Gruźlica narządów płciowych, gruźlica układu moczowo-płciowego

Gruźlica narządów płciowych, gruźlica układu moczowo-płciowego, gruźlica urogenitalna, genital tuberculosis
Choroba

 

Gruźlica układu moczowo-płciowego, gruźlica urogenitalna, gruźlica narządów płciowych to najczęściej występująca zmiana wtórna, wywołana przez zakażenie przeniesione z pierwotnych ognisk gruźlicy, takich jak gruźlica płuc lub gruźlica jelit. W obrębie gruźlicy pozapłucnej, schorzenie układu moczowo-płciowego zajmuje pierwsze miejsce pod względem częstości występowania, stanowiąc około 7% wszystkich przypadków. Najbardziej powszechnie zaatakowanym obszarem są jajowody, dotykając od 90% do 100% pacjentek, a następnie uszkodzenia endometrium, występujące u 25-30% kobiet. Rzadko zdarza się diagnoza form gruźlicy narządów płciowych obejmujących jajniki, szyjkę macicy, pochwę oraz srom.

Gruźlica układu moczowo-płciowego przyczyny. Spadek odporności immunologicznej, będący wynikiem przewlekłych infekcji, stresu, niedożywienia i innych czynników, może prowadzić do przeniesienia prątków krwiopochodnie, limfogennie lub drogą kontaktową z ogniska pierwotnego do narządów układu rozrodczego. Istnieje teoretyczna możliwość zarażenia się gruźlicą narządów płciowych poprzez kontakt seksualny z partnerką chorą na tę chorobę, jednak nabłonek warstwowy wyściełający srom, pochwę i część pochwową szyjki macicy zdaje się być odporny na prątki.

 

Gruźlica układu moczowo-płciowego, gruźlica urogenitalna, gruźlica narządów płciowych objawy

Objawy gruźlicy urogenitalnej często pojawiają się między 20 a 30 rokiem życia, rzadziej w okresie dojrzewania lub po menopauzie. Gruźlica układu moczowo-płciowego przebieg może być zróżnicowany i niejednoznaczny, co można tłumaczyć różnorodnością zmian morfologicznych. Najczęstszym, a czasem jedynym objawem gruźlicy narządów płciowych jest bezpłodność, wynikająca z uszkodzenia endometrium i jajowodów. U większości kobiet występują także zmiany w funkcjonowaniu cyklu menstruacyjnego: rzadsze miesiączki, brak miesiączki, nieregularne miesiączki, a także bolesne miesiączki. Rzadziej mogą pojawić się krwotok maciczny i krwawienia miesiączkowe. Te zaburzenia wynikają z zajęcia miąższu jajnika, endometrium oraz występującego zatrucia organizmu. W trakcie przebiegu gruźlicy układu moczowo-płciowego towarzyszą pacjentkom bóle w podbrzuszu o charakterze ciągnącym i bolesnym, które wynikają z rozwoju procesu zrostowego w miednicy małej, stwardnienia naczyń oraz uszkodzenia zakończeń nerwowych. Typowe objawy zatrucia gruźliczego to stan podgorączkowy, nocne poty, ogólne osłabienie, utrata masy ciała i utrata apetytu. W przypadku zajęcia otrzewnej, gruźlica narządów płciowych może objawiać się jako kliniczny obraz ostrego brzucha, co często prowadzi do podejrzenia udaru jajników, ciąży pozamacicznej lub zapalenia wyrostka robaczkowego.

 

Gruźlica układu moczowo-płciowego, gruźlica urogenitalna, gruźlica narządów płciowych rozpoznanie

W diagnostyce gruźlicy układu moczowo-płciowego, istotną rolę odgrywają badania radiologiczne, które umożliwiają wykrycie zmian oraz ocenę ich lokalizacji. Dzięki przeglądowym zdjęciom jamy brzusznej, można zidentyfikować potencjalne zwapnienia w drogach moczowych oraz zmiany w nerkach. Warto również przeprowadzić badania radiologiczne kręgosłupa i klatki piersiowej, ponieważ często towarzyszą im zmiany w płucach.

Najważniejszym badaniem diagnostycznym w przypadku gruźlicy urogenitalnej nadal pozostaje urografia, która ujawnia ponad 90% wszelkich nieprawidłowości. W początkowym stadium gruźlicy, wynik urografii jest zazwyczaj prawidłowy, jednak w miarę rozwoju choroby można zaobserwować pewne zniekształcenia w budowie kielichów nerkowych oraz zwężenie moczowodów.

Tomografia komputerowa jest kolejnym istotnym badaniem, pozwalającym na wykrycie drobnych zmian ogniskowych, a czasami ma kluczowe znaczenie w wykluczeniu choroby nowotworowej.

Badanie USG, jako nieinwazyjna metoda, pozwala na monitorowanie zmian chorobowych rozwijających się w pęcherzu moczowym oraz nerkach.

Renografia izotopowa jest bardzo czułą metodą badawczą, umożliwiającą wykrycie zaburzeń w funkcjonowaniu nerek, nawet gdy zmiany chorobowe są niewielkie. Zaburzenia te mogą wskazywać na utrudniony odpływ moczu

 

 

 

Gruźlica układu moczowo-płciowego, gruźlica urogenitalna, gruźlica narządów płciowych leczenie

Leczenie gruźlicy układu moczowo-płciowego odbywa się w wyspecjalizowanych przychodniach, szpitalach. Głównym podejściem farmakologicznym w terapii tej choroby jest chemioterapia, która wykorzystuje co najmniej trzy określone leki. Czas trwania terapii farmakologicznej gruźlicy narządów płciowych wynosi od 6 do 24 miesięcy.

W ramach leczenia pacjentom zalecane jest prawidłowe odżywianie, terapia witaminowa, odpoczynek oraz różnego rodzaju fizjoterapia, między innymi ultrafonoforeza hydrokortyzonowa, elektroforeza i terapia amplipulsowa. Amplipuls, zwana też amplipulsem fizjoterapeutycznym. Wykorzystuje modulowane prądy sinusoidalne o niskiej częstotliwości od 10 do 150 Hz i średniej częstotliwości prądu od 2000 do 5000 Hz. Dzięki temu impulsy mogą przenikać w głąb ciała nie rozdrażniając skóry i nie dając przykrych odczuć pod elektrodami. Jest ona zalecana w leczeniu przede wszystkim chorób stawów. W wyniku działania prądu pobudzane zostają korzonki nerwowe i włókna mięśniowe, które aktywizują krwiobieg, zmieniają procesy nie tylko w wierzchnich, ale też w głęboko położonych narządach i tkankach. Amplipuls ma działanie przeciwbólowe, a przy większych częstotliwościach (stosowanych w np. elektrostymulacji) może wywoływać skurcze mięśni wspomagając ich pracę — zwiększając ich siłę. Dodatkowo, terapia uzdrowiskowa może przynieść korzyści w procesie leczenia. W niektórych przypadkach może pojawić się konieczność korekcji zaburzeń miesiączkowania. Natomiast, w przypadku obecności formacji rurowo-jajnikowych, gdy leczenie przeciwgruźlicze nie przynosi oczekiwanych rezultatów, istnieje potrzeba podjęcia taktyki chirurgicznej, aby zapobiec powstawaniu przetok i zrostów wewnątrzmacicznych oraz skomplikowanym procesom bliznowacenia w miednicy małej.

 

Gruźlica układu moczowo-płciowego, gruźlica urogenitalna, gruźlica narządów płciowych rokowanie zapobieganie

Nawroty gruźlicy urogenitalnej występują u około 10% chorych. Gruźlica układu moczowo-płciowego może prowadzić do powikłań, takich jak choroba adhezyjna oraz przetoki gruźlicze narządów płciowych. Przywrócenie funkcji rozrodczych obserwuje się u około 8% kobiet. Postępowanie w ciąży u pacjentek z gruźlicą narządów płciowych wiąże się z ryzykiem samoistnego poronienia, przedwczesnego porodu i rozwoju niedotlenienia płodu. W przypadku lekoopornych postaci gruźlicy, leczenie jest opóźnione.

Specyficzna profilaktyka pierwotnej gruźlicy obejmuje szczepienie noworodków szczepionką BCG, ponowne szczepienie dzieci i młodzieży, fluorografię profilaktyczną oraz izolację pacjentów z aktywnymi postaciami choroby. Środki profilaktyki nieswoistej to ogólne działania prozdrowotne, prawidłowy wypoczynek i odpowiednie odżywianie. Przedłużające się, powolne i słabo reagujące na konwencjonalne leczenie stany zapalne narządów płciowych połączone z zaburzeniami miesiączkowania i bezpłodnością wymagają diagnostyki w kierunku gruźlicy narządów płciowych.

 

Katalog chorób