Atrezja nozdrzy tylnych wada rozwojowa polegająca na wrodzonej niedrożności nozdrzy tylnych. Nozdrza tylne (łac. choanae) to przestrzeń w obrębie głowy, rynienka kostna otwierająca się w kierunku dolnym. Przyśrodkowo ogranicza je i dzieli na parzysty otwór lemiesz. Oprócz niego tworzą je jeszcze brzeg wolny blaszki poziomej kości podniebiennej, blaszka pionowa tej samej kości (swą powierzchnią przyśrodkową), kość skrzydłowa i kość podstawno-klinowa, a dokładniej jej wyrostek skrzydłowaty. Otwiera się ku nim przewód nosowo-gardłowy, leżący od strony jamy nosowej. Wiodącym objawem atrezji nozdrzy tylnych jest naruszenie oddychania przez nos o różnym nasileniu. Jest to wrodzona wada rozwojowa diagnozowana zaraz po urodzeniu. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy infekcja jest niepełna, a oddychanie przez nos jest zachowane.
Atrezja nozdrzy tylnych jest poważną chorobą noworodków, prowadzącą do opóźnienia rozwoju, niedożywienia i wyczerpania dziecka, ponieważ u małych dzieci dominuje oddychanie przez nos, a zatem jego brak prowadzi do trudności podczas karmienia (odmowa karmienia piersią, szybkie zmęczenie podczas karmienia, wydłużenie czasu karmienia, zmniejszenie ilości spożywanego pokarmu).
Średnia częstość zarośnięcia nozdrzy tylnych wynosi 0,82 przypadków na 10 tys. osób. Atrezja jednostronna często występuje po prawej stronie. Stosunek przypadków jednostronnych i dwustronnych wynosi 2:1. Nieco zwiększone ryzyko występuje u bliźniąt. Wiek matki lub liczba porodów nie zwiększają zachorowalności. Nieprawidłowości chromosomalne stwierdza się u 6% noworodków z atrezją nozdrzy tylnych. Atrezja nozdrzy tylnych występuje z mniej więcej taką samą częstotliwością u ludzi wszystkich ras.