Choroba Peyroniego, znana również jako stwardnienie ciał jamistych prącia, stwardnienie plastyczne prącia, łac. induratio penis plastica, morbus Peyronie, ang. Peyronie disease, jest zaburzeniem, w którym pod skórą prącia tworzy się bliznowata tkanka. Wraz ze wzrostem grubości tkanki bliznowatej penis będzie wygięty lub odchylony. Zwłóknienie osłonki ciał jamistych prącia powoduje skrzywienie prącia. Na grzbiecie członka wyczuwalne są płytki. Krzywy penis z jednej strony prowadzi do estetycznego niezadowolenia mężczyzny, z drugiej zaś może zakłócać normalny stosunek seksualny, pojawia się ból i niemożność osiągniecia orgazmu, czasami choroba może utrudniać oddawanie moczu.
Choroba Peyroniego najczęściej dotyka mężczyzn w wieku 40-60 lat, średnia wieku to 53 lata, ale czasami występuje u mężczyzn starszych lub młodszych. Według informacji medycznych najmłodszy pacjent zdiagnozowany na chorobę Peyroniego miał 18 lat. Większość mężczyzn cierpiących na stwardnienie ciał jamistych prącia to ludzie rasy białej, jednak opisano nieliczne przypadki choroby mężczyzn innych ras.
Choroba Peyroniego zdjęcie:
Częstość występowania choroby stwardnienia plastycznego prącia według różnych danych statystycznych wynosi od 0,3 do 1% populacji mężczyzn. Choć liczba ta może być wyższa. Wiodącym powodem wizyty u lekarza jest obecność bolesnych erekcji, które nie są trwałym objawem choroby a wtedy dobry lekarz zdiagnozuje chorobę Peyroniego.
Choroba Peyroniego to naciek powstały w wyniku przewlekłego mikrourazu. Obecnie większość naukowców przypisuje chorobę Peyroniego grupie kolagenoz, ponieważ rozwój, objawy kliniczne i zasady leczenia są podobne do innych chorób z grupy kolagenoz. Według statystyk około 20% pacjentów z chorobą Peyroniego ma przykurcze Dupuytrena. Przykurcz Dupuytrena to choroba rozcięgna dłoniowego – miękkiej struktury leżącej bezpośrednio pod skórą i tkanką podskórną ręki po stronie dłoniowej. W przykurczu Dupuytrena w rozcięgnie tworzą się zgrubienia – guzki i pasma – z powodu nadmiernego rozrostu określonego typu komórek – fibroblastów. Może też istnieć związek między występowaniem choroby Peyroniego a innymi przewlekłymi schorzeniami, m.in. cukrzycą, reumatoidalnym zapaleniem stawów, dną moczanową, zapaleniem żył.
