Hipertoniczność mięśniowa u dzieci to zjawisko niezamierzonego napięcia mięśniowego, obserwowane nawet podczas spoczynku oraz snu.
U około 80% niemowląt hipertoniczność jest zauważalna, lecz w większości przypadków znika do czterech miesięcy życia. W sytuacjach, gdy napięcie mięśniowe utrzymuje się dłużej, może okazać się konieczna interwencja lecznicza.
Różnorodne czynniki mogą powodować wzmożone napięcie mięśni:
Urazy podczas porodu;
Wykonanie cięcia cesarskiego;
Poród trudny lub przyspieszony;
Konflikt Rh między matką a dzieckiem;
Toksyny w organizmie matki;
Niedotlenienie płodu (hipoksja wewnątrzmaciczna);
Przewlekłe choroby matki, w tym wirusowe zakażenia w czasie ciąży;
Niezdrowe nawyki ciężarnej, takie jak palenie, alkoholizm lub narkomania.
Proces tworzenia włókien mięśniowych rozpoczyna się między 7. a 8. tygodniem ciąży. Po narodzinach rozwój ten postępuje nierównomiernie. U niemowląt najpierw rozwijają się mięśnie brzucha i mięśnie żucia. W drugim roku życia następuje wzrost mięśni pleców i kończyn, niezbędnych do chodzenia. Rozwój układu mięśniowego trwa aż do okresu dojrzewania.
Wraz ze wzrostem liczby i wielkości miofibryli, mięśnie ulegają istotnym zmianom w swoich funkcjach. Poza fizjologiczną hipertonicznością, obserwuje się stopniowy wzrost pobudliwości i zmienności tkanki mięśniowej, co jest zgodne z ogólnym rozwojem mięśni. W wieku przedszkolnym i szkolnym utrzymuje się obniżona zdolność do rozluźnienia mięśni, co skutkuje sztywnością ruchów i trudnościami z koordynacją ruchów drobnych.