Hydrothorax, płyn w jamie opłucnej

Hydrothorax, płyn w jamie opłucnej
Choroba

 

Płyn w jamie opłucnej zwany hydrothorax to stan, kiedy dochodzi do nagromadzenia płynu między dwoma arkuszami cienkiej, elastycznej tkanki łącznej otaczającej płuca. Jeden arkusz pokrywa same płuca oraz przyległe naczynia, drugi zaś wyściela wnętrze klatki piersiowej obejmując żebra i inne struktury, takie jak przełyk czy serce.

Naturalnie przestrzeń ta jest szczelinowata i zawiera minimalną ilość płynu – zwykle nie więcej niż 15 ml, który jest wytwarzany przez naczynia włosowate międzyżebrowe i absorbowany przez układ limfatyczny. Ten płyn zapobiega tarciu pomiędzy oboma powłokami opłucnej podczas oddychania.

Pojawienie się płynu w jamie opłucnej często wiąże się z chorobami przewlekłymi serca, nerek, wątroby czy nowotworami, stanowiąc około 10-15% przypadków. Różnica między tym stanem a innymi chorobami polega na braku stanu zapalnego i gromadzeniu się przesięku – płynu wytworzonego przez przechodzenie surowicy krwi przez ściany naczyń krwionośnych. Jest on lekko żółty, zasadowy i zawiera małą ilość białka.

Główną przyczyną nagromadzenia się płynu jest zwykle inna choroba podstawowa. W przypadku niewydolności serca, które odpowiada za około 40% przypadków, funkcja pompowania krwi jest znacząco osłabiona. Może to być spowodowane chorobą wieńcową, zapaleniem osierdzia, wadami serca lub uszkodzeniem mięśnia sercowego. Krew zatrzymuje się wówczas w komorach i żyłach, prowadząc do przesiąkania plazmy przez ściany naczyń i gromadzenia się płynu.

Inne przyczyny obejmują:

  • Zespół nerczycowy, który charakteryzuje się obniżonym poziomem białka we krwi, podwyższonym poziomem lipidów, obecnością białka w moczu oraz obrzękami.

  • Nadciśnienie wrotne spowodowane marskością wątroby, co prowadzi do wodobrzusza.

  • Niedostateczne spożycie białka, co obniża całkowitą jego zawartość we krwi poniżej 64 g/l i powoduje przesunięcie wody do przestrzeni międzykomórkowej.

  • Dializa otrzewnowa.

  • Guzy, szczególnie te umiejscowione w śródpiersiu.

  • Niedoczynność tarczycy (hipotyreoza), która zaburza metabolizm białek.

  • Wady serca.

  • Urazy klatki piersiowej.

Płyn gromadzący się w jamie opłucnej wywiera ciśnienie na płuca i śródpiersie, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, takich jak ostra niewydolność oddechowa czy dysfunkcja serca, w związku z uciskiem na znajdujące się tam ważne narządy: serce, aortę, przełyk, grasice, tchawicę, węzły chłonne oraz wiązkę nerwowo-naczyniową.

 

Płyn w jamie opłucnej, hydrothorax objawy

Zestaw objawów związany z obecnością płynu w jamie opłucnej bezpośrednio koreluje z tempo narastania i ilością zgromadzonego płynu. Wśród objawów klinicznych możemy wyróżnić:

  • Uczucie ucisku w obszarze klatki piersiowej;

  • Trudności w oddychaniu;

  • Przyspieszone, powierzchowne akty oddechowe;

  • Kaszel o charakterze suchym;

  • Sinienie warg oraz opuszków palców;

  • Bóle głowy;

  • Zawroty głowy;

  • Obrzęki obwodowe, początkowo dotyczące kończyn dolnych, a z czasem obejmujące całe ciało;

  • Zauważalny wzrost objętości klatki piersiowej;

  • Spłycenie przestrzeni międzyżebrowych. Warto zwrócić uwagę na wymuszony sposób przyjmowania pozycji przez pacjentów: dla ułatwienia oddychania często przyjmują oni półsiedzącą postawę, nawet podczas snu. W przypadku wysięku opłucnowego po jednej stronie, pacjent może leżeć na stronie dotkniętej, co może przynieść ulgę w oddychaniu.

Pojawienie się płynu opłucnowego tylko po jednej stronie, lewej bądź prawej, jest zjawiskiem stosunkowo rzadkim i zwykle świadczy o urazie lub obecności guza. W pozostałych sytuacjach, problem ma charakter dwustronny.

Można wyróżnić trzy stopnie nasilenia obustronnego nagromadzenia płynu w jamie opłucnej, bazując na jego objętości:

  • Niewielki – wypełnienie zatoki żebrowo-przeponowej;

  • Umiarkowany – jama opłucnowa zapełniona do poziomu połowy łopatki;

  • Obfity – poziom płynu przekracza środek łopatki.

 

Płyn w jamie opłucnej, hydrothorax rozpoznanie

Diagnostyka jamy opłucnowej rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu lekarskiego. Lekarz dokładnie wyjaśnia historię chorób przewlekłych, które mogą prowadzić do akumulacji płynu w jamie opłucnej.

W ramach badania fizykalnego oceniane są takie objawy, jak wygładzenie przestrzeni międzyżebrowych oraz zmniejszenie amplitudy ruchów oddechowych. Auskultacja może wykazać tłumienie dźwięków oddechowych lub ich brak.

Niezbędne jest przeprowadzenie radiografii klatki piersiowej w pozycji pionowej oraz leżącej, gdzie zwykle widoczne jest homogenne zacienienie opadające ku dolnym częściom płuc.

Badania laboratoryjne obejmują:

  • Rutynowe badanie morfologii krwi w poszukiwaniu oznak stanu zapalnego lub niedokrwistości;

  • Badanie biochemiczne krwi mające na celu ocenę poziomu białek, funkcji wątroby, nerek oraz układu pokarmowego;

  • Profil hormonalny tarczycy.

W celu dokładniejszego określenia ilości i charakteru płynu wykonuje się echografię oraz tomografię komputerową klatki piersiowej. Echografia nerek i innych narządów jamy brzusznej oraz mediastinum jest wskazana przy podejrzeniu ich chorób. Do diagnostyki serca stosuje się elektrokardiografię lub holterowskie monitorowanie pracy serca. Punkcja opłucnej ma dwa główne cele: terapeutyczne odciążenie jamy poprzez usunięcie płynu oraz diagnostyczne analizy próbki płynu. Płyn uzyskany w punkcji poddawany jest badaniu mikrobiologicznemu w celu wykrycia obecności bakterii i komórek nowotworowych. 

 

Płyn w jamie opłucnej, hydrothorax leczenie

Leczenie jamy opłucnowej ma charakter przede wszystkim zachowawczy. Nakłucie lub drenaż jamy są procedurami umożliwiającymi ciągłe usuwanie płynu, wykorzystywanymi nawet w sytuacji niewielkiego nagromadzenia płynu, gdy funkcja oddechowa jest jedynie lekko ograniczona.

W przypadku chorób przewlekłych powodujących nagromadzenie płynu w jamie opłucnowej zalecana jest specjalna dieta. Dieta ta ogranicza spożycie soli, białka zwierzęcego oraz płynów, z jednoczesnym zwiększeniem ilości spożywanych suszonych owoców dla lepszego zaopatrzenia organizmu w potas.

Leczenie choroby podstawowej obejmuje:

  • Dla serca: glikozydy, diuretyki potasoszczędzające, leki naczyniorozszerzające;

  • Dla wątroby: antybiotyki z grupy cefalosporyn, hepatoprotektory;

  • Dla nerek: leki przeciwzakrzepowe, leki obniżające ciśnienie krwi, dożylne podawanie albumin;

  • Dla tarczycy: hormony tarczycy.

W przypadku obecności zmian nowotworowych stosowane może być leczenie chirurgiczne lub w niektórych sytuacjach pleurodeza, czyli chemiczne zespolenie opłucnej.

 

Płyn w jamie opłucnej, hydrothorax rokowanie zapobieganie

Rokowanie w sytuacji nagromadzenia płynu w jamie opłucnowej zależy od możliwości skutecznego leczenia choroby podstawowej. Wzrost niewydolności wielonarządowej jest niekorzystnym prognostykiem. Podstawą profilaktyki jest regularna kontrola medyczna osób cierpiących na przewlekłe choroby serca, wątroby, nerek, tarczycy oraz unikanie przewlekłych zaostrzeń chorób.

 

Katalog chorób