Choroba
Bąblowica wielojamowa, alweolarna echinokokoza, alweokokoza choroba charakteryzująca się ciężkim, przewlekłym przebiegiem, pierwotną zmianą guzopodobną wątroby, często z przerzutami do mózgu płuc, a także wiele innych narządów. Często choroba jest śmiertelna.
Czynnikiem sprawczym jest larwa ( onkosfera ) alweokoków tasiemca.
Tasiemiec (3 mm długości) występuje w przewodzie pokarmowym lisów i jenotów (żywiciele ostateczni). Zarażone zwierzęta wydalają z kałem jaja tasiemca. Gdy zostaną one przypadkowo połknięte przez gryzonia (żywiciela pośredniego), w jego narządach wewnętrznych rozwijają się formy larwalne pasożyta. Lis zaraża się po upolowaniu zainfekowanego gryzonia.
Żywicielami pośrednimi na terenie Europy są: nornik północny (Microtus oeconomus), nornica ruda (Myodes glareolus), karczownik (Arvicola terrestris) i piżmak (Ondantra zibethicus).
Bąblowica wielojamowa, alweolarna echinokokoza, alweokokoza objawy
Choroba rozwija się stopniowo, niezauważalnie dla pacjenta, powoli (przez lata i dekady) i przez długi czas pozostaje bezobjawowa. Dopiero przypadkowe odkrycie powiększonej wątroby przez samego pacjenta lub przez lekarza zmusza go do poszukiwania przyczyny tego pierwszego objawu. Często pacjenci sami zwracają się do specjalisty po znalezieniu guza w jamie brzusznej.
Przy dalszym wzroście wątroby pacjent odnotowuje ociężałość i ucisk w prawym podżebrzu, potem tępy i bolący ból. Po kilku latach wyczuwalna wątroba staje się wyboista i bardzo gęsta. Może rozwinąć się żółtaczka. W innych przypadkach dochodzi do osłabienia, nudności, utraty apetytu, tępego, rzadziej ostrego bólu brzucha, postępującej utraty wagi. Podczas badania często stwierdza się twardówkę podżółtaczkową, czasem ciężką żółtaczkę. Wątroba z reguły jest powiększona, „drewniana” gęstość, czasem bulwiasta. Obserwuje się hiperproteinemię, hipergammaglobulinemię, hipopalbuminemię. Możliwe są przerzuty do płuc, mózgu, węzłów chłonnych, serca, nadnerczy, nerek itp. Możliwe są nawet przerzuty do oka. Często śledziona jest powiększona. Czasami łączy się wodobrzusze. W przypadku dezintegracji w centrum węzłów, w zaawansowanych przypadkach obserwuje się wzrost temperatury, utrata siły, pocenie się. Pojawia się leukocytoza, eozynofilia, ESR przyspiesza. Powstawanie dużej martwicy i ubytków w węzłach lub kiełkowanie w żyle głównej dolnej może prowadzić do obfitego krwawienia.
Bąblowica wielojamowa, alweolarna rozpoznanie
Rozpoznanie alweokokozy ustala się na podstawie obrazu klinicznego (nieswoiste uszkodzenie różnych narządów), w obecności wywiadu epidemiologicznego (kontakt z zakażonymi zwierzętami), z obowiązkowym uwzględnieniem danych instrumentalnych z badania rentgenowskiego i badania radioizotopowego , USG (USG), obrazowanie komputerowe i rezonans magnetyczny.
W warunkach laboratoryjnych chorobę potwierdza się następującymi specyficznymi metodami:
-
badanie mikroskopowe plwociny - wykrycie czynnika wywołującego alweokokozę
-
immunologiczne metody badawcze: reakcje znakowanych enzymatycznie przeciwciał z diagnostyką alweokokową, aglutynacja lateksowa, hemaglutynacja pośrednia (RIHA), test immunoenzymatyczny (ELISA)
Niespecyficzne metody diagnostyki laboratoryjnej alweokokozy obejmują pełną morfologię krwi i biochemiczne badanie krwi. Diagnostykę różnicową alweokokozy przeprowadza się z bąblowicą i policystyczną chorobą wątroby, a także marskością i naczyniakiem krwionośnym.
Bąblowica wielojamowa, alweolarna leczenie
W przypadku alweokokozy wątroby wskazane jest leczenie chirurgiczne uzupełnione terapią przeciwpasożytniczą. Najczęściej operacją z wyboru jest resekcja wątroby w obrębie zdrowych tkanek ( segmentektomia , lobektomia ), jednak radykalne usunięcie guza pasożytniczego jest możliwe tylko w 15-25% przypadków. W przypadku braku możliwości radykalnego wycięcia węzła wykonuje się jego częściową resekcję lub łuskanie , a następnie infiltrację środkami odkażającymi lub zniszczenie tkanki pasożytniczej za pomocą krioterapii. W niektórych przypadkach stosuje się operację marsupializacji jamy pasożytniczej, stentowanie dróg żółciowych. Ogólnoustrojową terapię przeciwpasożytniczą alweokokozy prowadzi się pochodnymi imidazotiazolu.
Katalog chorób