Choroba
Entezopatia jest stanem zapalnym entezy. Entezy to miejsca przyczepów kostnych ścięgien, więzadeł, powięzi oraz torebki stawowej do kości, zapewniając redukcję obciążenia mechanicznego na granicy tkanek o różnej wytrzymałości i sprężystości.
Wyróżnia się dwa typy entez:
-
Włókniste;
-
Włóknisto-chrzęstne.
Są powszechnym miejscem mikro- oraz częściowych uszkodzeń z powodu ich anatomicznego połączenia ze sztywnym materiałem, jakim jest kość.
W tym przypadku stan zapalny może nie ograniczać się do ścięgna, ale również rozprzestrzenić się na więzadła, powięź, torebkę stawową, torebkę stawową, a nawet tkankę mięśniową.
Przyczyną rozwoju entezopatii jest przeciążenie, dlatego choroba ta często powstaje u osób wykonujących ciężką pracę fizyczną lub sportowców.
Entezopatie obejmują następujące choroby:
-
Łokieć tenisisty (zapalenie nadkłykcia bocznego): ból zewnętrznej powierzchni stawu łokciowego;
-
Łokieć golfisty (zapalenie nadkłykcia przyśrodkowego): ból wzdłuż wewnętrznej powierzchni stawu łokciowego;
-
Kolano skoczka (zapalenie ścięgna rzepki): ból wzdłuż przedniej powierzchni stawu kolanowego;
-
Kolano biegacza (zespół dróg biodrowo-piszczelowych): ból zewnętrznej powierzchni stawu kolanowego;
-
Zapalenie ścięgna Achillesa: ból z tyłu stawu skokowego;
-
Zapalenie powięzi podeszwowej (ostroga piętowa): ból wzdłuż podeszwowej powierzchni stopy w okolicy pięty.
Entezopatia jest jedną z najczęstszych chorób układu mięśniowo-szkieletowego, mimo że jej objawy często pozostają niezauważone. Tymczasem nieostrożne podejście do entezopatii może mieć poważne konsekwencje, w tym rozwój deformującej choroby zwyrodnieniowej stawów, okołostawowej, okołostawowej i przykurczów stawowych.
Entezopatia objawy
Głównym objawem entezopatii jest dyskomfort w miejscu rozwoju stanu zapalnego - chorobowego. Na przykład objawem entezopatii stawu kolanowego będzie silny ból z niewielkim obciążeniem, obrzęk skóry wokół niego i zaczerwienienie. Z biegiem czasu poruszanie kolanem staje się coraz trudniejsze.
Ale nawet tak wyraźny obraz kliniczny nie pozwala na postawienie diagnozy po pierwszym badaniu pacjenta. Aby potwierdzić diagnozę, lekarz zaleci szereg dodatkowych badań: badanie krwi, radiografia, USG, rezonans magnetyczny. Konieczne jest odróżnienie choroby od autoimmunologicznych i ogólnoustrojowych chorób tkanki łącznej. Diagnozę należy przeprowadzić na czas, ponieważ dalszy postęp choroby wywołuje jej rozprzestrzenianie się: pojawiają się oznaki entezopatii mięśni ud, gdy pacjent traci zdolność samodzielnego chodzenia.
Entezopatia rozpoznanie
W zależności od etiologii entezopatii, czynności diagnostyczne wykonywane są przez traumatologów ortopedów lub reumatologów. Jeśli entezopatia występuje na tle spondyloartropatii urogennych i enterogennych, skierowanie do wymienionych specjalistów może wystawić urolog, proktolog lub specjalista chorób zakaźnych. Lista badań obejmuje:
-
Wywiad medyczny. W anamnezie często odnotowuje się czynniki predysponujące. Jeśli podejrzewa się spondyloartropatię, bada się historię rodzinną, ujawniają się charakterystyczne objawy z innych narządów. Podczas obiektywnego badania wykrywa się miejscowy ból, czasami ograniczony obrzęk i wzrost kości, zwiększony ból z napięciem odpowiedniego mięśnia, szczególnie na tle oporów ruchu.
-
RTG stawu. We wczesnych stadiach zmiany w artrogramach są nieobecne lub łagodne. Wraz z postępem procesu uwidacznia się miejscowa osteopenia, nieciągłość warstwy korowej, kostnienie włóknistej części entezy i wyrostki kostne.
-
USG. We wczesnym stadium USG stawów potwierdza naruszenie struktury entezy włóknistej. Następnie obraz uzupełniają obszary kostnienia części ścięgnistej stawu i nadżerki kostne.
-
MRI. Sama enteza jest słabo widoczna podczas skanowania, ale metoda zapewnia dużą dokładność w identyfikacji określonych zmian w pobliskich strukturach anatomicznych. MRI kości potwierdza obecność obrzęku kości jeszcze przed pojawieniem się radiologicznych objawów entezopatii.
Biorąc pod uwagę lokalizację i objawy kliniczne entezopatii, przeprowadza się diagnostykę różnicową z zapaleniem stawów, artrozą, zapaleniem kaletki, zapaleniem ścięgna, zapaleniem ścięgien, zapaleniem zwłóknienia oraz innymi procesami zapalnymi i zwyrodnieniowo-dystroficznymi w okolicy stawowej i strefie okołostawowej. Podczas różnicowania bierze się pod uwagę, że entezopatię można łączyć z wymienionymi chorobami.
Entezopatia leczenie
Ostra faza rozwoju entezopatii wymaga leczenia. Jeśli zdiagnozowana zostanie entezopatia stawów biodrowych, pacjentowi nakazuje się leżenie w łóżku. Z leków, które można mu przepisać:
-
Silne środki przeciwbólowe, które jednocześnie działają przeciwzapalnie;
-
Środki znieczulające miejscowo (wstrzykiwane bezpośrednio w ognisko bólu:
-
Środki hormonalne;
-
Chondroprotektory – siarczan glukozaminy.
Ogromne znaczenie w leczeniu entezopatii ma fizjoterapia, która jest przepisywana po wyeliminowaniu ostrych objawów. Na przykład przy entezopatii guzowatości kulszowej przepisywane są masaże i ćwiczenia fizjoterapeutyczne. Istnieje zestaw zalecanych zabiegów fizjoterapeutycznych:
-
Stymulacja elektryczna;
-
Leczenie laserem;
-
Terapia parafinowa;
-
Magnetoterapia;
-
Elektroforeza;
-
Terapia falą uderzeniową.
Niezwykle rzadko lekarze przepisują leczenie chirurgiczne entezopatii – na przykład, gdy choroba jest już zaawansowana, a metody zachowawcze nie mogą odnieść sukcesu. Wykonywane są operacje artroskopowe, które mają szereg zalet w stosunku do klasycznego preparowania tkanek miękkich w celu otwarcia dostępu do pożądanej części ciała. Leczenie chirurgiczne zajmuje dużo czasu, będzie długi okres rekonwalescencji, a w kolejnych latach pacjent będzie musiał regularnie przechodzić leczenie uzdrowiskowe lub profilaktyczne w szpitalach.
Entezopatia rokowanie zapobieganie
Leczenie entezopatii we współczesnej medycynie nie powoduje niepotrzebnych zmartwień i trudności. Jednak późna diagnoza i brak odpowiedniego leczenia może prowadzić do poważnych powikłań. Oprócz tak zauważalnych zewnętrznych objawów, jak stale narastający ból, występują również wewnętrzne nieodwracalne procesy. Uszkodzona tkanka, np. ścięgno, zaczyna się odbudowywać, tracąc swoją anatomiczną integralność. W rezultacie pogarsza się, a następnie wydajność jest całkowicie tracona. Pacjent może być niepełnosprawny.
Jedynym sposobem, aby temu zapobiec, jest zwrócenie się na czas o pomoc lekarską, jeśli odczuwasz dyskomfort i ból stawów, więzadeł, ścięgien.
Rokowanie leczenia dla entezopatii jest stosunkowo korzystne. Przy odpowiednio dobranym schemacie leczenia, zgodnie z zaleceniami lekarza, kliniczne objawy choroby zmniejszają się lub zanikają. Jednocześnie choroba jest podatna na przewlekły przebieg, całkowite wyleczenie jest rzadkie, ze wzrostem obciążenia segmentu lub zaostrzeniem choroby pobliskich stawów, istnieje duże prawdopodobieństwo nawrotu.
ICD 10 Entezopatia
ICD-10 M76 Entezopatie kończyny dolnej, z wyłączeniem stopy
ICD-10 M77 Inne entezopatie
Katalog chorób