Bąblowica wielojamowa, alweolarna echinokokoza, alweokokoza

Bąblowica wielojamowa, alweolarna echinokokoza, alweokokoza objawy

Choroba rozwija się stopniowo, niezauważalnie dla pacjenta, powoli (przez lata i dekady) i przez długi czas pozostaje bezobjawowa. Dopiero przypadkowe odkrycie powiększonej wątroby przez samego pacjenta lub przez lekarza zmusza go do poszukiwania przyczyny tego pierwszego objawu. Często pacjenci sami zwracają się do specjalisty po znalezieniu guza w jamie brzusznej.
Przy dalszym wzroście wątroby pacjent odnotowuje ociężałość i ucisk w prawym podżebrzu, potem tępy i bolący ból. Po kilku latach wyczuwalna wątroba staje się wyboista i bardzo gęsta. Może rozwinąć się żółtaczka. W innych przypadkach dochodzi do osłabienia, nudności, utraty apetytu, tępego, rzadziej ostrego bólu brzucha, postępującej utraty wagi. Podczas badania często stwierdza się twardówkę podżółtaczkową, czasem ciężką żółtaczkę. Wątroba z reguły jest powiększona, „drewniana” gęstość, czasem bulwiasta. Obserwuje się hiperproteinemię, hipergammaglobulinemię, hipopalbuminemię. Możliwe są przerzuty do płuc, mózgu, węzłów chłonnych, serca, nadnerczy, nerek itp. Możliwe są nawet przerzuty do oka. Często śledziona jest powiększona. Czasami łączy się wodobrzusze. W przypadku dezintegracji w centrum węzłów, w zaawansowanych przypadkach obserwuje się wzrost temperatury, utrata siły, pocenie się. Pojawia się leukocytoza, eozynofilia, ESR przyspiesza. Powstawanie dużej martwicy i ubytków w węzłach lub kiełkowanie w żyle głównej dolnej może prowadzić do obfitego krwawienia.