardzina układowa, łuszczyca i inne.
-
Zaburzenia przewodnictwa nerwowego, takie jak stwardnienie zanikowe boczne i różne rodzaje ataksji, które pośrednio wpływają na kurczliwość mięśnia sercowego.
-
Choroby akumulacyjne, takie jak zespół Hattera, mukopolisacharydoza, czy choroba Sandhoffa, które prowadzą do gwałtownego wzrostu poziomu substancji niedotlenionych, które mają działanie toksyczne w organizmie.
-
Nowotwory.
-
Zmiany hormonalne u kobiet, takie jak menopauza.
Kardiomiopatia wtórna objawy
Objawy kliniczne wtórnej kardiomiopatii są związane z upośledzoną kurczliwością mięśnia sercowego. Obserwuje się również rozproszone bóle w okolicy serca, które nie zależą od aktywności fizycznej. Bólom dławicowym nie towarzyszy charakterystyczne napromieniowanie IHD, a samoistnie ustępują bez stosowania leków wieńcowych. Z biegiem czasu, objawy niewydolności serca łączą się i nasilają się, włączając duszność i obrzęki obwodowe. Charakterystyczne są także osłabienie, zawroty głowy, tachykardia oraz zaburzenia rytmu serca, takie jak skurcz dodatkowy i migotanie przedsionków. Objawy wtórnej kardiomiopatii rozwijają się na tle obrazu klinicznego choroby podstawowej. Powikłania kardiomiopatii wtórnych obejmują przewlekłą niewydolność krążenia, zespół zakrzepowo-zatorowy oraz nagłą śmierć z powodu migotania komór (w przypadku kardiomiopatii alkoholowej).
Kardiomiopatia wtórna rozpoznanie
Kardiomiopatia wtórna jest powikłaniem, dlatego jej rozpoznanie jest pośrednie w procesie leczenia pierwotnego problemu. W tym celu stosuje się instrumentalne metody badawcze, takie jak:
-
Elektrokardiogram (EKG) - służy do wykrywania obniżonego napięcia zębów;
-
Testy wysiłkowe - mają na celu identyfikację okresów niedokrwienia;
-
USG serca;
-
Zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej.
Spośród testów laboratoryjnych najbardziej wartościowe jest biochemiczne badanie krwi, które pozwala określić ilość elektrolitów, cukru, tłuszczów i białek. Ponadto, pozwala ocenić funkcję wątroby i nerek, sprawdzić poziom hormonów oraz specyficzne markery niedokrwienia.
Kardiomiopatia wtórna leczenie
Lekarze z różnych dziedzin medycyny są zaangażowani w eliminację problemów zdrowotnych. Proces diagnostyczny zaczyna się od wizyty u lekarza rodzinnego, który konsultuje się z kardiologami, gastroenterologami, endokrynologami, ginekologami i innymi specjalistami. Leczenie ma charakter objawowy oraz patogenetyczny.
Aby zmniejszyć obciążenie mięśni, pacjentowi zaleca się unikanie alkoholu, palenia tytoniu oraz uprawiania sportów na poziomie zawodowym. W ramach zmiany stylu życia lekarz może przepisać beta-blokery, leki przeciwar- ytmiczne, antykoagulanty oraz witaminy. Aby pobudzić metabolizm, stosuje się ATP lub inozynę.
Jako terapia wspomagająca, dobrze sprawdziły się zabiegi fizjoterapeutyczne, takie jak borowina czy hydroterapia. W krytycznych przypadkach pacjentowi może być zasugerowane wszczepienie rozrusznika serca.
Kardiomiopatia wtórna zapobieganie rokowanie
Zdolność do pracy pacjentów z wtórną kardiomiopatią często jest upośledzona z powodu choroby podstawowej. Wraz z rozwojem niewydolności serca, upośledzenie to może być również spowodowane uszkodzeniem mięśnia sercowego. Rokowanie dla pacjentów z wtórną kardiomiopatią w dużej mierze zależy od przebiegu choroby podstawowej oraz ewentualnych powikłań sercowych.
Profilaktyka wtórnej kardiomiopatii ma na celu zapobieganie uszkodzeniu mięśnia sercowego w przypadku chorób, które często wiążą się ze zmianami zwyrodnieniowymi tego mięśnia. Wczesne i odpowiednie leczenie tych schorzeń, wraz z zastosowaniem leków poprawiających procesy metaboliczne w mięśniu sercowym, może pomóc zapobiec lub opóźnić uszkodzenie serca.
Katalog chorób