Choroba Parkinsona przyczyny objawy

Choroba Parkinsona
Choroba

 

Choroba Parkinsona jest jedną z chorób neurologicznych, zwykle występuje wtedy, gdy grupa komórek w mózgu ulega degeneracji, chora osoba nie jest zdolna do kontrolowania ruchu mięśni, które utrudniają chodzenie, występują powolne ruchy nóg, możliwe drżenie rąk. W miarę postępu choroby może ona wpływać na komórki nerwowe, powodując brak dopaminy. Eksperci wyróżniają trzy grupy choroby Parkinsona: idiopatyczną, objawową (toksyczną, naczyniową, zakaźną itp.) i zwyrodnieniową. Do tej pory nie udało się jeszcze ustalić dokładnych przyczyn rozwoju choroby Parkinsona. Stwierdzono związek z polimorfizmem genu odpowiedzialnego za transport dopaminy.

Choroba Parkinsona opisana przez lekarza James Parkinson w 1817 roku, jest drugą najczęstszą chorobą neurodegeneracyjną, po chorobie Alzheimera. Choroby neurodegeneracyjne są chorobami nieuleczalnymi i bardzo osłabiającymi organizm, prowadzą do stopniowej degeneracji i/lub obumierania komórek nerwowych.

 

Choroba Parkinsona jest często związana z wysokim ryzykiem u osób starszych, rosnącym wraz z wiekiem, zwłaszcza w wieku 60 lat i starszym. Pod względem płci mężczyźni są bardziej narażeni na rozwój choroby Parkinsona niż kobiety.

Dokładne przyczyny choroby Parkinsona nie zostały zidentyfikowane. Naukowcom udało się zidentyfikować tylko szereg czynników, które zwiększają ryzyko rozwoju procesów neurodegeneracyjnych:

  • naturalne procesy starzenia się organizmu, którym towarzyszy spadek zdolności tkanek do regeneracji;

  • predyspozycje genetyczne (dotyczy to zwłaszcza form o wczesnym początku);

  • przewlekły brak witaminy D, która chroni neurony przed patologicznym działaniem toksyn;

  • zatrucie solami metali ciężkich, pestycydami, alkoholem;

  • zanieczyszczenie środowiska w rejonie zamieszkania;

  • przyjmowanie niektórych leków (na przykład chlorpromazyna);

  • przewlekła niewydolność dopływu krwi do mózgu (na tle miażdżycy, osteochondrozy kręgosłupa szyjnego itp.);

  • infekcje wpływające na ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy (zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu, wirusy opryszczki, grypa);

  • nowotwór mózgu;

  • poważny uraz mózgu;

  • palenie tytoniu;

  • częsty i długotrwały stres, chroniczne zmęczenie.

 

Choroba Parkinsona objawy

Pacjenci z chorobą Parkinsona mają niektóre z następujących objawów:

  • Zmiany osobowości: Ponieważ mózg jest zwykle odpowiedzialny za myślenie, działanie, widzenie i reagowanie na sytuacje, każda zmiana osobowości jest wczesną przyczyną choroby Parkinsona.

  • Drżenie:  Nie każdy z chorobą Parkinsona ma drżenie, ale jest to częsty objaw. Drżenie jest opisywane jako „potrząsanie” dłoni/palca, zwykle najbardziej zauważalne w spoczynku i może ustępować wraz z aktywnością lub ruchem. Drżenie zwykle zaczyna się po jednej stronie ciała – zwykle dłoni – ale może również obejmować ręce, stopy, nogi i podbródek.

  • Powolna koordynacja działań: to jeden z najbardziej oczywistych objawów choroby Parkinsona we wczesnych stadiach. Z wyrażeniami takimi jak: każda zmiana postawy, taka jak odwracanie głowy, obracanie, zapinanie guzików, wiązanie sznurowadeł odbywa się w powolnym, niejasnym tempie. Bradykinezja to inaczej spowolnienie ruchowe, objawiające się niezdolnością do wykonywania szybkich ruchów oraz opóźnioną inicjacją ruchu.

  • Pogorszenie węchu: we wczesnych stadiach choroba Parkinsona często wpływa na zmysł węchu, uniemożliwiając pacjentowi rozróżnienie zapachu jedzenia, stan ten pogarsza się, jeśli nie jest leczony w odpowiednim czasie. Hiposmia to zmniejszona zdolność do wyczuwania zapachów. Dla osoby z tą dokuczliwą przypadłością, która znacznie pogarsza jakość życia, przestają być one intensywne na tyle, by móc je rozpoznać. Woń zlewa się, potrawy smakują inaczej, pojawia się trudność w ustaleniu źródła zapachu.

  • Problemy z jelitami: z objawami, takimi jak zaparcia lub problemy z trawieniem, powszechne, zwłaszcza u osób starszych.

  • Ból barku: Przedłużający się ból barku, nawet przy interwencji medycznej, takiej jak leki bez ulgi, jest jednym z objawów choroby Parkinsona.

  • Zmęczenie: Częste zmęczenie wraz z jednym z wczesnych objawów choroby Parkinsona wiąże się z wysokim ryzykiem .

  • Nastąpiły pewne zmiany w nawykach życia codziennego, takie jak: zmiany pisma ręcznego, głosu, wahania nastroju.

  • Niektóre objawy choroby są łatwe do napotkania, takie jak: lekkie drżenie w zaawansowaniej chorobie, problemy z poruszaniem się, zaburzenia snu, paraliż twarzy, omdlenia, utrata równowagi, drżenie głowy, kończyn lub całego ciała.

  • Zaburzenia procesów metabolicznych i autonomicznego układu nerwowego.

  • Naruszenie zachowania w fazie snu REM. Zaburzenia zachowania w czasie snu REM, parasomnia snu REM (ang. rapid eye movement sleep behavior disorder, RBD) – zaburzenie snu z grupy parasomni, charakteryzujące się gwałtownymi ruchami podczas snu REM.

 

Choroba Parkinsona charakteryzuje się pewną kolejnością rozwoju objawów. Po pierwsze, z reguły rozwijają się niemotoryczne objawy choroby - spadek lub utrata węchu, zaparcia, zaburzenia snu, zaburzenia emocjonalne. Mogą wystąpić kilka lat lub nawet dekad przed motorycznymi objawami choroby Parkinsona. Objawy ruchowe pojawiają się później i początkowo z reguły dotyczą tylko jednej kończyny (może to być ręka lub noga), następnie zajęta jest druga kończyna po tej samej stronie ciała, a dopiero potem kończyny przeciwne. Początkowo dotknięta strona zwykle funkcjonuje gorzej w trakcie choroby.
Ponadto istnieje kilka różnych postaci choroby Parkinsona - niektóre charakteryzują się rozwojem wszystkich głównych objawów motorycznych (ta forma nazywa się mieszana ), ale inne mogą nie drżeć (ta forma nazywa się akinetyczno-sztywną ), podczas gdy w innych drżenie kończyn przeciwnie, wysuwa się na pierwszy plan i jest najbardziej upośledzającym objawem (ta forma nazywana jest drżeniem).

W chorobie Parkinsona nie ma swoistego testu na chorobę Parkinsona. Jednak testy mogą pomóc zdiagnozować przyczynę zespołu Parkinsona.

Etapy choroby Parkinsona:

  • Etap 1 okres prodromalny - na tym etapie dolegliwość diagnozowana jest bardzo rzadko, a objawami towarzyszącymi tej fazie są: zaburzenia węchu, zaparcia oraz symptomy depresji,

  • Etap 2 okres ruchowy wczesny - u pacjentów uwidaczniają się typowe objawy choroby Parkinsona,

  • Etap 3 okres zaawansowany - objawy choroby stale się zaostrzają, a dodatkowo zmiany w układzie nerwowym przestają odpowiadać na podawane leki,

  • Etap 4 okres mocno nasilonych objawów - choroba całkowicie przestaje reagować na leczenie. Postęp utrudnień ruchowych jest na tyle odczuwalny, że pacjenci przestają być samodzielni, pacjent musi siedzieć na wózku inwalidzkim lub leżeć w łóżku, nie jest już w stanie się kontrolować.

 

Chorobę Parkinsona rozpoznanie

Rozpoznanie choroby Parkinsona ma przede wszystkim charakter kliniczny, to znaczy może zostać postawione przez neurologa podczas wywiadu i badania pacjenta. W tym celu istnieją specjalne międzynarodowe kryteria diagnostyczne stosowane przez lekarzy z całego świata. Ważna dla diagnozy jest również ocena przebiegu choroby i skuteczności leczenia. 
Jednak wszystkie objawy choroby nie są charakterystyczne dla choroby Parkinsona i mogą występować w wielu innych chorobach. W związku z tym ważne jest, aby wykluczyć inne przyczyny objawów, w przypadku których lekarz może przepisać dodatkowe badanie. MRI mózgu
odgrywa ważną rolę, który pomaga zobaczyć struktury układu nerwowego. Przeprowadzając standardowy protokół MRI u pacjenta z chorobą Parkinsona, nie wykaże on żadnych specyficznych zmian, ale pozwoli wykluczyć inne choroby (udar, guz, uraz pourazowy, patologiczne nagromadzenie metali itp.).
Jednym z ostatnich osiągnięć było opracowanie specjalnego protokołu MRI które mogą bezpośrednio potwierdzić obecność choroby. Badanie to jest wykonywane na tomografie ultrawysokiego pola (3T) w specjalnym trybie SWI lub T1* i pozwala zobaczyć porażkę istoty czarnej – specjalnego regionu, którego zaangażowanie jest kluczowym objawem choroby Parkinsona - przez specjalny znak braku nigrosomu-1 lub "objawu jaskółczego ogona". 
Inną metodą pozwalającą określić porażkę istoty czarnej i wykluczyć inne przyczyny parkinsonizmu jest przezczaszkowa ultrasonografia istoty czarne. Ujawnione podczas badania zjawisko „hiperechogeniczności” szypułek śródmózgowia jest rozpoznawanym na całym świecie biomarkerem charakterystycznym dla choroby Parkinsona i rzadko występuje w innych patologiach.
W przypadku podejrzenia dziedzicznej postaci choroby lekarz może również skierować Cię do odpowiedniej diagnostyki DNA.

 

Leczenie choroba Parkinsona
 

Choroby Parkinsona Choroba Parkinsona jest chorobą postępującą, to znaczy charakteryzuje się stopniowym nasileniem się objawów. Niestety obecnie nie ma leków, które mogłyby zatrzymać postęp choroby lub całkowicie ją wyleczyć.
Istnieją jednak leki, które mogą znacznie zmniejszyć objawy choroby Parkinsona. Obecnie istnieje 6 głównych grup leków przeciw parkinsonizmowi:

  • Preparaty lewodopy: Lewodopa z punktu widzenia chemicznego jest aminokwasowym prekursorem dopaminy. W organizmie, po przekroczeniu bariery krew-mózg ulega przekształceniu we wspomniany neuroprzekaźnik. Dzięki temu dochodzi do wzrostu stężenia dopaminy w odpowiednich strukturach mózgowych.

  • Agonisty receptora dopaminowego;

  • Inhibitory orto-metylotransferazy katecholowej (COMT);

  • Inhibitory monoaminooksydazy B (MAO-B);

  • Amantadyny;

  • Centralne leki antycholinergiczne

Różne formy lewodopy i agonistów receptorów dopaminowych pozostają lekami pierwszego rzutu w chorobie Parkinsona. Leki z innych grup znajdują zastosowanie albo w najwcześniejszych stadiach choroby, albo przeciwnie, w zaawansowanym stadium procesu patologicznego.
Wszystkie przepisane leki przeciwparkinsonowskie należy przyjmować w sposób ciągły, bez przerwy. Należy pamiętać, że wraz ze zniesieniem leków powracają wszystkie objawy choroby. Jest to szczególnie niebezpieczne w późniejszych stadiach choroby, kiedy wycofanie leków może spowodować gwałtowne pogorszenie stanu.
Ponadto lekarz może przepisać inne leki, które nie są specyficzne dla choroby Parkinsona, ale są ukierunkowane konkretnie na pewne niepokojące objawy (drżenie, zaburzenia oddawania moczu, zaburzenia emocjonalne itp.).
Ze względu na progresję choroby i nasilenie objawów okresowo konieczna jest rewizja schematu leczenia i zwiększenie dawki przyjmowanych leków. Kiedy pacjent po raz pierwszy zaczyna przyjmować leki przeciwparkinsonowskie, poprawę zwykle obserwuje się w ciągu dnia. Jednak w miarę postępu choroby pacjent może zauważyć pogorszenie objawów przed przyjęciem kolejnej dawki leku, takie okresy nazywane są „okresem wyłączenia”. Po kolejnym zażyciu leków stan ponownie się poprawia, stan ten nazywa się „okresem”. W tym okresie pacjenci mogą również rozwijać mimowolne ruchy (skręcanie, obracanie) zwane dyskinezami.
Jeśli te „okresy przerwy” i dyskinezy znacząco zaburzają codzienną aktywność i nie można ich skorygować poprzez zmianę schematu leczenia, lekarz może omówić z Tobą możliwość chirurgicznego leczenia choroby . Obecnie stosuje się dwa podejścia – stereotaktyczne niszczenie jąder podkorowych i stymulację głębokich struktur mózgu za pomocą wszczepionych elektrod (DBS). Każda z metod ma swoje wskazania i przeciwwskazania, zalety i wady, a decyzja, która metoda będzie lepsza, zależy od wielu czynników i jest podejmowana indywidualnie dla każdego pacjenta. Należy pamiętać, że operacja jest dodatkiem do terapii i nie pozwala całkowicie zrezygnować z leków.

 

Choroba Parkinsona nie lekowe leczenie

Uzupełnieniem leczenia jest fizjoterapia, terapia ruchowa i masaż. Fizjoterapia służy do aktywacji procesów metabolicznych i zwiększenia przepływu krwi w mózgu. W zależności od stanu pacjenta i chorób współistniejących można przepisać:

  • magnetoterapia;

  • stymulacja ultradźwiękowa;

  • elektrosnu;

  • kąpiele mineralne;

  • akupunktura.

Masaż ma na celu poprawę aktywności ruchowej. Intensywne ugniatanie mięśni i gimnastyka bierna zmniejsza sztywność mięśni i działa ogólnie wzmacniająco.

Ćwiczenia fizjoterapeutyczne pozwalają:

  • zmniejszyć sztywność mięśni i je wzmocnić;

  • wzmocnić poczucie równowagi;

  • poprawić stan emocjonalny pacjenta.

Większość ćwiczeń ma na celu ćwiczenie zmysłu równowagi. Kompleks dobierany jest indywidualnie w zależności od stanu pacjenta, wieku i chorób współistniejących.

 

Choroba Parkinsona rokowanie

Choroba Parkinsona dotyczy około 1% osób starszych w wieku 60 lat i starszych. Już po 10 latach od rozpoznania w 65% przypadków obserwuje się ciężką niepełnosprawność lub śmierć. Po 15 latach liczba ta sięga 80%.

Przeciętnie pacjenci z choroba Parkinsona średnio żyją 9 lat, ale zdarzały się przypadki długości życia od 1 do 33 lat. Kobiety w podeszłym wieku chorują 1,5 razy rzadziej niż mężczyźni.

 

Choroba Parkinsona do jakiego lekarza

Lekarz dowolnej specjalności może podejrzewać chorobę Parkinsona. Neurolog potwierdza diagnozę, przepisuje terapię i monitoruje pacjentów . W procesie leczenia mogą być konieczne konsultacje psychiatry, neurochirurga, logopedy, rehabilitanta.

 

Powikłania w leczeniu choroby Parkinsona

Choroba Parkinsona jest chorobą przewlekłą postępującą, oprócz skutków ubocznych stosowania powyższych leków, występują również następujące powikłania i powikłania:

Utrata energii z powodu złej czynności jelit, pacjenci z drżeniem i utratą energii.

Brak witaminy D powinien łatwo powodować osteoporozę ze względu na siedzący tryb życia.

Łatwo się przewrócić z powodu utraty równowagi, połączonej z osteoporozą, więc ryzyko złamań jest duże, zwłaszcza szyjki kości udowej.

Ograniczenie pracy mięśni w chorobie Parkinsona nieuchronnie prowadzi do zmniejszenia natężenia przepływu krwi i obniżenia poziomu metabolizmu. Już w środkowych stadiach rozwoju choroby znacznie wzrasta ryzyko powstawania zakrzepów krwi i rozwoju niebezpiecznych stanów:

  • udar niedokrwienny lub krwotoczny;

  • zawał mięśnia sercowego, niewydolność serca;

  • zatorowość płucna.

Obłożnie chorzy często spotykają się z poważnymi komplikacjami związanymi z leżeniem:

  • zastoinowe zapalenie płuc;

  • zachłystowe zapalenie płuc (z powodu upośledzenia połykania pokarm dostaje się do dróg oddechowych);

  • odleżyna i posocznica.

 

Zapobieganie chorobie Parkinsona obejmuje:

  • prawidłowe odżywianie z minimalną ilością konserwantów i sztucznych dodatków, wystarczającą ilością witaminy D, omega-3, przeciwutleniaczy;

  • regularne ćwiczenia zapobiegające hipodynamii;

  • pełny sen co najmniej 8 godzin dziennie, przestrzeganie reżimu pracy i odpoczynku;

  • minimalizacja stresu i przepracowania;

  • rzucenie palenia i picie alkoholu;

  • regularne badania lekarskie, przestrzeganie wszystkich zaleceń lekarskich;

  • niezwłocznie skontaktować się ze specjalistą, jeśli pojawią się jakiekolwiek podejrzane objawy.

 

ICD Choroba Parkinsona ICD-10 G20

ICD-10  F02.3  Otępienie w chorobie Parkinsona

 

Katalog chorób
Objawy choroby

Dziękujemy za przeczytanie artykułu lub obejrzenie zdjęć. Jesteśmy grupą entuzjastów medycyny, która pisze artykuły, by dzielić się wiedzą i najnowszymi odkryciami w dziedzinie opieki zdrowotnej. Naszym celem jest edukowanie i informowanie zarówno specjalistów jak i szeroką grupę czytelników.

Choroby informacje opisy zdjęcia =>> www.twojachoroba.pl