Choroba Rittera jest ciężką chorobą zakaźną, w postaci pęcherzycy u noworodków. Dotyczy głównie słabych noworodków lub wcześniaków, dzieci z niską masą ciała lub dzieci, które doznały urazu przy porodzie. Chorobę Rittera występującą u starszych dzieci i pacjentów z niewydolnością nerek nazywa się gronkowcowym zespołem poparzonej skóry (ang. staphylococcal scalded-skin syndrome, SSSS). Chorobę Rittera charakteryzuje się zaczerwienieniem skóry z powstawaniem wiotkich pęcherzy przechodzących w erozję. Zaczynając w okolicy ust, proces rozciąga się na całą skórę i towarzyszy mu wyraźne naruszenie ogólnego stanu dziecka.
W większości przypadków złuszczające zapalenie skóry Rittera jest spowodowane zakażeniem skóry noworodka Staphylococcus aureus. Niektórzy naukowcy wskazują na wykrycie mieszanych zakażeń gronkowcowych i paciorkowcowych u chorych dzieci. Zakażenie noworodka może wystąpić od matki lub personelu medycznego. Rozwojowi choroby sprzyja niedojrzałość funkcji barierowych skóry i mechanizmów immunologicznych u dzieci w pierwszym miesiącu życia. W dermatologii przypadki złuszczającego zapalenia skóry Rittera występowały również u starszych dzieci otrzymujących terapię immunosupresyjną.