Erytrofobia przyczyny objawy leczenie

Erytrofobia leczenie

W procesie leczenia stosuje się psychoterapię, techniki relaksacyjne, farmakoterapię i interwencje chirurgiczne. Pacjenci z erytrofobią są uczeni autohipnozy, technik oddychania i technik relaksacji mięśni. Trening może odbywać się zarówno indywidualnie, jak i w grupie. Równolegle prowadzona jest psychoterapia indywidualna. Hipnoza i terapia poznawczo-behawioralna są powszechnie stosowane w erytrofobii. Relaks i psychoterapia z reguły nie eliminują reakcji rumienienia, ale pomagają zmniejszyć nasilenie erytrofobii w sytuacjach znaczących emocjonalnie, dają możliwość podniesienia samooceny i ułatwiają komunikację z innymi ludźmi.
Jeśli to konieczne, leczenie erytrofobii prowadzi się podczas przyjmowania leków przeciwdepresyjnych i beta-blokerów. Beta-blokery zmniejszają częstość akcji serca i przerywają reakcję łańcuchową „emocje – bicie serca – zaczerwienienie twarzy”. Antydepresanty pomagają zmniejszyć niepokój, zmartwienie i strach podczas interakcji z innymi. Obie grupy leków mają obszerną listę przeciwwskazań i często powodują poważne skutki uboczne, dlatego ich zastosowanie w erytrofobii jest ograniczone.
 

Najskuteczniejszym leczeniem erytrofobii jest interwencja chirurgiczna - sympatektomia. Dobry wynik obserwuje się w 92-98% przypadków. Operacja wskazana jest przy klasycznej postaci zespołu rumienienia (zaczerwienienie całej twarzy). Przy miejscowym („geograficznym”) przekrwieniu pozytywny efekt w długim okresie obserwuje się u mniej niż 50% pacjentów z erytrofobią, dlatego w takich przypadkach zaleca się ograniczenie do metod zachowawczych. Interwencja chirurgiczna jest również przeciwwskazana w przypadku zapalenia opłucnej, rozedmy płuc, gruźlicy płuc, ciężkiej niewydolności oddechowej i sercowo-naczyniowej.
Podczas operacji chirurdzy niszczą lub blokują pień współczulny unerwiający górną część ciała. Interwencja jest zwykle przeprowadzana przy użyciu sprzętu endoskopowego. Pod pachą wykonuje się dwa małe nacięcia, a do tkanek wprowadza się miniaturową kamerę. Kamera przesyła obraz na ekran monitora, wszystkie manipulacje wykonywane są pod kontrolą wzroku. Sympatektomia z powodu erytrofobii trwa 20-30 minut. Możliwe jest zniszczenie nerwu współczulnego za pomocą koagulującego prądu elektrycznego lub założenie klipsa. W ostatnich latach chirurdzy preferują mniej traumatyczne odwracalne obcinanie.
Niektórzy pacjenci z erytrofobią doświadczają skutków ubocznych po zabiegu: pocenie kompensacyjne, pocenie smakowe i bradykardia. Pocenie kompensacyjne pojawia się w tułowiu i kończynach górnych, w większości przypadków jest łagodne lub umiarkowane. Usunięcie klipsa z powodu silnej potliwości jest wymagane u około 1% pacjentów z erytrofobią, którzy wcześniej przeszli klipsowanie. Pocenie smakowe (uczucie gorąca i pocenie się twarzy podczas spożywania pikantnych i pikantnych potraw) obserwuje się u 30% pacjentów cierpiących na erytrofobię i z reguły nie powoduje poważnych niedogodności w życiu codziennym.
 

Spadek częstości akcji serca jest zwykle wyrażany w niewielkim stopniu. Większość pacjentów z erytrofobią postrzega ten efekt jako przyjemne uczucie spokoju w sytuacjach, które wcześniej wywoływały znaczny stres emocjonalny. W 2% przypadków pojawia się trwałe osłabienie i zmęczenie, które wymaga usunięcia klipsa z nerwu współczulnego. Prawie wszyscy pacjenci cierpiący na erytrofobię po sympatektomii mają niewielką lub umiarkowaną suchość dłoni, która nie powoduje dużego dyskomfortu.