Hipertrychoza to schorzenie charakteryzujące się nadmiernym wzrostem włosów na różnych częściach ciała. Określenie pochodzi z języka łacińskiego i oznacza "zwiększone owłosienie". Mechanizm powstawania tej choroby nie jest związany ze wzrostem poziomu hormonów płciowych w organizmie ani z pojawieniem się wtórnych cech płciowych typowych dla mężczyzn.
Hipertrychoza może występować zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, aczkolwiek u mężczyzn odnotowuje się ją siedmiokrotnie częściej. W przypadku chłopców najczęściej zauważa się jej objawy w wieku 11-12 lat, co wiąże się z okresem dojrzewania.
Istotne jest rozróżnienie hipertrychozy od hirsutyzmu. Hirsutyzm charakteryzuje się wzrostem włosów w obszarach wrażliwych na androgeny, takich jak policzki, pachy, klatka piersiowa, brzuch, biodra, ramiona i okolice górnej wargi. U kobiet włosy rosną wtedy według męskiego wzorca, co jest efektem zmian w poziomie hormonów, z przewagą hormonów męskich. Hirsutyzm diagnozowany jest wyłącznie u kobiet.
Hipertrychoza dzieli się na dwa typy:
Lokalna obejmuje nadmierne owłosienie pojedynczego obszaru skóry, często wynikające z ciągłego narażenia na czynniki chemiczne i mechaniczne.
Uogólniona dotyczy całego ciała, w tym twarzy.
Wyróżnia się również hipertrychozę według pochodzenia:
Wrodzona związana z anomaliami genetycznymi.
Nabyta rozwija się pod wpływem czynników zewnętrznych.
Nabyta hipertrychoza ma kilka postaci:
Traumatyczna pojawia się na bliznach i skórze, która była długo unieruchomiona.
Szybko postępująca forma, w której włosy mogą osiągnąć długość do 15 cm w ciągu 2 miesięcy, często wskazująca na procesy złośliwe w organizmie.
Lekowa wynik reakcji na stosowane leki.
Objawowa związana z poważnymi chorobami, takimi jak uszkodzenia mózgu lub rdzenia kręgowego, cukrzyca, gruźlica.
Neurogenna rozwija się w przypadku uszkodzeń rdzenia kręgowego lub nerwów obwodowych.