Choroba Takayasu

Choroba Takayasu, zespół Takayasu, zapalenie tętnic Takayasu objawy

W fazie ostrej choroby Takayasu pacjenci najczęściej obawiają się niespecyficznych objawów ogólnoustrojowego stanu zapalnego. Są to gorączka, nocne poty, złe samopoczucie, utrata masy ciała, bóle stawów i mięśni, umiarkowana anemia. Ale już na tym etapie mogą pojawić się objawy niewydolności naczyniowej, zwłaszcza kończyn górnych - brak tętna. Brak tętna lub zmniejszenie jego wypełnienia i napięcia na jednym z ramion, asymetria ciśnienia skurczowego na tętnicach ramiennych odnotowuje się w 15–20% przypadków. Znacznie częściej, bo w 40% przypadków, chorzy skarżą się na uczucie osłabienia, zmęczenia i bólu mięśni przedramienia i barku, częściej jednostronnego, nasilonego wysiłkiem fizycznym. BT jest rzadko diagnozowana na tym etapie.

Choroba Takayasu faza przewlekła, czyli faza szczegółowego obrazu, rozpoczyna się po 6-8 latach. Dominują objawy uszkodzenia tętnic odchodzących od łuku aorty, co jest spowodowane postępującym stanem zapalnym ścian naczyń i rozwojem zwężeń, zwykle obustronnych. Nawet w obecności tętniaka prawie we wszystkich przypadkach występuje również zwężenie. W miarę postępu zwężenia pojawiają się objawy niedokrwienia poszczególnych narządów. Zapalenie naczyń może również wystąpić bez ogólnoustrojowych reakcji zapalnych, wtedy pojawia się ból w miejscu rzutu zajętego naczynia lub ból podczas jego badania palpacyjnego.

Po stronie zmiany chorobowej zwiększone zmęczenie ramienia podczas wysiłku, jego chłód, uczucie drętwienia i parestezji, stopniowy rozwój zaniku mięśni obręczy barkowej i szyi, osłabienie lub zanik tętna tętniczego, rozwija się spadek ciśnienia krwi, w 70% - na tętnicach szyjnych wspólnych słychać szmer skurczowy. U 7-15% pacjentów występują bóle szyi, zawroty głowy, przejściowe zaburzenia widzenia, duszności i kołatanie serca, a u 15% pacjentów obserwuje się ból przy badaniu palpacyjnym tętnic szyjnych wspólnych (carotidynia).

W tym okresie, w porównaniu z wczesnym stadium choroby, znacznie częściej (50–70%) występują objawy niewydolności naczyniowej kończyn górnych i chromanie przestankowe, uszkodzenia układu sercowo-naczyniowego, mózgu i płuc.

Uszkodzenie narządów wewnętrznych

W stadium przewlekłym objawy pojawiają się niekiedy z powodu uszkodzenia tętnic odchodzących od aorty brzusznej, najczęściej w II i III typie anatomicznym choroby. Może rozwinąć się złośliwe nadciśnienie tętnicze naczyniowo-nerkowe, napady „ropuchy brzusznej” spowodowane uszkodzeniem tętnic krezkowych, niestrawność jelitowa i zespół złego wchłaniania.

Kliniczne objawy uszkodzenia płuc (ból w klatce piersiowej, duszność, nieproduktywny kaszel, rzadko krwioplucie) obserwuje się u mniej niż jednej czwartej pacjentów.

Uszkodzenie tętnic wieńcowych występuje u ¾ pacjentów, w 90% zajęte są ujścia naczyń wieńcowych, a odcinki dystalne są rzadkie. Często opisuje się uszkodzenie aorty wstępującej - zagęszczenie połączone z poszerzeniem i powstawaniem tętniaków. Nadciśnienie tętnicze występuje w 35-50% przypadków i może być spowodowane zajęciem tętnic nerkowych lub rozwojem kłębuszkowego zapalenia nerek, rzadziej - tworzeniem koarktacji aorty lub niedokrwieniem ośrodka naczynioruchowego na tle zapalenia naczyń tętnicy szyjnej. Przewlekła niewydolność serca rozwija się w wyniku nadciśnienia tętniczego, zapalenia wieńcowego i niedomykalności zastawki aortalnej.